Essential Tips for Every Little League Coach

Little League Baseball Coaching – Helpful Hints

Safety First

Bezpieczeństwo twoich graczy powinno być na pierwszym miejscu każdej rzeczy, którą robisz – dlatego jest to pierwsza wskazówka na naszej liście. Niezależnie od tego, czy planujesz treningi w odpowiednim czasie (unikaj najgorętszych godzin dnia i planuj treningi albo wczesnym rankiem, albo wczesnym wieczorem), czy upewniasz się, że zawodnicy rozciągają się i rozgrzewają prawidłowo przed każdym meczem i treningiem, bezpieczeństwo jest twoim priorytetem numer jeden.

Jak zalecają nasi przyjaciele z Małej Ligi, upewnij się, że cały sprzęt jest sprawdzany przez urzędnika przed każdym meczem, a w przypadku drobnych urazów zawsze pamiętaj: RICE – Rest, Ice, Compression, and Elevation.

Know Your Players

Najtrudniejszą rzeczą w coachingu jest nauczenie się, że każdy członek twojego zespołu jest ważny, wyjątkowy i uczy się inaczej. Wiem, że brzmi to jak oczywistość, ale zdziwiłbyś się, jak łatwo jest o tym zapomnieć. Jako trener, Twoim zadaniem jest znać swoich zawodników, ich mocne i słabe strony. Dobry trener wie, jak wykorzystać każdego gracza do jego maksymalnego potencjału i może pracować z graczami, aby poprawić się w obszarach, które wymagają pracy.

Nie graj ulubieńców

Najtrudniejszą rzeczą w trenowaniu drużyny baseballowej małej ligi jest to, że każda drużyna ma swoich wyróżniających się graczy i swoje słabsze ogniwa. Jako trener nie możesz faworyzować swoich zawodników. Oznacza to brak dodatkowych treningów dla starterów, brak dodatkowych pochwał dla jednego konkretnego gracza, a już na pewno brak specjalnych prezentów. Wszyscy twoi gracze są równi na boisku, bez względu na ich umiejętności lub doświadczenie.

Komunikuj się i bądź dostępny

Nieważne, jak zabawny jest sport, coaching nie zawsze jest zabawny – lub łatwy. W rzeczywistości, to wymaga dużo czasu i poświęcenia, aby zrobić dobrze. Utrzymuj linię komunikacji otwartą ze swoimi graczami i ich rodzicami, i zawsze upewnij się, że jesteś dla nich dostępny.

Więcej, jak genialnie zasugerowali nasi przyjaciele z YouGoProBaseball.com, załóż plik dla każdego gracza. Zawrzyj w niej swoje dane kontaktowe, informacje medyczne, kopię aktu urodzenia i wszelkie inne niezbędne informacje dotyczące ligi. Upewnij się, że ta dokumentacja jest dostępna, i że ta wiedza jest dzielona z ich rodzicami.

Naucz swoje dzieci jak wygrywać i przegrywać

Celebrowanie i cieszenie się emocjami zwycięstwa jest łatwą częścią. Twoim zadaniem, jako trenera, jest nauczenie dzieci, że muszą wygrywać z wdziękiem i polorem.

I odwrotnie, pomóż im przejść przez ból i udrękę porażki. Nie zrozumcie nas źle – każda drużyna ma nadzieję na doskonały sezon, ale przegrana jest tak samo częścią doświadczenia jak wygrana. Dobry trener pomoże swoim dzieciom przejść przez porażkę i wyjaśni, że grali najlepiej jak potrafili, i że będą trenować i wrócą silniejsi następnym razem.

Zabawa

Wiemy, wiemy – kolejny bezsens. Ale znowu, zdziwiłbyś się, jak łatwo jest zapomnieć o tej podstawowej zasadzie. Zgłosiłeś się na trenera, ponieważ chciałeś się dobrze bawić z grupą wspaniałych dzieci. Nazwij to banałem, ale wygrana to nie wszystko! Pracuj ciężko, baw się dobrze i wygraj, przegraj lub zremisuj, upewnij się, że twoi gracze (i ty) nigdy nie stracą z oczu tego, co jest ważne – zabawy!

Przepisy Małej Ligi Baseballowej

Powinieneś zawsze mieć pod ręką kopię regulaminu swojej ligi, na wypadek gdyby pojawiły się jakieś problemy. Zasady różnią się w zależności od ligi i okręgu, ale oto kilka najczęstszych zasad, które każdy trener powinien znać przed wejściem na boisko.

