Building the World

Bariera Maeslant w Rotterdamie, z The Wall Street Journal, na wsj.com.

Dlaczego HOLANDIA?
„Bóg stworzył ziemię, ale Holendrzy stworzyli Holandię.”
– popularne przysłowie
Holendrzy, żyjący na wybrzeżu morskim, ratują znikającą ziemię, budując wały ochronne i odzyskując bagna dla rolnictwa, i robią to od bardzo dawna. W pierwszym wieku naszej ery Pliniusz Starszy opisał rolników z głębi lądu, którzy budowali tamy w potokach pływowych, aby chronić swoje ziemie przed wysoką wodą. Dzisiejszy świat jest również nękany przez powodzie. Tajlandia ucierpiała z powodu poważnych powodzi w 2011 roku; fabryki w pobliżu Bangkoku zostały zamknięte, co opóźniło produkcję samochodów Toyota, których specjalistyczne części są wytwarzane w Tajlandii. Katastrofy wodne dotknęły Nowy Orlean nad Zatoką Perską, a także pola uprawne wzdłuż rzeki Mississippi. Co z narodami wyspiarskimi, które znikają z powodu podnoszących się oceanów – Malediwy, Kiribati? Czy średniowieczni Holendrzy mogą nas nauczyć kilku lekcji dla bezpieczniejszej i bardziej produktywnej przyszłości?

CZY TO WSZYSTKO Z POWODU KOTA?

W średniowieczu koty zostały wprowadzone do Europy, aby kontrolować populację gryzoni, które od dawna pustoszyły przechowywane zboża. W rezultacie rolnictwo stało się bardziej wydajne, a w całej Europie nastąpił okres wzrostu. Możliwości rolnicze zaczęły się podobać Holendrom, którzy wykopali bagna, aby stworzyć pola uprawne. Od 800 do 1250 r. n.e. dzięki boomowi w rolnictwie i rozwijającemu się handlowi przybrzeżnemu populacja Holandii wzrosła dziesięciokrotnie. Aby nadążyć za popytem na żywność, Holendrzy wykopywali bagna i sprzedawali torf, przekształcając bagna w ziemię uprawną. Jednak w miarę osuszania bagien obniżały się wody gruntowe i ziemia zaczęła się zapadać. Dlatego konieczne stało się zbudowanie serii połączonych ze sobą dużych wałów, aby chronić tereny przed powodzią. Przed tą zmianą ląd znajdował się na wysokości od 6,5 do 9,8 stóp nad poziomem morza (2-3 metry).

Warto zauważyć, że chociaż wały nie są unikalne dla Holandii, zapewniły jej jeden niezaprzeczalny wyróżnik: jest to jedyny kraj na świecie, którego kluczowe obszary zostały odzyskane od morza, a nie od sąsiadów. Dodatkowo tysiącletnią armię wałową można uznać za autentycznego protoplastę koncepcji „armii zaciągniętej przeciwko naturze”, zaproponowanej przez Williama Jamesa w eseju „The Moral Equivalent of War”. Około roku AD 1100, Zachodnia Fryzja zbudowała wał ochronny (omringkijk). W tym samym czasie Fryzowie ustanowili „pokój wałowy” lub silnie egzekwowany konsensus, że za każdym razem, gdy wał jest zagrożony, waśnie rodzinne muszą natychmiast ustać, aby cała dostępna siła robocza mogła zostać zmobilizowana do wzmocnienia wałów.

THE BOYS WHO SAVED HOLLAND

Pomnik chłopca, który uratował Holandię.

