W psychologii internalizacja jest wynikiem rozumowania świadomego umysłu na określony temat; temat jest internalizowany, a rozważania na jego temat są wewnętrzne. Internalizacja ideałów może mieć miejsce w następstwie nawrócenia religijnego lub w procesie, bardziej ogólnie, nawrócenia moralnego. Internalizacja jest bezpośrednio związana z uczeniem się w organizmie (lub przedsiębiorstwie) i przypominaniem sobie tego, czego się nauczono.
W psychologii i socjologii internalizacja obejmuje integrację postaw, wartości, norm i opinii innych osób z własną tożsamością lub poczuciem „ja”. W teorii psychoanalitycznej internalizacja jest procesem obejmującym formowanie się super ego. Wielu teoretyków uważa, że zinternalizowane wartości zachowania wdrożone podczas wczesnej socjalizacji są kluczowymi czynnikami w przewidywaniu przyszłego moralnego charakteru dziecka. Teoria samostanowienia proponuje kontinuum motywacyjne od motywacji zewnętrznej do wewnętrznej i autonomicznej samoregulacji. Niektóre badania sugerują, że moralne „ja” dziecka zaczyna się rozwijać około trzeciego roku życia. Te wczesne lata socjalizacji mogą stanowić podstawę rozwoju moralnego w późniejszym dzieciństwie. Zwolennicy tej teorii sugerują, że dzieci, których pogląd na siebie jest „dobry i moralny”, mają tendencję rozwojową w kierunku zachowań prospołecznych i niewiele oznak zachowań antyspołecznych.
W jednym z badań nad rozwojem dziecka naukowcy zbadali dwa kluczowe wymiary wczesnego sumienia – internalizację zasad postępowania i empatyczny stosunek do innych – jako czynniki, które mogą przewidywać przyszłe zachowania społeczne, adaptacyjne i kompetentne. Dane zostały zebrane w badaniu podłużnym dzieci z rodzin z dwojgiem rodziców w wieku 25, 38, 52, 67 i 80 miesięcy. W wieku 25, 38 i 52 miesięcy obserwowano internalizację zasad każdego z rodziców oraz empatię w stosunku do symulowanego przez każdego z nich niepokoju. Rodzice i nauczyciele oceniali ich zdolności adaptacyjne, kompetencje, zachowania prospołeczne i antyspołeczne w wieku 80 miesięcy. Badacze odkryli, że po pierwsze, zarówno historia wczesnej internalizacji zasad rodzicielskich przez dziecko, jak i historia ich empatii przewidywały kompetentne i adaptacyjne funkcjonowanie dzieci w wieku 80 miesięcy, oceniane przez rodziców i nauczycieli. Po drugie, dzieci z silniejszą historią internalizacji zasad rodzicielskich od 25 do 52 miesiąca życia postrzegały siebie jako bardziej moralne w wieku 67 miesięcy. Po trzecie, dzieci, które wykazywały silniejszą internalizację od 25 do 52 miesiąca życia, zaczęły postrzegać siebie jako bardziej moralne i „dobre”. Te wyobrażenia o sobie z kolei przewidywały sposób, w jaki rodzice i nauczyciele oceniliby ich kompetentne i adaptacyjne funkcjonowanie w wieku 80 miesięcy.
Jako objawEdit
W psychologii behawioralnej pojęcie internalizacji może również odnosić się do zaburzeń i zachowań, w których osoba radzi sobie ze stresorami w sposób, który nie jest zewnętrznie widoczny. Takie zaburzenia i zachowania obejmują depresję, zaburzenia lękowe, bulimię i anoreksję.
.