.
Jak siedziałam w poczekalni czytając zwolnienie na moją sesję w zbiorniku flotacyjnym z deprywacją sensoryczną, szczególna linia przykuła moją uwagę:
„Biorę wyłączną i pełną odpowiedzialność za moje myśli i działania podczas przebywania w zbiorniku flotacyjnym.”
Oświadczenie to powoduje, że ponownie rozważam to, co mam zamiar zrobić i podnosi mój niepokój o to, czego doświadczę. Mimo to, myśl o spędzeniu 60 minut nago w ciemnym i cichym strąku pełnym 10 cali wody, z nadzieją osiągnięcia zwiększonego relaksu i ponownego połączenia się z samym sobą była bardziej kusząca niż strach wynikający z oświadczenia, które właśnie przeczytałem.
Moja ciekawość była podsycana po odcinku Teorii Wielkiego Wybuchu, gdzie używano zbiorników deprywacji sensorycznej. Zbiorniki flotacyjne lub zbiorniki deprywacji sensorycznej zostały po raz pierwszy opracowane w latach 50-tych przez neuronaukowca Johna C. Lilly’ego. Lilly odkrył, że unoszenie się na wodzie w środowisku pozbawionym zmysłów prowadzi mózg do głębokiego relaksu, wywołując tym samym stan Theta, który zwykle osiągany jest podczas snu REM, jasnego śnienia lub hipnozy. W zbiorniku flotacyjnym unosisz się nago w zamkniętym zbiorniku z wodą o temperaturze 93,5 stopni Fahrenheita i głębokości około 10″ (250 galonów), nasyconym około 1000 funtów soli Epsom. Wysoka zawartość soli pozwala na unoszenie się bez wysiłku. Podczas przebywania w kapsule nie dociera do ciebie żadne światło ani dźwięk, co oznacza deprywację sensoryczną. Jeśli brzmi to zbyt intensywnie, w kapsule można pozostawić włączoną muzykę i światła oraz otwartą pokrywę. Korzystanie ze zbiornika flotacyjnego ma łagodzić bóle stawów i mięśni, migreny, bezsenność i inne. Pod względem psychicznym, wanna do unoszenia się na wodzie może wywoływać halucynacje, głęboki stan medytacyjny, zwiększoną kreatywność, zmniejszony niepokój i zwiększone odprężenie. Po przeprowadzeniu kilku badań stwierdziłam, że nie mam nic do stracenia i postanowiłam umówić się na sesję unoszenia się na wodzie.
Wejście do Matrixa
Naprawdę nie weszłam do Matrixa, ale tak właśnie się czułam, wchodząc do kapsuły.
Po zameldowaniu się i podpisaniu zrzeczenia się praw, zostałem odprowadzony do pokoju i powiedziano mi, żebym wziął prysznic przed lotem, aby usunąć wszelkie olejki do ciała, dezodoranty, produkty do włosów itp, użyć zatyczek do uszu, aby pomóc w tłumieniu hałasu i utrzymać wodę z dala od moich uszu, a następnie wejść do zbiornika i zrelaksować się. Po upływie czasu należy wziąć pełny prysznic, aby usunąć słoną wodę i „wrócić do rzeczywistości” (jak to określiła gospodyni). Zbiornik wyglądał jak coś, co można zobaczyć w Matrixie lub Star Trek. Grała tam łagodna muzyka w stylu Zen, a system filtracji zbiornika działał. Rozebrałem się, wziąłem prysznic i wszedłem do zbiornika. Woda była przyjemnie ciepła, miękka i jedwabista dzięki zawartości soli. Od razu poczułem się lepiej niż po wejściu do ciepłej kąpieli. Gdy usiadłam, moje nogi zaczęły się unosić. Odchyliłem się do tyłu i zanim się zorientowałem, całe moje ciało unosiło się, nawet o tym nie myśląc! To było zupełnie inne od pływania w basenie, gdzie trzeba używać mięśni i walczyć z grawitacją. Wyobrażam sobie, że byłem tak blisko zerowej grawitacji, jak to tylko możliwe bez wchodzenia w głęboką przestrzeń. Nie wiedziałem, że przez następną godzinę będę się czuł jakbym był w głębokim kosmosie! Woda przestała krążyć, a ja sięgnąłem w górę, aby zamknąć pokrywę, myśląc „nic z tego nie będzie, mam nadzieję, że nie będę tego żałował”! Gdy położyłem się z powrotem w wodzie, znalazłem przyciski, aby wyłączyć światła i muzykę, położyłem ręce po mojej stronie i czekałem, aż coś się stanie.