Długość gry:

Podczas gdy mecze baseballowe w lidze głównej opierają się na dziewięciu inningach na mecz, w baseballu młodzieżowym gra się zazwyczaj tylko sześć. Inning jest zakończony, gdy każda z drużyn wyszła na bat i uzyskała trzy outy.

Outs:

Battersi mogą zostać „wyautowani” z wielu powodów, które obejmują:

Uzyskanie trzech strike’ów podczas bat’u.
Uderzenie piłki, która jest złapana przez gracza drużyny broniącej, zanim uderzy w ziemię.
Jakikolwiek członek drużyny atakującej oznacza gracza z piłką, zanim dotrze do pierwszej bazy, drugiej bazy, trzeciej bazy lub domu.

Base-runners mogą się „wyautować”, jeżeli zostaną oznaczeni, gdy są poza bazą, lub base-runner jest zmuszony przez innego biegacza. Wymuszenie” ma miejsce, gdy pałkarz lub base-runner biegnie do bazy zajmowanej przez innego kolegę z drużyny. Ten kolega z drużyny jest zmuszony do przebiegnięcia do następnej bazy. Jeśli drużyna przeciwna oznaczy bazę przed base-runnerem, ten biegacz jest out.

Więc, na przykład, pałkarz uderza uczciwą piłkę i biegnie do pierwszej. Ponieważ dwóch graczy nie może zajmować tej samej bazy, biegacz na pierwszej bazie jest zmuszony do przebiegnięcia do drugiej bazy. Przeciwny gracz z pola widzi to i rzuca piłkę do drugiego bazowego, zanim biegacz dotrze do bazy. Ten biegacz jest zmuszony out.

Strajki:

Gdy gracz zdobywa trzy strajki, są one out. Gracze mogą zdobyć strike’i na trzy sposoby:

Po pierwsze, gracz zamachnie się na piłkę – niezależnie od tego, czy jest ona w strefie uderzeń, czy nie – i spudłuje.
Po drugie, gracz nie zamachnie się na piłkę, ale piłka jest w strefie uderzeń.
Po trzecie, gracz uderzy felerną piłkę. Jednakże, jeśli gracz ma dwa strikes przeciwko nim, wszelkie kolejne faule nie liczą się jako strikes. Jeśli piłka po faulu zostanie złapana, zanim dotknie ziemi, gracz jest „out.”

Strefa uderzenia:

Strefa uderzenia jest jedną z najbardziej subiektywnych zasad baseballu. Chociaż każdy sędzia i liga mają różne standardy, strefa uderzenia jest ogólnie uważana za przestrzeń tak szeroką jak płyta główna i zaczyna się na kolanach pałkarza, a kończy pod pachami.

Kwestia polega na tym, że ponieważ każdy pałkarz jest innej wysokości, każda strefa uderzenia różni się. Ostatecznie, sędzia określa indywidualną strefę uderzenia każdego pałkarza.

Piłki rzucone poza strefą uderzenia (i nie zamachnięte przez osobę przy kiju) są uważane, po prostu, za „piłki.”

Biegi po bazach:

Piłkarz może biegać po bazach tylko po wykonaniu jednej z dwóch rzeczy: trafieniu w uczciwą piłkę lub otrzymaniu „spaceru” od sędziego. Spacery są przyznawane tylko wtedy, gdy gracz przy kiju otrzyma cztery „piłki”, lub gdy pałkarz zostanie trafiony piłką miotacza.

Bazy są uruchamiane według uznania pałkarza. Jeśli pałkarz biegnie tylko do pierwszej bazy, to jest to pojedynczy; do drugiej bazy, podwójny; do trzeciej bazy, potrójny; a jeśli robią to całą drogę wokół baz i z powrotem do domu, to nazywa się homerun.

