.cls-1{fill:#0966a9 !important;}.cls-2{fill:#8dc73f;}.cls-3{fill:#f79122;}

Jim Crow Laws and Racial Segregation

Wprowadzenie: Bezpośrednio po wojnie secesyjnej i przyjęciu 13. poprawki większość stanów byłej Konfederacji przyjęła Czarne Kody, prawa wzorowane na dawnych prawach niewolniczych. Prawa te miały na celu ograniczenie nowej wolności wyemancypowanych Afroamerykanów poprzez ograniczenie ich przemieszczania się i zmuszenie ich do pracy w gospodarce opartej na niskich płacach i długach. Prawo włóczęgostwa pozwalało na aresztowanie czarnych za drobne wykroczenia. W tym czasie powstał system pracy karnej, znany jako leasing skazańców. Czarni mężczyźni skazani za włóczęgostwo byli wykorzystywani jako nieopłacani robotnicy, a więc efektywnie ponownie zniewoleni.

Czarne Kody oburzyły opinię publiczną na Północy i spowodowały, że Kongres umieścił byłe stany Konfederacji pod okupacją armii podczas Rekonstrukcji. Mimo to, wiele praw ograniczających wolność Afroamerykanów pozostało w księgach na lata. Czarne kody położyły podwaliny pod system praw i zwyczajów wspierających system supremacji białych, który stał się znany jako Jim Crow.

Większość stanów i społeczności lokalnych uchwaliła prawa „Jim Crow”, które nakazywały „oddzielny, ale równy” status dla Afroamerykanów. Prawa Jima Crowa były ustawami i rozporządzeniami ustanowionymi w latach 1874-1975 w celu oddzielenia białej i czarnej rasy na amerykańskim Południu. W teorii miało to na celu stworzenie „oddzielnego, ale równego” traktowania, ale w praktyce ustawy Jima Crowa skazywały czarnych obywateli na gorsze traktowanie i udogodnienia. Edukacja podlegała segregacji, podobnie jak obiekty użyteczności publicznej, takie jak hotele i restauracje, podlegające prawom Jima Crowa. W rzeczywistości, prawa Jima Crowa prowadziły do traktowania i zakwaterowania, które prawie zawsze były gorsze od tych zapewnianych białym Amerykanom.

Najważniejsze prawa Jima Crowa wymagały, by szkoły publiczne, obiekty publiczne, np. fontanny z wodą, toalety, oraz transport publiczny, jak pociągi i autobusy, miały oddzielne udogodnienia dla białych i czarnych. Prawa te oznaczały, że czarni ludzie byli prawnie zobowiązani do:

– uczęszczania do oddzielnych szkół i kościołów
– korzystania z publicznych łazienek oznaczonych „tylko dla kolorowych”
– jedzenia w oddzielnej sekcji restauracji
– siedzenia z tyłu autobusu

Tło: Termin „Jim Crow” pierwotnie odnosił się do czarnego charakteru w starej piosence i był nazwą popularnego tańca w latach dwudziestych XIX wieku. Około 1828 roku, minstrel show performer nazwie Thomas „Daddy” Rice opracowany rutynę, w której czernił twarz, śpiewał i tańczył w imitacji starego człowieka czarnego w poszarpane ubrania. Na początku lat 30-tych XIX wieku postać Rice’a stała się niezwykle popularna i ostatecznie dała nazwę stereotypowemu negatywnemu postrzeganiu Afroamerykanów jako niewykształconych, niezaradnych i nieuczciwych.

Począwszy od lat 80-tych XIX wieku, termin Jim Crow był używany jako odniesienie do praktyk, praw lub instytucji związanych z fizycznym oddzieleniem czarnych ludzi od białych. Prawa Jima Crowa w różnych stanach wymagały segregacji ras w takich wspólnych obszarach jak restauracje i teatry. Standard „oddzielny, ale równy” ustanowiony przez Sąd Najwyższy w sprawie Plessy v. Fergurson (1896) wspierał segregację rasową w obiektach publicznych w całym kraju.

Rozporządzenie z Montgomery w Alabamie zmuszało czarnych mieszkańców do zajmowania miejsc oddzielonych od białych w autobusach miejskich. W tamtym czasie obowiązywał standard „oddzielnie, ale równo”, ale rzeczywista separacja praktykowana przez Montgomery City Lines nie była prawie równa. Operatorzy autobusów w Montgomery mieli podzielić swoje autokary na dwie sekcje: biali z przodu i czarni z tyłu. W miarę jak na pokład wsiadało coraz więcej białych, zakładano, że biała sekcja będzie się rozszerzać ku tyłowi. Na papierze polityka firmy autobusowej była taka, że środek autobusu stawał się limitem, jeśli wszystkie miejsca dalej z tyłu były zajęte. Nie była to jednak codzienna rzeczywistość. We wczesnych latach 50. biała osoba nigdy nie musiała stać w autobusie w Montgomery. Co więcej, często zdarzało się, że czarni wsiadający do autobusu byli zmuszeni stać z tyłu, jeśli wszystkie miejsca były tam zajęte, nawet jeśli były wolne miejsca w sekcji dla białych.