Brzmiałem jak Darth Vader i miałem trochę trudności z oddychaniem. Mimo że w pełni unosiłem się na plecach, czułem się, jakbym miał ciężary na klatce piersiowej. Podejrzewałem, że to tylko przewaga umysłu nad materią, więc wziąłem kilka głębokich oddechów, ignorując dźwięki Dartha Vadera, ponieważ przyzwyczaiłem się do środowiska przypominającego moje łono. Czy tak właśnie czuje się dziecko przed urodzeniem, zastanawiałam się?
Czy tak właśnie czuje się dziecko przed urodzeniem?
Po kilku minutach nie mogłam stwierdzić, czy moje palce u rąk i nóg są nad czy pod wodą i czułam się jakbym unosiła się na chmurze. Stałem się bardzo świadomy mojego ciała, nieważkość w moich nogach, ramionach i tułowiu kontrastowała z napiętymi, ciężkimi i obolałymi odczuciami w moich ramionach i szyi. Znalazłam wygodną i zrelaksowaną pozycję dla mojej szyi, ale znalezienie idealnego miejsca dla moich ramion zajęło trochę więcej czasu. Skrzyżowałam ramiona w stylu mumii, co złagodziło napięcie w barkach. Mentalnie śmiałem się z tego, że przyjąłem „trumienną” pozycję i pomyślałem, że jeśli utonę, to przynajmniej będę w odpowiedniej pozycji. Zanim się zorientowałem, mój umysł zaczął biegać przez fale irytujących myśli. Najpierw była nuda, która doprowadziła mnie do myśli, jak ironiczne było to, że nudziłem się, kiedy miałem się zrelaksować. To doprowadziło do tego, że w mojej głowie zaczęła grać piosenka o ironii. Wyciszyłem tę myśl i skupiłem się na ciemności i leżeniu nieruchomo, żeby nie chlapać słoną wodą w oczy i usta.
Odkąd wyciszyłem umysł od przypadkowych myśli, zauważyłem jak niesamowicie ciemno było i ciągle słyszałem muzykę w stylu Zen, która grała, kiedy pierwszy raz wszedłem do pokoju, mimo że wyłączyłem muzykę. Wiedziałem, że to mój umysł przetwarza to, co ostatnio słyszał i miałem nadzieję, że muzyka wkrótce się zatrzyma. W miarę jak wsłuchiwałem się w dźwięki, zacząłem widzieć kształty w ciemności połączone z migającymi światłami, prawie jak gwiazdy. Zamknąłem oczy i nie mogłem odróżnić, czy moje oczy są zamknięte czy otwarte. Skupiłem się na unoszeniu się i odprężeniu i poczułem, że odrywam się od ścian zbiornika jak pływak w basenie. Prawdopodobnie odczucie to było bardziej przesadzone niż w rzeczywistości, ale nadal było to dziwne uczucie. W pewnym momencie zasnąłem, obudziłem się, zdałem sobie sprawę, gdzie jestem, zacząłem zasypiać ponownie, po czym osiągnąłem stan zmierzchu, w którym wszystko wydawało się błogie.
„Po raz pierwszy od bardzo długiego czasu, mój umysł był całkowicie spokojny. To było bardzo surrealistyczne uczucie”
Nie było żadnych myśli o ilości pracy, którą musiałem wykonać, niepokoju związanym z moim biznesem, moim starzejącym się ojcem i jego problemami zdrowotnymi, ani nawet innych problemów, które dręczyły mnie w tygodniach poprzedzających moją sesję float. Czułam czysty spokój, podobny do tego, który odczuwa się tuż przed zaśnięciem, kiedy wszystko na świecie wydaje się idealne. Jeśli kiedykolwiek byliście poddani znieczuleniu ogólnemu, jest to uczucie podobne do tego, które pojawia się tuż po wdychaniu gazu i przed utratą przytomności. W tym momencie w zbiorniku, czułem euforię lepszą niż jakikolwiek narkotykowy haj, którego doświadczyłem. Migające światła znów pojawiły się przed moimi oczami i pomyślałem, jakie to ładne, wygląda jak gwiazdy. Może jestem w głębokim kosmosie! Po kilkukrotnym mrugnięciu, światła zniknęły, a ja mogłem skupić się na oddychaniu i cieszeniu się ciszą i spokojem. Zanim się zorientowałem, cyrkulujące dysze włączyły się sygnalizując, że mój czas się skończył.
