Blood Pressure Response to Heart Rate During Exercise Test and Risk of Future Hypertension

Nadciśnienie tętnicze jest uznawane za kluczowy czynnik ryzyka śmiertelności i zachorowalności z powodu chorób układu sercowo-naczyniowego.1 Pojawiające się dowody na to, że choroby układu sercowo-naczyniowego bez skutku śmiertelnego i śmiertelnego zwiększają się stopniowo wraz z wyższymi wartościami ciśnienia tętniczego krwi (BP)2,3 sprawiają, że priorytetem staje się wczesna identyfikacja osób o zwiększonym ryzyku rozwoju nadciśnienia tętniczego. Sugeruje się, że rozwój nadciśnienia tętniczego jest poprzedzony stanem przednadciśnieniowym, który może się objawiać nieprawidłową reaktywnością układu sercowo-naczyniowego na wyzwania środowiskowe i behawioralne, takie jak umysłowe zadania arytmetyczne,4 zanurzenie w zimnej wodzie,5 oraz izometryczne i dynamiczne testy wysiłkowe.6-14 Jednym z najbardziej przydatnych może być wysiłkowy test obciążeniowy, który jest obecnie szeroko stosowany w szpitalach do wykrywania choroby wieńcowej oraz w medycynie sportowej i zawodowej do oceny wydolności sercowo-oddechowej. Nadal jednak dyskutuje się nad jego wiarygodnością w identyfikacji osób ze skłonnością do rozwoju nadciśnienia tętniczego oraz jako testu pozwalającego przewidzieć początek nadciśnienia. We wcześniejszych badaniach dotyczących tego zagadnienia stosowano różne definicje przesadnej odpowiedzi ciśnienia tętniczego na wysiłek fizyczny, w tym niektóre oparte wyłącznie na skurczowym ciśnieniu tętniczym (SBP)7,11-14 , a inne na SBP i rozkurczowym ciśnieniu tętniczym (DBP) łącznie.6,8-10 Ponadto wskazano, że punkt odcięcia oddzielający prawidłową odpowiedź od nieprawidłowej powinien być ustalany w zależności od płci, wieku i sprawności fizycznej,15 które, jak wykazano, niezależnie i znacząco wpływają na odpowiedź ciśnienia tętniczego.13 Jednak nie biorąc pod uwagę wpływu tych czynników, w większości badań zdecydowano się zdefiniować przesadną odpowiedź BP tylko w odniesieniu do pewnego wyznaczonego poziomu BP przy maksymalnym wysiłku i przy submaksymalnym obciążeniu pracą.7-9,11,14 Te metodologiczne wątpliwości mogą sprawić, że nie będzie jasne, czy informacje uzyskane z wysiłkowego pomiaru BP są wartościowe dla oceny indywidualnego profilu ryzyka nadciśnienia tętniczego. W związku z tym ważność próby wysiłkowej w przewidywaniu przyszłego nadciśnienia tętniczego wymaga dalszego rozwoju metodologicznego i potwierdzenia.

W obecnym badaniu przeanalizowaliśmy dane z próby wysiłkowej z populacyjnej próby normotensyjnych mężczyzn w średnim wieku w celu określenia nieprawidłowych zakresów odpowiedzi BP podczas ćwiczeń w odniesieniu do wzrostu częstości akcji serca (HR) i oceniliśmy przydatność kliniczną pomiaru BP podczas ćwiczeń jako sposobu identyfikacji zwiększonego ryzyka rozwoju nadciśnienia tętniczego po dostosowaniu do tradycyjnych ważnych czynników ryzyka.

Metody

Populacja badana

W sumie 2483 mężczyzn uczestniczyło w badaniach lekarskich przeprowadzanych co dwa lata w naszym laboratorium od 1992 do 1995 roku. Spośród nich, 1514 uczestników poddano testowi ergometrycznemu na rowerze. Uczestnicy zostali wykluczeni, jeśli (1) mieli historię chorób sercowo-naczyniowych, nerek lub cukrzycy; (2) mieli elektrokardiograficzne dowody choroby wieńcowej lub zaburzeń rytmu serca; (3) mieli nadciśnienie tętnicze, zgodnie z definicją aktualnie stosowanego leku przeciwnadciśnieniowego lub średniego spoczynkowego ciśnienia tętniczego ≥140/90 mm Hg pobranego podczas 3 oddzielnych wizyt; (4) byli w wieku <20 lat lub >59 lat; lub (5) mieli niekompletne dane pomiaru wysiłkowego ciśnienia tętniczego. W rezultacie do badania zakwalifikowano 1033 osoby wolne od chorób układu sercowo-naczyniowego i z prawidłowymi wynikami EKG. Na podstawie wyników próby wysiłkowej oceniano odpowiedź BP i HR na wysiłek fizyczny. Charakterystykę kliniczną badanej próby przedstawiono w tabeli 1.