Wiele dzieci zna historię Hansa Brinkera, lub Srebrnych Wrotek, myśląc, że jest to tłumaczenie holenderskiej książki. Hans, dzielny piętnastoletni chłopiec, który bardzo dobrze jeździ na łyżwach, ratuje życie swojemu ojcu i pozwala swojemu przyjacielowi wygrać mistrzostwa w łyżwiarstwie, ponieważ jego kumpel jeszcze bardziej potrzebuje nagrody pieniężnej. Ale ta historia, opublikowana po raz pierwszy w 1865 roku, została napisana w rzeczywistości przez Amerykanina, który nigdy nie był nawet w Holandii. Książka podbiła wyobraźnię wielu osób. Oprócz wprowadzenia sportu łyżwiarstwa szybkiego do Stanów Zjednoczonych, książka została podjęta przez Disneya w filmach zarówno w 1962 roku, jak i w 1998 roku, zaadaptowana na potrzeby łyżwiarstwa szybkiego osadzonego w Los Angeles.

Błędnie, wielu ludzi uważa, że Hans jest również chłopcem, który uratował Holandię, zatykając dziurę w wale przeciwpowodziowym i pozostając tam przez całą noc, aż dorośli sprawdzili wały rano i byli w stanie naprawić wyciek. To jest rodzaj rzeczy, które Hans Brinker rzeczywiście by zrobił. Ale tak naprawdę jest to podhistoria w książce Hans Brinker autorstwa Mary Mapes Dodge, która jedynie odnosi się do chłopca jako Bohatera z Haarlemu. Później, Phoebe Cary, amerykańska poetka mieszkająca niedaleko obszaru Nowego Jorku, który stał się znany jako Harlem, napisała wiersz zatytułowany „The Leak in the Dike”, w którym nazwała chłopca Peter.

Z Muzeum De Lakenhal, pod adresem lakenhal.nl.

Podczas gdy Hans i Peter żyją w legendzie, Arie Evegroen jest bohaterem historii, podobnie jak Cornelis Heuvelman i Johannes Aart van Vliet. Podczas powodzi na Morzu Północnym w 1953 r., kiedy zginęło ponad 1800 osób, Evegroen został poproszony przez burmistrza o wykorzystanie swojej barki zbożowej Twee Gebroeders (Dwaj Bracia) do zatkania przecieku na wale przeciwpowodziowym w rejonie Nieuwerkerk aan den Ussel. Heuvelman zgłosił się na ochotnika do pomocy w utrzymaniu barki, przywiązując statek do wału, aby fale pomogły wepchnąć go do wyrwy i zatrzymać wodę. Wkrótce burmistrz miasta, który wezwał Evegroena, zauważył, że potrzeba więcej, więc burmistrz Vogelaar poprosił Johannesa Aarta van Vlieta, by użył swojej barki Onderneming II do przywiezienia worków z piaskiem na wał. Ale Van Vliet zrobił więcej niż prosił; przywiózł również gorącą kawę i przenośną kuchenkę, dzięki czemu wolontariusze Armii Wałowej mieli ciepło przez cały czas trwania kryzysu.

W 2009 roku, ponad 50 lat później, Heuvelman i Van Vliet otrzymali nagrody podczas ceremonii w głównym holu Nieuwerkerk aan den Ijssel, gdzie obecny burmistrz Bonthuis pochwalił bohaterów, przypominając wszystkim, że każda jednostka może zrobić wielką różnicę w ratowaniu świata. Wcześniej zainstalowano już pomnik przedstawiający replikę barki Evegroena wystającą z barki wału, aby poprzez sztukę publiczną przypomnieć o roli zwykłych ludzi w reagowaniu na katastrofy

RZĄD LOKALNY I KRAJOWY

Kolejną lekcją, jaką można wyciągnąć od Holendrów, jest zbiorowe zarządzanie. Lokalne społeczności łączyły się w zarządy wodne, które miały, za wspólną zgodą, szerokie uprawnienia w zakresie inspekcji, dyscypliny i zarządzania. Arystokracja, która posiadała duże majątki ziemskie, wspierała zarządy wodne; te lokalne organizacje powoływały w razie potrzeby armię wałową. Zarządy wodne były organizacjami demokratycznymi, ale powoli otrzymywały formalne pełnomocnictwa od władców poszczególnych dzielnic. W efekcie lokalne zarządy wodne przynosiły dochody poprzez samoopodatkowanie: każda wioska łożyła na utrzymanie swoich lokalnych grobli. Czego możemy się nauczyć od demokratycznych, samoregulujących się i samoopodatkowujących się zarządów wodnych, gdy rozważamy zarządzanie i utrzymanie kluczowej infrastruktury? Czy istnieje rola dla mieszkańców w utrzymaniu autostrad, ulepszaniu kanałów, rozwoju ścieżek rowerowych?