Różne:

Base-runners, którzy próbują przejść do następnej bazy po pop-fly ball są wymagane, aby powrócić do bazy, z której próbowali przejść, jeśli powiedział, że piłka jest złapana zanim uderzy w ziemię. Jeżeli piłka zostanie wyrzucona z powrotem do bazy, zanim base-runner do niej wróci, base-runner zostaje wyrzucony. Jednakże, jeżeli base-runner czeka aż po pop-fly ball jest złapany, aby przejść do innej bazy, jest to fair play.
Stealing bases nie jest zazwyczaj dozwolone w grze małej ligi. Sprawdź regulamin swojego okręgu w celu wyjaśnienia.
Większość zdobytych biegów, jeżeli trzeci out jest zrobiony podczas gry, nie liczy się. Jednakże, w przypadku, gdy trzeci out jest uzyskany w wyniku tag-out, wszystkie biegi zdobyte przed tym tag-out będą się liczyć.
Jeżeli uczciwa piłka jest trafiona, a pałkarz zmierza tylko do pierwszej bazy, wolno mu „przekroczyć” bazę i nadal być uznanym za bezpiecznego, nawet jeżeli nie jest na bazie. Jednakże, jeżeli zaokrągli bazę próbując dostać się do drugiej, może zostać wyrzucony.

Little League Baseball Drills

W przypadku baseballu, tak jak w przypadku większości rzeczy w życiu, praktyka czyni mistrza. Ćwiczenia są kluczowym elementem udanego sezonu każdej drużyny, a każdy dobry trener powinien wiedzieć, jak wpleść ciężką pracę i zabawę w idealny plan treningowy. Oto niektóre z najbardziej zabawnych i znanych ćwiczeń w grze, a nawet jedno lub dwa, które nie są.

Target Bunting
Zgarnęliśmy to od naszych przyjaciół z Active, ponieważ brzmi niesamowicie zabawnie i stanowi wyzwanie.

Weź trzy różnokolorowe hula-hoop i ustaw je w trzech typowych strefach buntingu przed płytą główną (na linii trzeciej bazy, linii pierwszej bazy i bezpośrednio przed płytą główną).

Potem rzucaj do swoich graczy i wywołaj kolor. Twoi gracze muszą buntować piłkę przez odpowiednią obręcz.

Jest to świetny sposób na budowanie dokładności z twoimi graczami, jak również zdolność do podążania za instrukcjami i myślenia na ich piętach.

Gra o 500

To ćwiczenie jest klasykiem baseballu (nie tylko w Małej Lidze), i nie bez powodu – jest zabawne i pomaga twojej drużynie ćwiczyć w polu i przy uderzeniu.

Trener (to ty, facet) rzuca do pałkarza, który wbija piłkę w pole. Nominał jest podany do każdego rodzaju połowu (100 za piłkę złapaną zanim uderzy w ziemię, 50 punktów za „one-hopper”, 25 za grounder, itp.)

Gdy ktoś w outfield gromadzi 500 punktów, idzie do bat. Aby utrudnić wielokrotne odbijanie piłki (aby zapewnić każdemu uczciwy strzał), utrudnij ponowne odbijanie piłki.

Na przykład, w pierwszej rundzie każdy musi zdobyć lub przekroczyć 500 punktów. Jednakże, dla wszystkich kolejnych rund, muszą spełnić 500 punktów dokładnie w celu uzyskania bat ponownie. A jeśli przekroczą 500, zaczynają od nowa, albo od zera, albo od nominału, który wybierzesz (polecamy 250-300).

Na przykład, jeśli gracz ma wynik 450, a następnie łapie 100-punktowy pop-fly, jego wynik przekroczy 500. Ten gracz następnie musi zacząć od nowa od 300, i kontynuuje ten proces, aż uzyska dokładnie 500 punktów.

The Pickle Kolejny klasyk, Pickle jest ćwiczeniem, które pomoże wzmocnić basemen i base-runners.

To zdarza się każdemu graczowi, w końcu – biegniesz do bazy, ale baseman dostaje piłkę. Odwracasz się, a zawodnik rzuca piłkę do drugiej bazy. Nazywa się to rundown.

Tak jak każdy biegacz musi wiedzieć, jak to obejść, tak każdy bazowy musi wiedzieć, jak rozegrać tę sytuację prawidłowo i uzyskać wyjście.

Więc zasymuluj to. Ustaw kilka „stacji”. Podziel zespół na trzyosobowe grupy i wyznacz dwóch zawodników i jednego biegacza.

Od tego momentu wszystko jest proste: Zawodnicy rzucają piłkę tam i z powrotem, próbując oznaczyć biegacza. Kiedy gracz z pola oznaczy biegacza, wyłączają się i ten gracz staje się biegaczem. Aby dodać element współzawodnictwa, niech każdy gracz trzyma wynik swoich tag-outów.

Ćwiczenia rzucania

Pożyczyliśmy to od naszych przyjaciół z Helpful Baseball Drills: Oto dwa ćwiczenia rzucania, które pomogą w postawie (i dokładności), jak również siły, prędkości i odległości.