Po wykonaniu testu wysiłkowego na poziomie podstawowym, badani byli obserwowani pod kątem wyników nadciśnienia do 1999 roku. Spośród nich u 47 brakowało danych dotyczących zmiennych wyjściowych, 84 nie uczestniczyło w badaniach kontrolnych przeprowadzanych dwa razy w roku, a 139 miało niekompletne informacje o ciśnieniu tętniczym. Dodatkowo 37 osób zostało wyeliminowanych z dalszej analizy, ponieważ po zakończeniu programów edukacyjnych dotyczących modyfikacji stylu życia zaczęli regularnie uprawiać sport. Wiadomo, że ryzyko rozwoju nadciśnienia tętniczego może być zmniejszone przez program ćwiczeń aerobowych.2 Dlatego do badania kontrolnego włączono 726 osób, u których uzyskano kompletne dane dotyczące próby wysiłkowej, a także zmiennych wyjściowych i stanu nadciśnienia tętniczego w czasie badania. Średni czas obserwacji wynosił 4,7 roku (zakres od 3,6 do 6,9 roku). U badanych przeprowadzono standardowe badania lekarskie obejmujące pomiary antropometryczne, fizjologiczne i biochemiczne krwi. Wypełniali również kwestionariusz dotyczący historii chorób własnych i rodziców, stosowanych leków oraz nawyków życia codziennego, w tym palenia tytoniu, spożywania alkoholu i aktywności fizycznej. Pisemną świadomą zgodę, w tym zgodę na wykorzystanie danych z badania, uzyskano po wyjaśnieniu celów i procedur badania.

Pomiar ciśnienia tętniczego

Pompę tętniczą mierzono 3 razy w pozycji siedzącej przez dobrze wyszkolonych lekarzy za pomocą sfigmomanometru rtęciowego. Średnia z 3 odczytów była używana jako reprezentatywna wartość badania. Pomiaru dokonano w kontrolowanych warunkach w cichym pomieszczeniu, stosując ten sam protokół zarówno podczas badania podstawowego, jak i kontrolnego.

Ergometryczna próba wysiłkowa

Stopniowaną, ograniczoną objawami maksymalną próbę wysiłkową wykonano na ergometrze rowerowym z hamulcem elektronicznym (Fukuda Denshi, ML-1400). Obciążenie było stopniowo zwiększane metodą liniowo-skośną z prędkością 12,5 W/min do momentu, gdy badani skarżyli się na wyczerpanie. Przez cały czas trwania testu monitorowano w sposób ciągły zapis EKG w odprowadzeniu V3 i HR, a ciśnienie tętnicze rejestrowano co minutę nieinwazyjnie za pomocą automatycznego sfigmomanometru (Nippon Colin, STBP-780B). Urządzenie było urządzeniem osłuchowym wykorzystującym bramkowanie załamka R w identyfikacji dźwięków Korotkoffa.16

Hypertensive Status at Follow-Up

W okresie obserwacji nadciśnienie tętnicze u badanych ustalano na podstawie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu dotyczącym historii chorób i pomiarów ciśnienia tętniczego przeprowadzanych podczas badania lekarskiego wykonywanego dwa razy w roku. Badanego uznawano za osobę z nadciśnieniem, jeśli (1) jego spoczynkowe ciśnienie tętnicze wynosiło ≥140/90 mm Hg i nie obniżyło się ponownie do zakresu normotensyjnego lub (2) zaczął otrzymywać leki przeciwnadciśnieniowe w okresie obserwacji.

