Ino W mitologii greckiej Ino była śmiertelną królową Teb, która po swojej śmierci i przemianie była czczona jako bogini pod swoim przydomkiem Leucothea, „biała bogini”. Alcman nazywał ją „królową morza”, co, jeśli nie jest hiperbolą, czyniłoby ją dublerką Amfitryty.W swej śmiertelnej jaźni Ino, druga żona minojskiego króla Atamasa, matka Learchesa i Melicertesa, córka Kadmosa i Harmonii oraz macocha Phrixusa i Helle, była jedną z trzech sióstr Semele, śmiertelniczki z domu Kadmosa, która urodziła Dionizosa. Trzy pozostałe siostry to Agawa, Autonoë i Ino, która była surogatką boskich pielęgniarek Dionizosa: „Ino była pierwotną kobietą dionizyjską, pielęgniarką boga i boską maenadą”.Maenady były znane z tego, że w swoim szaleństwie wyrywały własne dzieci z kończyn. W historii bohaterskiej opowieści o Jasonie i Złotym Runie, Phrixus i Helle, bliźniaki Atamasa i Nephele, były znienawidzone przez macochę, Ino. Ino uknuła podstępną intrygę, aby pozbyć się bliźniaków, prażąc wszystkie nasiona zbóż w Boeotii, aby nie mogły wyrosnąć. Miejscowi rolnicy, przerażeni klęską głodu, poprosili o pomoc pobliską wyrocznię. Ino przekupiła ludzi wysłanych do wyroczni, by skłamali i powiedzieli pozostałym, że wyrocznia wymaga złożenia ofiary z Phrixusa. Athamas niechętnie się zgodził. Zanim jednak został zabity, Phrixus i Helle zostali uratowani przez latającego złotego barana wysłanego przez Nephele, ich naturalną matkę. Helle spadła z barana do Hellespontu i utonęła, ale Phrixus przeżył aż do Kolchidy, gdzie król Aeetes przygarnął go i potraktował życzliwie, dając Phrixusowi swoją córkę, Chalciope, za żonę. W podzięce Phrixus podarował królowi złote runo barana, które Aeetes powiesił na drzewie w swoim królestwie.
zobacz więcej „
.