Początkowo moje doświadczenie float nie było tym, czego oczekiwałem. Myślałem, że otworzę kapsułę i wynurzę się jak Neo z Matrixa z nowym spojrzeniem, zyskując większą jasność umysłu. Nie odkryłem sensu życia, nie doznałem życiowej przemiany, a już na pewno nie znalazłem odpowiedzi na wszystkie moje problemy. Kiedy kontynuowałem swój dzień, czułem się niezwykle spragniony, zmęczony i bardzo, bardzo zrelaksowany. Potem, powoli, zacząłem odczuwać skutki kąpieli w wannie. Myśli, które mogłyby zawładnąć moim umysłem, aż do momentu, gdy zwiększyłyby mój niepokój i zestresowały mnie, nie istniały. Zamiast tego, myśli te przychodziły i odchodziły, jak drzwi obrotowe. Jestem pewny, że środowisko pomogło, ponieważ byłem w domu na plaży na weekendowy wypad, więc mój poziom stresu i środowisko pracy były już zminimalizowane. Fakt, że nie musiałem pracować nad uciszeniem niekończącej się gadaniny, która zwykle pochłania moje godziny czuwania, dał mi wskazówkę, że odniosłem jakąś korzyść z sesji float.
Tej nocy spałem wyjątkowo dobrze. Był to jeden z lepszych snów, jakie miałem w ciągu bardzo, bardzo długiego czasu. Bardziej fascynujące było jednak to, jak czułem się następnego dnia. Nadal byłem niewiarygodnie spragniony, ale jednocześnie pełen energii, zmotywowany i z jasną głową! Nie miałem żadnych wątpliwości co do samego siebie, negatywnych myśli ani niechęci do wykonania swojej pracy. Byłem umysłowo ostry i skupiony, ale w zrelaksowany i kontrolowany sposób. Ja czuł wielkiego, jak mogłem stawiać czoło światu bez łamania potu lub uczucia stresującego out. Czułem niewiarygodnie spokojnego i mój intuicja wzrastała, tak dużo że znałem dokładnie co chciałem robić przy każdy minutą. To było pewne siebie uczucie, do którego zdecydowanie nie byłam przyzwyczajona! Nie czułem żadnej winy o tym, co powinienem robić i byłem w stanie w pełni objąć to, co chciałem robić. Wtedy właśnie to do mnie dotarło, moje objawienie! Żyłam w tej chwili. Wreszcie poczułem, jak to jest być w pełni obecnym i to było fantastyczne!
Wreszcie poczułem, jak to jest żyć w chwili!
Myślenie o mojej przeszłości, najbliższej przyszłości, niepokoju, o tym, co muszę zrobić, o pracy, o rodzinie, o stresie, wszystko to zniknęło! Nic mi nie przeszkadzało. Czułem się jak kaczka, której woda spływa po grzbiecie. Mogłam skupić się na tym, co robiłam w danym momencie i cieszyłam się nawet z najbardziej prozaicznych czynności, takich jak zmywanie naczyń! Gdy mój relaksujący stan kontynuował, pomysły i połączenia zaczynali chwytać między myślami, z którymi poprzednio zmagałem się. Mentalnie łączyłam kropki, aby stworzyć obrazy, które zapewniały wgląd i odpowiedzi na pytania, które dręczyły mnie w poprzednich tygodniach i miesiącach.
W ciągu 24 godzin od mojego pierwszego unoszenia się na wodzie wiedziałam, że chcę odbyć kolejną sesję unoszenia się na wodzie. Zaplanowałam termin na następny dzień i od razu podekscytowana zaczęłam się zastanawiać nad moją kolejną sesją. Czy będę miała takie samo doświadczenie? Lepsze? Gorsze? Czy osiągnę jeszcze większą jasność umysłu i więcej odpowiedzi?
Tej nocy położyłam się spać, czując się bardzo zrelaksowana i wolna od lęku po raz pierwszy od długiego, długiego czasu, dzięki mojemu pierwszemu doświadczeniu unoszenia się na wodzie w warunkach deprywacji sensorycznej.