Analiza danych

Oszacowaliśmy indywidualne zależności odpowiedzi SBP i DBP od przyrostów HR na podstawie danych uzyskanych podczas submaksymalnych ćwiczeń przy obciążeniach 50, 75 i 100 W. W tej analizie HR wyrażono względnie jako procent maksymalnej rezerwy HR (HRR), aby umożliwić ocenę przy tym samym obciążeniu metabolicznym u osób z różnymi poziomami spoczynkowego i maksymalnego HR, które były związane z płcią, wiekiem i sprawnością fizyczną. HRR obliczano według następującego wzoru: HRR=. Następnie obliczano 10-, 25-, 50-, 75- i 90- percentylowe wartości SBP i DBP dla HRR w każdym przyroście 5% metodą nieparametryczną. Krzywe percentylowe odpowiedzi SBP i DBP na HRR skonstruowano przez dopasowanie modelu wielomianowego trzeciego rzędu do równań regresji SBP i DBP z procentowym wzrostem HRR za pomocą analizy regresji wielokrotnej. Przesadną odpowiedź ciśnienia tętniczego na wysiłek fizyczny określano, wykreślając zmierzone u poszczególnych osób SBP i DBP przy obciążeniu 100 W na krzywych percentylowych odpowiedzi ciśnienia tętniczego w zależności od HRR. Uznano, że uczestnik ma przesadną odpowiedź BP, jeśli jego SBP lub DBP było na lub powyżej ciśnienia na każdej z 90. krzywych percentyla.

Asocjacje między odpowiedzią BP na ćwiczenia a przyszłym rozwojem nadciśnienia tętniczego oceniano przez oszacowanie za pomocą krzywych przeżycia Kaplana-Meiera. W tej analizie odpowiedzi SBP i DBP na ćwiczenia zostały arbitralnie podzielone na podkategorie w oparciu o każdą z wartości kwartylowych, które zostały wyprowadzone z krzywych percentylowych odpowiedzi BP przez HRR. Do oceny siły i niezależności odpowiedzi BP na wysiłek fizyczny w określaniu ryzyka wystąpienia nadciśnienia tętniczego w przyszłości zastosowano model przeżycia z proporcjonalnym zagrożeniem Coxa. Ryzyko względne wraz z odpowiadającym mu 95% przedziałem ufności oszacowano w modelu i wykorzystano do ilościowego określenia ryzyka nadciśnienia tętniczego. Odpowiedzi SBP i DBP na wysiłek fizyczny oceniano oddzielnie za pomocą analiz nieskorygowanych, skorygowanych względem wieku i skorygowanych względem zmiennych klinicznych. Kowariantami klinicznymi były wiek wejściowy, wskaźnik masy ciała, wydolność fizyczna (jako wydolność krążeniowo-oddechowa), spoczynkowe SBP i DBP, stężenie glukozy we krwi na czczo, stężenie cholesterolu całkowitego, cholesterolu HDL, triglicerydów, spożycie alkoholu, aktywność fizyczna i historia nadciśnienia u rodziców. Dodatkowo przeprowadzono wtórną wieloczynnikową analizę Coxa w celu zidentyfikowania niezależnych czynników istotnie związanych z wystąpieniem nadciśnienia tętniczego ze stanu normotensyjnego. Do modelu Coxa jako zmienne niezależne wprowadzono następujące uznane główne czynniki ryzyka nadciśnienia tętniczego: nadmierną reakcję ciśnienia tętniczego na wysiłek fizyczny, wysokie prawidłowe spoczynkowe ciśnienie tętnicze, wiek wstępny, wskaźnik masy ciała, wydolność fizyczną, stężenie glukozy na czczo, wskaźnik aterogenny, spożycie alkoholu i wywiad rodziców w kierunku nadciśnienia tętniczego. Poziomy referencyjne dla wysokiego prawidłowego spoczynkowego ciśnienia tętniczego wynosiły <130/85 mm Hg. Hipotezę zerową odrzucono przy P<0,05 jako poziomie istotności. Analizę danych przeprowadzono przy użyciu pakietu statystycznego SPSS 10.0 for Windows (SPSS Software).

