Po pierwsze, objawy OCD nie zawsze są oczywiste. Lily Bailey jest tego dowodem.
Odkąd pamięta, Lily Bailey cierpiała na poważne zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD). Utrzymywała swoją chorobę w tajemnicy, dopóki powszechne niezrozumienie tego zaburzenia nie skłoniło jej do napisania pierwszej książki – pamiętnika zatytułowanego Because We Are Bad (27 dolarów, amazon.com), który ukazuje się w USA w tym tygodniu. Tutaj Bailey podkreśla siedem uporczywych mitów na temat OCD, które muszą odejść.
Kochanie rzeczy schludnych i uporządkowanych czyni cię OCD
Jeśli mówisz „Jestem tak OCD” z większym entuzjazmem niż fan One Direction na Twitterze, prawdopodobnie nie masz tego. Osoba, która czyści swój dom, ponieważ posiadanie schludnego domu przynosi im radość, nie ma OCD. Jest to OCD tylko wtedy, gdy powoduje to u Ciebie niepokój. Jeśli ktoś spędza godziny sprzątając swój dom każdego dnia, ponieważ obawia się, że stanie się coś strasznego, jeśli tego nie zrobi, to będzie to OCD.
Wszyscy ludzie z OCD są doskonałymi sprzątaczami
Właściwie, ktoś z OCD może być bezużytecznym sprzątaczem. Moje biurko, na przykład, jest rajem dla brudnych kubków. OCD jest często przedstawiane jako zaburzenie czystości, podczas gdy w rzeczywistości lęk przed zanieczyszczeniem jest tylko jedną z wielu form, jakie przybiera ta choroba. Podczas gdy niektórzy cierpiący mogą obsesyjnie sprzątać swój dom, wielu będzie miało bardzo różne objawy.
RELATED: 15 Things People With OCD Want You to Know
To naprawdę oczywiste, kiedy ktoś ma OCD, ponieważ zawsze unika pęknięć chodnika i sprawdza, czy piec jest wyłączony
Although some types of OCD are easily visible because of physical symptoms, many are not. OCD ma tendencję do bycia bardzo skrytym zaburzeniem. Przeciętny cierpiący zajmuje 12 lat, aby szukać pomocy, z przyjaciółmi i rodziną często przyznając, że nie mieli pojęcia.
W drodze przykładu, wiele osób z OCD mają czysto psychiczne kompulsje, które są niemożliwe do zobaczenia jako osoba z zewnątrz. Ja jestem jednym z nich. Od najmłodszych lat dziwne i nieprzyjemne obsesje, że zrobiłem coś złego, zalewały mój mózg i wykonywałem umysłowe kompulsje polegające na wybieraniu pierwszej litery słowa, które opisywało to, co zrobiłem, i umieszczaniu ich na liście w mojej głowie. Następnie powtarzalnie analizowałbym listę, aby spróbować dowiedzieć się, czy to, co zrobiłem, rzeczywiście było złe.
Aby dać ci poczucie, jak to może działać: Powiedzmy, że jestem z przyjacielem idącym drogą. Nagle martwię się, że nie szedłem w linii prostej i wyglądało to dziwnie, więc wtedy biorę literę „W” dla „spaceru” i umieszczam ją na liście. Potem moja przyjaciółka mówi coś, co wydaje mi się zabawne, więc uśmiecham się („S”), ale potem zastanawiam się, czy to była właściwa reakcja. Potem ona podchodzi do mnie zbyt blisko i martwię się, że śmierdzę („S”). Potem mijamy dziecko i martwię się, że mogło to wyglądać tak, jakbym patrzył na jego tyłek („B”) i że zostało to nagrane na CCTV i zostanę aresztowany. Więc wtedy śpiewam „WSSB, WSSB, WSSB” w mojej głowie i próbuję analizować te litery.
To moja lista w ciągu około minuty, więc możesz zobaczyć, jak łatwo byłoby skończyć z listami z dnia, które były setki listów long.
RELATED: 10 Signs You May Have OCD
OCD nie jest szczególnie poważne
Kiedy zostałem po raz pierwszy zdiagnozowany, powiedziałem bliskiemu przyjacielowi. „Przykro mi to słyszeć”, powiedziała, „ale tak się cieszę, że to nic naprawdę złego”. To nie miało na celu mnie zranić. Wyraziła ulgę, bo myślała, że OCD jest „o wiele lepsze niż dystrofia mięśniowa.”
