Dyzartria to wadliwa artykulacja dźwięków lub słów pochodzenia neurologicznego.(1-3) U pacjentów neurologicznych najczęściej spotykanymi zaburzeniami mowy są dyzartria i afazja. Zasadnicza różnica polega na tym, że afazja jest zaburzeniem języka, a dyzartria jest zaburzeniem motorycznej produkcji lub artykulacji mowy. W dyzartrii funkcje językowe są prawidłowe i pacjent mówi z właściwą składnią, ale wymowa jest wadliwa z powodu awarii w wykonywaniu skoordynowanych ruchów mięśni niezbędnych do produkcji mowy. Dyzartria może być spowodowana centralnym lub obwodowym zaburzeniem unerwienia mięśni artykulacyjnych, chorobami złącza nerwowo-mięśniowego lub mięśni biorących udział w wytwarzaniu mowy. Powszechnie stosowana klasyfikacja dzieli dyzartrię na wiotką, spastyczną, ataksyjną, hipokinetyczną, hiperkinetyczną i mieszaną. Dwa najczęstsze typy to wiotka i spastyczna.
Wideo pokazuje dwóch pacjentów z dyzartrią spastyczną spowodowaną ALS, dzięki uprzejmości Dr. Rick Barohn. Skontrastuj to z wideo dyzartrii wiotkiej (zobacz http://neurosigns.org/wiki/Flaccid_dysarthria). Tutaj pacjenci mogą wymawiać poszczególne palatale i języki lepiej, ale artykulacja jest wolna, a głos brzmi napięty lub zduszony.
1. Campbell WW. Barohn RJ. DeJong’s the neurologic examination, 8th ed. Philadelphia: Wolters Kluwer, 2020.
2. Campbell WW. Clinical signs in neurology: a compendium. Philadelphia: Wolters Kluwer Health, 2016.
3. Enderby, P. Disorders of communication: dysarthria. Handb Clin Neurol. 2013; 110:273-81.
4. Tomik B, Guiloff RJ. Dysarthria in amyotrophic lateral sclerosis: A review. Amyotroph Lateral Scler. 2010;11:4-15.