8 faktów na temat dzięcioła zielonego, które musisz znać

Choć są one w większości osiadłe, dzięcioł zielony powoli rozszerzył swój zasięg w Wielkiej Brytanii i po raz pierwszy wyhodował się w Szkocji w 1951 roku. Jednak nadal nie występują w Irlandii i na wyspie Man, a na wyspie Wight skolonizowały się dopiero w 1910 roku, mimo że są bardziej powszechne na południu, co sugeruje niechęć do przekraczania wody.

Jeśli masz szczęście, że dzięcioły zielone odwiedzają Twój ogród, najprawdopodobniej widziałeś je na trawniku. Jest to spowodowane tym, że dieta dzięcioła zielonego składa się głównie z mrówek – dorosłych, larw i jaj. Zjadają również inne bezkręgowce, nasiona sosny i owoce, ale zazwyczaj tylko zimą, kiedy coraz trudniej jest znaleźć mrówki.

W porównaniu z innymi dzięciołami, dzięcioły zielone mają stosunkowo słabe dzioby. Podczas drążenia otworów gniazdowych w drzewach zazwyczaj dłuto wbijają tylko w miękkie drewno i rzadko bębnią, aby się porozumieć.

Dzięcioły zielone są bardzo głosne i mają rozpoznawalne głośne, roześmiane zawołanie znane jako „yaffle”, które jest często jedynym sposobem na poznanie, że dzięcioł zielony jest w pobliżu, ponieważ mają one tendencję do bycia dość ostrożnymi ptakami. Yaffling jest zdecydowanie najbardziej charakterystycznym dźwiękiem wydawanym przez dzięcioły zielone, ale można również usłyszeć ich śpiew, który jest serią lekko przyspieszonych dźwięków „klü”.

Dzięciołowi zielonemu nadano na przestrzeni lat wiele nazw ludowych, najczęściej „yaffle” lub „yaffle bird” po jego dobrze znanym zawołaniu. Istnieje szereg innych, niektóre odnoszące się do ich yaffling call, niektóre odnoszące się do ich mitycznej zdolności do przywoływania deszczu, a inni, że po prostu brzmi zabawnie. Należą do nich: yaffingale, yappingale, laughing Betsey, weather cock, rain bird, wet bird, nickle, Jack Eikle i nasze ulubione, nicker pecker.

Mimo że dzięcioły zielone mogą łączyć się w pary na całe życie, są aspołeczne poza sezonem lęgowym i przez większość roku żyją samotnie. Dwie połówki pary mogą grzędować w pobliżu siebie podczas zimy, ale nie przywrócą więzi parowej aż do marca. Jest to możliwe dzięki głośnym nawoływaniom i okresowi zalotów.

Dzięcioły zielone mają tylko jedno lęgi składające się z pięciu do siedmiu jaj i zazwyczaj składają jaja w maju. Zazwyczaj gniazdują w żywych drzewach i często używają tego samego drzewa każdego roku, jeśli nie tego samego otworu.

Na fledging, każdy rodzic zazwyczaj bierze połowę młodych – dość powszechne zjawisko u ptaków – i pokazuje im, gdzie się żywić. To właśnie o tej porze roku młode mogą być przynoszone na trawniki ogrodowe, aby się pożywić, co stanowi doskonałą okazję do podszlifowania swoich umiejętności identyfikacji.

Mężczyźni i samice dzięcioła zielonego wyglądają podobnie, ale dorosłe samce będą miały dużo czerwieni w pasie wąsów (patrz zdjęcie powyżej), podczas gdy nie ma jej u dorosłej samicy. Wszystkie grupy wiekowe i płciowe mają jasnozielone upierzenie z żółtymi grzbietami i czerwonymi czapeczkami, ale u młodocianych dzięciołów zielonych upierzenie jest szaro nakrapiane.

.