Gen może być tak mały jak kilkaset par zasad lub tak długi jak tysiące. Geny BRCA1 i BRCA2, na przykład, są ogromne, bardzo długie. Gen dla beta-globiny, z drugiej strony, ma tylko kilkaset nukleotydów długości. Zwykłym sposobem wizualizacji genu jest pakiet informacji, który, ogólnie rzecz biorąc, koduje białko. Oczywiście, gen nie wykonuje swojej funkcji w DNA. To właśnie wyprodukowane z niego białko wykonuje tę czynność. Stało się to nieco bardziej zagmatwane, ponieważ zdarzają się sytuacje, w których gen nie tylko tworzy białko. Często, z powodu alternatywnego przetwarzania, jeden gen może wytwarzać wiele białek. Są też oczywiście geny, które nie wytwarzają żadnych białek. Dają one początek cząsteczkom RNA, które pełnią jakąś funkcjonalną rolę. A niektórzy zaczęli się zastanawiać, czy termin „gen” jest użyteczny, skoro stał się tak skomplikowany. Nie martw się, to wciąż bardzo użyteczny termin. Genetycy nie wiedzieliby, jak prowadzić rozmowę bez użycia tego słowa.
Francis S. Collins, M.D., Ph.D.