Wciąż siedem prowincji miało nieco inną politykę dotyczącą rzek i wody. Potrzeba centralnej koordynacji doprowadziła w 1789 roku do utworzenia państwowego urzędu wodnego, Rijkswaterstaat, w celu planowania i nadzorowania budowy na dużą skalę, w tym rekultywacji Morza Zuider. Ten sam wysiłek zaowocował utworzeniem jeziora Ijssel, największego holenderskiego zbiornika wodnego, zapewniającego północnym prowincjom stały dopływ słodkiej wody nawet w okresach suszy. Czy sukces Rijkswaterstaat może posłużyć jako model dla „wiecznie normalnego” zaopatrzenia w wodę na poziomie regionalnym? Choć nasz świat ma pod dostatkiem wody, wciąż cierpimy z powodu powodzi i susz. Czego możemy nauczyć się od Holendrów?

WINDMILLS

W 1282 roku nieznany holenderski cieśla zbudował pierwszy wiatrak pompujący wodę – prawdopodobnie był to arabski wynalazek zaobserwowany przez krzyżowca, który później powrócił do domu i opowiedział o jego konstrukcji i zastosowaniu. Prawie trzy wieki później opracowano wiatrak z obracaną górą; było to ważne ulepszenie, ponieważ wiatry w północno-zachodniej Europie przychodzą z różnych kierunków, więc nowy rodzaj wiatraka mógł zawsze korzystać z przeważających wiatrów.

Windmills, from drexel.edu.

Windmills helped engineer artificial drainage in embanked areas called polders. Dzięki tej innowacji można było osuszać duże jeziora. Niepożądana woda była odprowadzana do specjalnie wybudowanych kanałów odwadniających.

Dokumenty upoważniające

Władca Zachodniej Fryzji, biskup van Zuden, nakazał w kwietniu 1319 r.: „Wszyscy mają przychodzić do pracy przy wałach na polecenie baliffa lub sołtysa wałów/ende alman sal ten menen werke comen op den dijc, daers hem die Baeiliu, of die Dijcgrave vermaent.”

– A.A. Beekman. Het dijk – en waterschaprecht in Nederland voor 1795. (Gravenhage: Martinus Nijhoff, 1905). English translation by Pieter Huisman.

The Water Board shall digcut watercourses and construct sluices and bridges in the region. Zarząd będzie prowadził te prace w miejscach, które będą najbardziej odpowiednie i opłacalne dla regionu oraz w taki sposób, aby mieszkańcy w dolnym biegu rzeki odnosili takie same korzyści z tych prac, jak mieszkańcy w górnym biegu rzeki… wszyscy ludzie posiadający ziemię pomiędzy Muzą a Waal będą gotowi pokryć koszty i utrzymanie cieków wodnych, śluz, jazów i mostów zgodnie ze stosunkiem własności ich ziemi… dijkgraaf będzie kontrolował tamy pomiędzy Muzą a Waal z taką samą częstotliwością w każdej wiosce.

– H. van Heinigen, Tussen Maas en Waal. (Zutphen: De Walburg Pers, 1972, 440-442. English translation by Pieter Huisman.