Wyniki

Blood Pressure Response During Exercise

W tabeli 2 przedstawiono wartości średnich±SD SBP, DBP i HR badanej próby mierzonych w pozycji siedzącej w spoczynku oraz podczas submaksymalnego wysiłku fizycznego przy obciążeniach ergometrycznych 25, 50, 75, 100 i 125 W w podziale na 10-letnie grupy wiekowe. Porównanie osób z różnych grup wiekowych wykazało, że u starszych osób obserwowano większy wzrost SBP i DBP podczas wysiłku, mimo braku wyraźnych istotnych różnic w czasie spoczynku. Powiązania wysiłkowego SBP i DBP z innymi zmiennymi fizjologicznymi i biochemicznymi krwi po skorygowaniu o wpływ spoczynkowego SBP i DBP przedstawiono w tabeli 3. Wszystkie zmienne, z wyjątkiem wskaźnika masy ciała i cholesterolu HDL, były istotnie skorelowane z wysiłkowym SBP i DBP. Najwyższy współczynnik korelacji stwierdzono w przypadku procentowego wzrostu HRR dla wysiłkowego SBP (r=0,53, P<0,01) i DBP (r=0,50, P<0,01). Krzywe percentylowe (10., 25., 50., 75. i 90.) odpowiedzi SBP i DBP na HRR przedstawiono na rycinie 1.

Analiza po zakończeniu badania

W ciągu 3427 osobo-lat obserwacji u 114 uczestników (15,7%) doszło do rozwoju nadciśnienia tętniczego. Krzywe przeżycia wykazały zależności rozwoju nadciśnienia tętniczego od odpowiedzi na wysiłkowe SBP i DBP w kwartylach krzywych odpowiedzi na BP według HRR, przy czym istotnie większą skłonność do rozwoju nadciśnienia tętniczego obserwowano u osób z najwyższym kwartylem odpowiedzi na wysiłkowe SBP i DBP (ryc. 2). Nieskorygowane modele Coxa wykazały, że przesadna odpowiedź SBP i DBP na wysiłek fizyczny była istotnie związana z wystąpieniem nadciśnienia tętniczego w przyszłości. Po skorygowaniu o wiek, ryzyko rozwoju nadciśnienia było zwiększone dla obu ciśnień. Dalsze dostosowanie do potencjalnych czynników zakłócających nie zmieniło skutecznie tego związku, przy czym u osób wykazujących przesadną odpowiedź ciśnienia tętniczego ryzyko rozwoju nadciśnienia było prawie 3 do 4 razy większe w porównaniu z osobami z prawidłową odpowiedzią ciśnienia tętniczego (tab. 4).

W drugorzędowej krokowej analizie Coxa stwierdzono, że następujące zmienne niezależne były istotnie związane z występowaniem nadciśnienia tętniczego; przesadna odpowiedź BP (P<0.001), spoczynkowe wysokie prawidłowe BP (P<0,001), wiek wejścia (P=0,008) i wskaźnik masy ciała (P=0,023). Wyolbrzymiona odpowiedź BP miała silniejszy związek z wynikiem nadciśnienia tętniczego w porównaniu ze spoczynkowym wysokim prawidłowym BP i innymi wybranymi zmiennymi (R=0,21) (Tabela 5).

Dyskusja

Pierwotnym celem badania była ocena klinicznego znaczenia nieprawidłowej reaktywności presorowej na wysiłek fizyczny, która jest uważana za wczesny marker przyszłego nadciśnienia tętniczego. Stwierdziliśmy, że przesadna odpowiedź BP na wzrost HR podczas ćwiczeń ergometrycznych była związana z 3- do 4-krotnie większym ryzykiem rozwoju nadciśnienia tętniczego, po kontroli tradycyjnych czynników ryzyka. Dlatego to podejście stanowi dalsze wsparcie dla koncepcji, że pomiar BP podczas ćwiczeń jest cennym środkiem identyfikacji zwiększonego ryzyka przyszłego nadciśnienia u pozornie zdrowych normotensyjnych dorosłych.