Dla pierwszego ćwiczenia, sparuj swoich graczy i umieść ich między 15 a 20 stóp od siebie. Mieć je wziąć kolano na trawie. Jeśli rzucają prawą, ich lewa noga powinna być na zewnątrz, a prawa na trawie, i odwrotnie.

Klęczenie zabiera pracę stóp z równania i pozwoli tobie i twoim graczom skupić się wyłącznie na technice i rzucaniu piłki prawidłowo.

Monitoruj swoich graczy uważnie i upewnij się, że nie rzucają ze sztywnymi nadgarstkami. Upewnij się, że ich rzuty są przychodzące prosto przeszedł ich głowy, podczas gdy łokieć porusza się do przodu, a ramię schodzi w dół, jak baseball jest released.

Drugie wiertło, znany jako „gra punkt,” koncentruje się na dokładności rzucania. Dwóch graczy stoi między 30 a 100 stóp od siebie i zasadniczo grać catch.

Jednakże gracze otrzymują punkty, których wartości różnią się w zależności od tego, gdzie piłka jest złapany. Rzut złapany w odległości sześciu cali od głowy gracza otrzymuje trzy punkty, a rzut, który jest w linii klatki piersiowej gracza (od szyi do linii talii), poniżej kolan i powyżej głowy otrzymuje jeden.

Pierwszy gracz, który osiągnie 21 zwycięstw.

Little League Approved Bats

Rodzice będą mieli mnóstwo pytań na początku i przez cały sezon regularny, i to jest w porządku. Posiadanie jak największej ilości informacji dla nich pomoże im być na bieżąco, pomoże ci zbudować zaufanie z nimi i pomoże twoim zawodnikom mieć najlepszy sezon z możliwych.

Jednym z tematów, o których bez wątpienia będziesz często słyszał, są kije; które są preferowane, które są legalne, itp.

Każdy kij baseballowy musi spełniać standardy Little League: „Powinien to być gładki, zaokrąglony kij i wykonany z drewna lub z materiału i koloru przetestowanego i udowodnionego jako akceptowalny dla standardów Małej Ligi.”

Kije Małej Ligi nie mogą być dłuższe niż 33 cale długości i nie mogą być grubsze niż 2 ¼ cala średnicy.

Istnieją cztery rodzaje kijów zatwierdzonych do użytku:

Drewniane:

Oryginalne, nietoperze są uważane za drewniane, jeśli zarówno uchwyt jak i lufa składają się z jednego kawałka drewna, lub wielu kawałków drewna, które są połączone razem przy użyciu laminowania lub procesu kompresji.

Choć są to najmniej popularne kije używane wśród małych ligowców, jest coś, co można powiedzieć o sprzężeniu zwrotnym, które dostarczają. Pomagają graczom nauczyć się wartości zamachu przez piłkę, a nie tylko nawiązania kontaktu, jak również pomagają, gdzie jest „sweet spot”.

Jeśli szukasz treningu dla swoich graczy w sztuce zamachu kijem i zbijania piłki, nie ma lepszego narzędzia niż tradycyjny drewniany kij – przynajmniej w praktyce.

Stop/Metal:

Najczęściej używane nietoperze w Małej Lidze, nietoperze są uważane za stopowe/metalowe jeśli uchwyt i lufa nietoperza składają się z metalu/stopu. Lżejsze od drewnianych, te nietoperze są świetne dla graczy szukających najszerszego „sweet spot” i są łatwiejsze do uderzenia niż ich drewniane poprzedniczki.

Jednakże, pochodzą one również z relatywnie dramatycznym wzrostem ceny.

Kompozyt:

Things get tricky with composite bats, which are bats whose handle and barrel are made of a composite material like fiberglass or other carbon fiber polymers. Little League wprowadziła moratorium na używanie kijów kompozytowych w 2010 roku, powołując się na badania, które wykazały, że wiele kijów kompozytowych może przekroczyć maksymalny standard wydajności wydrukowany na kijach po okresie ich docierania.

Istnieją kije kompozytowe, które mogą być używane w zawodach, a ich pełna lista znajduje się na oficjalnej stronie Little League.

Hybrydowe/Pół na pół:

Te kije są kwalifikowane jako kije, których rękojeść i lufa różnią się składem. Klasyfikacja ta jest w zasadzie podgatunkiem nietoperzy kompozytowych i jest istotna tylko w odniesieniu do moratorium.