VOICES OF THE FUTURE: Discussion and Implications

New Land: Wraz ze wzrostem liczby ludności na świecie, wzrośnie zapotrzebowanie na ziemię. Czy możemy wykorzystać zasady i technologie wykorzystujące wodę i wiatr do ochrony naszych wybrzeży? Boston Harbor i Back Bay są przykładami rekultywacji i zagospodarowania terenu. W jaki sposób Boston, i oczywiście Holandia, mogą posłużyć jako studia przypadku do rekomendowania podobnych działań dla zagrożonych wybrzeży świata? Czy holenderskie Docklands mogą być wzorem dla nowych pływających miast? Jakie kwestie suwerenności mogą się rozwinąć?

Żegluga i globalne środowiska oceaniczne: Miasta nadmorskie, takie jak Amsterdam, Holandia; Rio de Janeiro, Brazylia; i Lagos, Nigeria prosperowały dzięki dostępowi do wody. Podobnie jest z Bostonem. Songdo, nowe miasto w Korei Południowej, jest tego przykładem. A czy Nowy Jork byłby dzisiejszą metropolią bez Oceanu Atlantyckiego i Kanału Erie? Jakie możliwości rozwoju gospodarczego czekają na terenach z dostępem do światowych wód? Jakie przepisy środowiskowe należy wziąć pod uwagę przy planowaniu bezpiecznej przyszłości dla naszych oceanów?

ZASOBY

Aby przeczytać cały rozdział, członkowie University of Massachusetts Boston mogą uzyskać dostęp do e-booka poprzez Healey Library Catalog i ABC-CLIO tutaj. Alternatywnie, woluminy mogą być dostępne w WorldCat, lub w Amazon do zakupu. Dalsze zasoby są dostępne na miejscu, na Uniwersytecie Massachusetts Boston, Healey Library, w tym niektóre z następujących:

Building the World Collection Finding Aid

(* wskazuje na serię drukowaną w zeszytach)

„Holland goes beyond holding back the tide: Nation endeavors to be climate-proof,” by Colin Nickerson, The Boston Globe, Monday, December 5, 2005.

Korespondencja między Pieterem Huismanem i Frankiem Davidsonem, szczegółowo opisująca zawartość czterech dokumentów z załącznika dotyczących wałów z 1456, 1611, 1500, 2000.

Korespondencja pomiędzy Pieterem Huismanem a Kevinem Downingiem z Greenwood Press dotycząca zdjęcia bariery przeciwsztormowej w Rotterdam Waterway w 1997 roku.

Pliki cyfrowe (na dyskietkach starszego formatu – mogą wymagać konwersji).

„West-Friesland’s 'Oud en Nieuw'”, Uitgegeven door het historisch genoot-schap „oud West-Friesland,” ter Drukkerij „West-Friesland” te hoorn in 1936. Tekst rozpoczyna się: „Het octrooi der bedijking van Burghorn (1456).

„Water Legislation in the Netherlands”, autorstwa Pietera Huismana, DUP Satellite, 2004.

„The Dutch Windmill,” Frederick Stokhuyzen, były przewodniczący „De Hollandsche Molen,” Stowarzyszenie na rzecz zachowania wiatraków w Holandii, wydawca CAJ van Dishoek-Bussum-Holland, 1962, przetłumaczone z holenderskiego przez Carry Dikshoorn. Pp. 1-17 (z 68).

„Shipping Canal at Rijswij,” ilustracja i opis holenderskiego malarstwa krajobrazowego przez Hendrik Weissenbruch. Z Rijksmuseum.

„Młyn wodny”, ilustracja i opis obrazu młyna wodnego z trzema kołami autorstwa Jacoba van Ruisdael. Z Rijksmuseum.

„Cattle Ferry”, ilustracja i opis obrazu przedstawiającego holenderską działalność rzeczną, pierwszy raz przedstawiony w monumentalnej skali holenderski krajobraz rzeczny. Formularz Rijksmueseum.

Różne ustawy dotyczące obrony przeciwpowodziowej Renu i Ussel oraz dokumenty dotyczące utworzenia Rijkswaterstaat w dniu 24 maja 1789 r. Faks z TUDelft Water Management, 15 lutego 2002.