Postawiono hipotezę, że stres wywołany ćwiczeniami może zdemaskować utajoną tendencję do nadciśnienia.12 W związku z tym dokładnie zbadano, czy nadmierna odpowiedź ciśnienia tętniczego na wysiłek fizyczny u osób z normotensją ma związek z ryzykiem wystąpienia nadciśnienia tętniczego w przyszłości.6-14 Większość wcześniejszych badań dotyczących tego zagadnienia koncentrowała się wyłącznie na SBP7,11-14 , a nie na SBP i DBP łącznie.6,8-10 Ponieważ wysiłek fizyczny prowadzi do zwiększenia rzutu serca, wzrost SBP jest naturalną konsekwencją dynamicznego wysiłku. Z kolei DBP pozostaje niezmienione lub wykazuje jedynie niewielki wzrost jako konsekwencja metabolicznej wazodylatacji naczyń obwodowych.17 Niektórzy badacze11,17,18 zaobserwowali jednak znaczny wzrost DBP nawet u osób z normotensją, co sugeruje zwiększony spoczynkowy obwodowy opór naczyniowy11,19 i upośledzoną zdolność do wazodylatacji wywołanej wysiłkiem fizycznym.20,21 Ten wzorzec hemodynamiczny można wyjaśnić nadreaktywnością nerwów współczulnych i zwiększoną odpowiedzią naczyniową na stymulację adrenergiczną lub pogrubieniem ściany tętniczek, które zmienia jej zdolność do reagowania na bodźce wazokonstrykcyjne.18 U osób z taką charakterystyką naczyniową większy rzut serca nie tylko podnosi SBP, ale także powoduje znaczne podwyższenie DBP, takie jak występujące w utrwalonym nadciśnieniu tętniczym. Dlatego zarówno DBP, jak i SBP wydają się być ważnymi kryteriami określającymi nieprawidłową reaktywność układu sercowo-naczyniowego na stres fizyczny. Dodatkowo problematyczne mogą być definicje przesadnej odpowiedzi ciśnienia tętniczego przy maksymalnym wysiłku8,9,11,13. Podczas ćwiczeń ergometrycznych do pomiaru ciśnienia tętniczego powszechnie stosuje się ręczną lub automatyczną sfigmomanometrię, ponieważ jest to nieinwazyjna, stosunkowo niedroga i prosta procedura. Istnieje ogólna zgoda co do tego, że pomiary pośrednie pozwalają na uzyskanie odczytów SBP, które nie różnią się istotnie od bezpośrednich pomiarów wewnątrznaczyniowych.22 Natomiast statystycznie istotne różnice pojawiają się w pośrednich pomiarach DBP, zwłaszcza podczas maksymalnego wysiłku fizycznego16,22,23 , ponieważ maksymalna praca ergometryczna wymaga izometrycznych skurczów mięśni, które powodują znaczny wzrost całkowitego oporu obwodowego.11,17,18 Wykazano jednak, że bezpośrednie i pośrednie pomiary DBP w zadowalającym stopniu korelują ze sobą poniżej obciążenia łagodnym lub umiarkowanym wysiłkiem fizycznym.17,18,22,23 Ponadto w kilku badaniach wykazano, że osoby wytrenowane wytrzymałościowo częściej wykazują znacznie większy wzrost SBP podczas maksymalnego wysiłku fizycznego niż osoby niewytrenowane, mimo zmniejszonego ryzyka rozwoju nadciśnienia tętniczego.24,25 Wyniki te skłaniają do stwierdzenia, że przesadna odpowiedź ciśnienia tętniczego na wysiłek fizyczny powinna być określana na podstawie SBP i DBP łącznie, na podstawie danych uzyskanych podczas stosunkowo niewielkiego submaksymalnego obciążenia wysiłkiem fizycznym. Ten poziom ćwiczeń ma tę dodatkową zaletę, że wymaga minimalnej współpracy ze strony badanych i ogranicza wpływ czasu trwania ćwiczeń i kondycji fizycznej.

Chociaż poprzednie badania definiowały przesadną reakcję BP tylko w odniesieniu do wyznaczonego poziomu BP, wskazano, że punkt odcięcia oddzielający prawidłową od nieprawidłowej reaktywności ciśnieniowej powinien być ustalony w zależności od płci, wieku i sprawności fizycznej.15 Oznacza to, że wymagane są pewne korekty ze względu na różnice w poziomie stresu metabolicznego u badanych przy obciążeniu pracą, dla którego określa się przesadną reakcję BP. W niniejszym badaniu największą korelację między SBP i DBP podczas submaksymalnego wysiłku obserwowano w przypadku wzrostu HR do obciążenia pracą, co wyrażono względnie jako odsetek HRR. Powszechnie przyjmuje się, że monitorowanie odpowiedzi HR podczas wysiłku odgrywa ważną rolę w ocenie intensywności ćwiczeń, ponieważ liniowo reaguje na obciążenie pracą i jest ściśle związane z poborem tlenu.26 Jednak mimo przydatności oceny na podstawie odpowiedzi HR należy uwzględnić indywidualne różnice w spoczynkowym HR i maksymalnym HR.27 Poprzednie badania wykazały, że względne HR, określone przez procentowy zakres HR od spoczynkowego do maksymalnego, może skompensować różnice indywidualne i zapewnić dokładniejsze oszacowanie intensywności ćwiczeń zarówno u sportowców, jak i u osób nieuprawiających sportu.27,28 Dlatego oceniliśmy odpowiedź wysiłkowego SBP i DBP na podstawie względnego wzrostu HR do obciążenia pracą. Takie podejście może pozwolić na porównanie osób o różnym poziomie kondycji, które są związane z płcią, wiekiem i sprawnością fizyczną, a tym samym może przyczynić się do zmniejszenia błędnej klasyfikacji nieprawidłowej reaktywności BP i wyraźniej określić jej związek z ryzykiem przyszłego nadciśnienia.