Jej ulga była chybiona. To nie jest szczególnie konstruktywne, aby zacząć porównywać jak „zła” jest jedna choroba w stosunku do drugiej, ale ważne jest, aby pamiętać, że Światowa Organizacja Zdrowia zalicza OCD do pierwszej dziesiątki najbardziej upośledzających chorób, pod względem obniżonej jakości życia i utraty zarobków. Osoby cierpiące na OCD często zostają uwięzione w domu i przestają być w stanie prowadzić jakiekolwiek normalne życie. W najgorszym przypadku każdą wolną chwilę spędzałem pogrążony w umysłowej rutynie. Próbowałem odebrać sobie życie i skończyłem jako pacjent w różnych zakładach psychiatrycznych.
Możemy żartować o OCD
OCD często ponosi ciężar żartów (a la Khloe Kardashian’s online quiz „Jak Khlo-C-D jesteś?”); i jest nawet używany do sprzedaży obraźliwych produktów, takich jak OCD Hand Sanitizer. (Instrukcja użycia: „Otwórz nakrętkę. Sanitize. Zamknij nakrętkę. Otwórz nakrętkę. Sanitize. Zamknąć nasadkę. Upewnij się, że nasadka jest dobrze zamknięta. Sprawdź ponownie zakrętkę. Are you sure it’s closed?”)
Gdy cierpiący narzekają, są oskarżani o brak poczucia humoru. Zostałem okrzyknięty „najbardziej pozbawioną humoru bryłą socjalistycznego gówna na całym Twitterze.”
Przed przyłączeniem się do wesołości, rozważ szkody, jakie powodują te żarty i produkty. Nie otrzymałem diagnozy aż do 16 roku życia, a to głównie dlatego, że wszystko, co rozumiałem o OCD, odnosiło się do bycia niejasnym perfekcjonistą. Za każdym razem, gdy utrwalamy ten mit, powstrzymuje to ludzi takich jak ja przed poznaniem tego, co mamy, i możliwością szukania pomocy.
Nie sugeruję, że nigdy nie śmiejemy się z naszych zmagań – umiejętność znalezienia humoru w najciemniejszych miejscach może być światłem przewodnim. To niedokładne żarty, które przeszkadzają ludziom w prawdziwym zrozumieniu tego zaburzenia, z którym się nie zgadzam.
RELATED: Why Khloé Kardashian Should Stop Using the Term 'Khlo-C-D’
Nie ma sposobu na wyleczenie się z OCD
Wiele osób pracuje pod błędnym przekonaniem, że OCD jest cechą osobowości i że jeśli ją masz, nie ma nic do zrobienia. Istnieje jednak leczenie OCD: Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest zalecanym leczeniem pierwszego rzutu. CBT to terapia, podczas której pacjent rozważa, w jaki sposób myślenie w inny sposób i reagowanie na obsesyjne myśli może pozytywnie zmienić jego zachowanie. Wykazano jej skuteczność w badaniach klinicznych.
OCD może być przydatne
Sami cierpiący często utrzymują, że ich rytuały są logiczne i użyteczne. Powiedzą ci, że nigdy nie zostaną włamani, ponieważ ich drzwi wejściowe są na pewno w 110% zamknięte.
W rzeczywistości, OCD nigdy nie jest użyteczne. Higiena osobista? Świetnie. Sprawdzenie drzwi raz? Jak najbardziej. Ale kiedy kontrole przechodzą od zdrowego do destrukcyjnego, to wtedy pojawia się problem. Lepiej raz się włamać, niż narażać swoje życie z chronicznym OCD. Albo ująć to w ten sposób: Można spędzić całe życie, próbując uniknąć zachorowania poprzez przestrzeganie ścisłych rytuałów odkażania, nie uznając niewygodnej prawdy, że byli chorzy przez cały czas.
Lily Bailey jest autorką książki Because We Are Bad: OCD and a Girl Lost in Thought, wydanej przez Harper. Jest modelką i pisarką mieszkającą w Londynie.
.