„THE NETHERLANDS: Built and Maintained by Engineering,” wczesny projekt rozdziału autorstwa Franka P. Davidsona, ręcznie przepisany na maszynie.

„Planet Earth Renewed: Makroprojekty i geopolityka.” R.B. Cathcart. Excerpt on Holland from unpublished manuscript, circa 1983.

Internet

„Groundwater Management in the Netherlands: Background and Legislation”, N. P. Pellenbarg.
http://www.alterra.wur.nl/Internet/webdocs/ilri-publicaties/special_reports/Srep9/Srep9-h9.pdf.

„Historia gospodarki wodnej w Holandii”, fragment.
http://www.euwareness.nl/results/Ned-cs-kaft.pdf.

„Geografia Holandii”, Biuletyn IDG 1999. Szczegóły 1964-1999.
http://www.knag.nl/pagesuk/geography/engels/news99engelstekst.html.

„Poldery i groble Holandii”.
http://geography.about.com/library/weekly/aa33000a.htm.

„Cywilizacja wczesnośredniowieczna i bizantyjska: Constantine to Crusades”, autorstwa Kennetha W. Harla. http://www.tulane.edu/~august/H303/handouts/Population.htm.

Illustration. http://www.rijksmuseum.nl/images/aria/sk/z/sk-a-1718.z

„Mill Wijk-bij-Duurstede”, ilustracja i opis holenderskiego obrazu krajobrazowego rzeki Lek autorstwa Jacoba van Ruisdaela. http://www.rijksmuseum.nl/aria//aria_assets/SK-C-211?lang=en&context_space=aria_them.d

„The Netherlands: Organizacja i zarządzanie gospodarką wodną,” z Water Management Journal, Rok 45, Nr 7-8/2002, str. 12.
http://www.aquamedia.at/templates/index.cfm/id/9357.

„Heroes of February 1953 Flood finally recognized for saving untold lives,” http://www.godutch.com/newspaper/index.php?id=1525. GoDutch.com, Luty 09, 2009.

Dla Asia-Pacific Center for Security Studies: www.apcss.org.

Litwin, Evan. „Climate Diaspora.” McCormack 2011 Master’s Thesis, UMB.

Hans Brinker i historia chłopca, który uratował Holandię, Wikipedia.

*”Towns in Germania Inferior: Laurium (Woerden). http://www.livius.org/ga-gh/germania/woerden.html.

*Koninkliijk Nederlands Aardrijkskundig Genootschap. http://www.knag.nl.

*”Poldery i wały przeciwpowodziowe Holandii: Rekultywacja gruntów w Holandii”, autor: Matt Rosenberg. Copyright The New York Times Company. About, Inc. http://geography.about.coom/od/specificplacesofinterest/a/dykes.htm.

*”Welcome to Kindrtdijk,” http://www.kinderdijk.nl.

*”Informatielijn Rijkswaterstaat,” http:www.rijkswaterstaat.nl.

*”The Valour and the Horror in Desparate Battle: Normandia 1944 – Mulberry Harbour,” www.valourandhorror.com/DB/BACK/Mulberry.php.

*Glossary of Meteorology. http://amsglossary.allenpress.com

*”Kolekcja Rijksmuseum Amsterdam”, blisko milion obiektów, streszczenie szczegółów kolekcji. http://www.rijksmuseum.nl/collectie/index.jsp?lang=en.

*”Choosing a Cat”, rola kotów w przechowywaniu ziarna. http://www.isabellevets.co.uk.

*”The Moral Equivalent of War”, William James. (cały esej wydrukowany tutaj) http://www.constitution.org/wj/meow.htm.

*”Impact of Emerging Technologies,” Technology Review, MIT.
http://www.technologyreview.com/mag_toc.aspx.

Creative Commons License
Building the World Blog by Kathleen Lusk Brooke and Zoe G. Quinn is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.

Print Friendly, PDF Email

.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.