Początek końca segregacji

1 grudnia 1955 roku Rosa Louise Parks (4 lutego 1913 – 24 października 2005), mieszkanka Montgomery w stanie Alabama odmówiła posłuszeństwa wobec żądania kierowcy autobusu Jamesa Blake’a, aby zrzekła się swojego miejsca na rzecz białego mężczyzny. Została aresztowana, pobrano od niej odciski palców i osadzono w więzieniu. Kiedy Parks zgodziła się, by jej sprawa została zakwestionowana, stało się to przyczynkiem do walki z prawem Jima Crowa. Jej proces za ten akt nieposłuszeństwa obywatelskiego wywołał bojkot autobusów w Montgomery, jeden z największych i najbardziej udanych ruchów masowych przeciwko segregacji rasowej w historii, i uruchomił Martin Luther King, Jr, jeden z organizatorów bojkotu, na czele ruchu praw obywatelskich, które sprzyjały pokojowych protestów do Jim Crow laws.

Podczas wczesnych lat sześćdziesiątych odbyły się liczne demonstracje i protesty praw obywatelskich, szczególnie na południu. W dniu 1 lutego 1960 roku, w domu towarowym Woolworth w Greensboro, N.C, cztery czarne świeżo upieczonych studentów z North Carolina A & T College poprosił, aby być obsługiwane w sklepie segregacji licznik lunch. Kierownik odmówił, a młodzi mężczyźni pozostali na miejscach siedzących do czasu zamknięcia sklepu. Następnego dnia protestujący wrócili z 15 innymi studentami, a trzeciego dnia z 300. Wkrótce idea protestów bez użycia przemocy rozprzestrzeniła się na cały kraj.

Budując na sukcesie „sit-ins”, zaplanowano inny rodzaj protestu z wykorzystaniem „Freedom Riders”. Jeźdźcy Wolności byli ochotniczą grupą aktywistów: mężczyzn i kobiet, czarnych i białych (wielu z kampusów uniwersyteckich i college’owych), którzy przemierzali autobusy międzystanowe na głębokim Południu, aby zakwestionować nieprzestrzeganie przez region decyzji Sądu Najwyższego USA (Morgan v. Virginia i Boynton v. Virginia), które zakazywały segregacji we wszystkich międzystanowych środkach transportu publicznego. Kongres Równości Rasowej (CORE) sponsorował większość Przejazdów Wolności, ale niektóre z nich zostały również zorganizowane przez Studencki Komitet Koordynacyjny Bez Przemocy (SNCC).

Te i inne demonstracje na rzecz praw obywatelskich poruszyły prezydenta Johna F. Kennedy’ego do wysłania do Kongresu ustawy o prawach obywatelskich 19 czerwca 1963 roku. Proponowane ustawodawstwo oferowane federalnej ochrony do Afroamerykanów pragnących głosować, do sklepu, do jedzenia na zewnątrz, i być wykształcony na równych warunkach.

Aby wykorzystać rosnące poparcie społeczne dla ruchu praw obywatelskich i umieścić presję Kongresu do przyjęcia ustawodawstwa praw obywatelskich, koalicja głównych grup praw obywatelskich powstała w celu zaplanowania i zorganizowania dużej krajowej demonstracji w stolicy kraju. Nadzieją było zaciągnąć sto tysięcy ludzi do udziału w Marszu na Waszyngton.

W końcu, 1964 Civil Rights Act i 1965 Voting Rights Act uczynił segregację rasową i dyskryminację nielegalną. Wpływ długiej historii Jim Crow, jednak nadal być odczuwalne i oceniane w Stanach Zjednoczonych.

Do dalszej lektury:

Blackmon, D. A. (2008), Slavery by Another Name: The Re-Enslavement of Black Americans from the Civil War to World War II. New York, NY: Doubleday.

Brown, N. L. M., & Stentiford, B. M. (Eds). (2014). Jim Crow: A Historical Encyclopedia of the American Mosaic. Santa Barbara, CA: Greenwood.

Editorial Board(2018). Documenting 'Slavery by Another Name’ in Texas (Dokumentowanie 'niewolnictwa pod inną nazwą’ w Teksasie). Afroamerykańskie miejsce pochówku niedawno odkopane w Teksasie ujawnia szczegóły dotyczące brzydkiego rozdziału w historii amerykańskiego Południa. The New York Times, 13 kwietnia 2018 r. Retrieved from https://www.nytimes.com/2018/08/13/opinion/texas-slavery-african-american-graveyard.html

Slavery by Another Name. (Film dokumentalny)

Morrison, A. (2020 December 2). US lawmakers unveil anti-slavery constitutional amendment. AP News

Virginia Writers Project. (1940) The Negro in Virginia. Nowy Jork: Hastings House. (Patrz zwłaszcza rozdział XXII, Czarne prawa).

Woodward, C. V. (1966). The Strange Career of Jim Crow. (2nd rev. ed.). New York: Oxford University Press.

How to Cite this Article (APA Format): Hansan, J.E. (2011). Prawa Jima Crowa i segregacja rasowa. Social Welfare History Project. Retrieved from http://socialwelfare.library.vcu.edu/eras/civil-war-reconstruction/jim-crow-laws-andracial-segregation/

.