Wyniki naszego krokowego modelu wieloczynnikowego wykazały znaczące i niezależne ryzyko rozwoju nadciśnienia w określonej grupie z wysokim prawidłowym spoczynkowym BP. Wyniki te wyraźnie potwierdzają wnioski z poprzednich badań, że przewaga wyjściowego spoczynkowego ciśnienia tętniczego jest silnie związana z przyszłym nadciśnieniem tętniczym. Jednakże model ten wykazał również silniejszy związek między odpowiedzią na wysiłkowe BP a późniejszym nadciśnieniem tętniczym niż z BP spoczynkowym. Nasze wyniki są potwierdzone przez niektóre badania,6,8,9,11 podczas gdy kilka innych sugeruje, że wartość predykcyjna BP mierzonego podczas wysiłku dla przyszłego nadciśnienia jest niższa niż BP mierzonego w spoczynku.7,10,14 W związku z tym, które ciśnienie jest bardziej informacyjne i wartościowe jako wczesny marker nadciśnienia nadal pozostaje do wyjaśnienia. Niespójność mogła wynikać z różnic w metodologii, charakterystyce badanej populacji i klinicznych zmiennych uwzględnionych w analizie. Jednak stwierdzenie, że indywidualne względne ryzyko rozwoju nadciśnienia u normotensyjnych dorosłych z nieznacznie podwyższonym spoczynkowym ciśnieniem tętniczym jest znacznie zwiększone, jeśli wykazują oni przesadną reakcję ciśnienia tętniczego na wysiłek fizyczny, wskazuje, że pomiar wysiłkowego ciśnienia tętniczego może dostarczyć dodatkowych, ważnych informacji dotyczących ryzyka rozwoju nadciśnienia, którego nie można oszacować na podstawie samego spoczynkowego ciśnienia tętniczego. Dodatkowo, pomiary spoczynkowego BP często wykazują fałszywie podwyższone wartości z powodu niepokoju, co zmniejsza powtarzalność wyników i ich przydatność w przewidywaniu przyszłego nadciśnienia. Wskazano, że lepszą wiarygodność testu-retestu można uzyskać dzięki ocenie BP podczas testu wysiłkowego.29,30 Tak więc informacje dostarczane przez tę stosunkowo prostą ocenę mogą być bardziej przydatne niż te uzyskane w wyniku wielokrotnego, standaryzowanego i starannego pomiaru spoczynkowego BP.

W podsumowaniu, aby zmniejszyć wpływ późniejszych powikłań sercowo-naczyniowych, wczesna identyfikacja podgrupy, która jest bardziej skłonna do rozwoju nadciśnienia tętniczego, jest krytycznym problemem. Nasze wyniki wykazały, że indywidualne względne ryzyko nadciśnienia u osób z normotensją było znacznie zwiększone, jeśli wykazywały one przesadną odpowiedź BP na ćwiczenia. Wyniki te potwierdzają, że odpowiedź ciśnienia tętniczego na wysiłek fizyczny jest dodatkowym i dodatkowym czynnikiem w przewidywaniu późniejszego rozwoju nadciśnienia tętniczego. Mimo że nie zaleca się rutynowej masowej próby wysiłkowej w celu identyfikacji przyszłych osób z nadciśnieniem tętniczym, możliwe jest uzyskanie wyników próby wysiłkowej, ponieważ próby te są obecnie szeroko stosowane do oceny wydolności sercowo-oddechowej w sporcie i medycynie pracy, a także do wykrywania choroby wieńcowej w warunkach szpitalnych lub biurowych. Dane te mogą dostarczyć ważnych informacji o profilu ryzyka nadciśnienia tętniczego w populacji pozornie zdrowych normotensyjnych dorosłych.

Przypisy

.