Though the plimsoll was the first rubber soled shoe, they were mainly a luxury for the wealthy, and their usefulness never really translated to the general public in England. Guma w plimsollach szybko się zużywała, wymagając nowych par już po kilku użyciach. Amerykański wynalazca Charles Goodyear zmienił wszystko w 1853 roku, kiedy opatentował proces wulkanizacji gumy. 
Dodając siarkę do gumy w wysokiej temperaturze, schłodzony produkt był znacznie twardszą, bardziej wytrzymałą formą gumy.
Jak uprzemysłowienie i urbanizacja objęły Amerykę pod koniec XIX wieku, Amerykanie zaczęli doświadczać zmiany ze społeczeństwa głównie rolniczego, na społeczeństwo produkcyjne. Nowe systemy pracy płacowej w fabrykach pozwoliły na czas wolny, do którego niewielu Amerykanów było przyzwyczajonych na farmie. Nowa gospodarka produkcyjna pozwoliła również na szybką, masową produkcję przedmiotów, których wykonanie wcześniej zajęłoby wykwalifikowanym rzemieślnikom znacznie więcej czasu. Buty nie były wyjątkiem, a syn Charlesa Goodyeara, Charles Goodyear Jr, dostrzegł szansę na przeniesienie wynalazku ojca do świata obuwia. Goodyear skorzystał z najnowszych wynalazków, takich jak maszyna do szycia Elaisa Howe’a i tokarka Thomasa Blancharda, i wykorzystał je do produkcji nowego rodzaju butów. Zastosowanie tokarki Blancharda do precyzyjnego kształtowania gumowych podeszew pozwoliło Goodyearowi na udoskonalenie dawnych butów z „prostym kopytem” i stworzenie obuwia specjalnie dla prawej i lewej stopy. Po nieudanych pierwszych próbach Goodyeara w zakresie produkcji obuwia, w 1892 r. połączył on swoją firmę z kilkoma konkurentami, tworząc US Rubber Company. Od 1892 do 1916 r. US Rubber Company stworzyła ponad 30 różnych rodzajów butów z gumową podeszwą, z których żaden nie odniósł sukcesu. Rozważając swoje wcześniejsze sukcesy w łączeniu swoich firm, US Rubber Company wstrzymała produkcję całego obuwia i wróciła do deski kreślarskiej. Rok później, pod jednolitym szyldem, firma wypuściła na rynek Keds – pierwsze na świecie trampki. Słowo „trampki” zostało ukute wkrótce po ich premierze przez agenta reklamowego Henry’ego Nelsona McKinneya, ponieważ ułatwiały one podkradanie się do kogoś bez głośnych kroków bardziej powszechnych butów z drewna i skóry.
Chociaż Keds uważane są za pierwsze trampki, Goodyear nie był jedynym, który dostrzegł potencjał w gumowanym obuwiu. 
Równocześnie z wydaniem modelu Keds w 1917 roku Marquis M. Converse z Converse Rubber Shoe Company stworzył model Converse All-Star, który stał się definicją gumowego obuwia. W 1908 roku Converse rozpoczął produkcję butów zimowych z gumową podeszwą i płótnem, które zakrywało dolną część kostki. Z niewielkim sukcesem, Converse zdecydował się sprzedawać buty w kierunku wschodzącej publiczności sportowej, z doskonałym skutkiem. Chociaż koszykówka była jeszcze w powijakach, tłumy zaczęły się już gromadzić na profesjonalnych meczach, a na salach gimnastycznych szkół średnich już się pojawiła. Converse wykorzystał ten fakt, przekonując Chucka Taylora, najlepszego gracza szkół średnich w Ameryce, aby nosił jego buty. Poparcie Taylora dla butów było tak udane, że same buty zostały nazwane po prostu Chuck Taylors, w skrócie Chucks. Converse All-Stars wypełniły niszę, o której nikt nawet nie wiedział, że istnieje, i wkrótce nosił je prawie każdy gracz w kraju. Converse prawdopodobnie nie miał pojęcia, że jego buty staną się synonimem jednego z największych koszykarzy, którzy kiedykolwiek grali w tę grę i staną się symbolem samej gry. Buty stały się najlepiej sprzedającym się butem wszech czasów, z 550 milionami par wyprodukowanymi od 1917 roku.
Charles McDermott, The History of the Shoe and Leather Industries of the United States, (Boston, MA: John W. Denehy & Company, 1920), 11.
Ibid.
Nigel Cawthorn and Angela Pattison, Shoes: A Century of Style, (Glen Bernie, MD: Apple Press, 1998), iv.
Abraham Aamidor, Chuck Taylor, All Star: The True Story of the Man Behind the Most Famous Athletic Shoe in History (Bloomington, IN: Indiana University Press, 2006), 17.
Chuck Miller, „The Original All Star,” Basketball Digest, Febuary 1999. 21-23.
Ibid.
.