Kozieradka jest jedną z najstarszych znanych roślin leczniczych. W Iraku znaleziono nasiona kozieradki, których początki datuje się na 4000 lat p.n.e. Archeolodzy znaleźli również nasiona kozieradki w grobowcu Tutanchamona.
Starożytni Egipcjanie jedli ją jako warzywo, a nasiona były wśród przypraw, których używali do balsamowania. Starożytni Grecy i Rzymianie uważali ją za środek przeciwcukrzycowy, ale także używali jej do karmienia bydła. Kozieradka była popularnym dodatkiem do innych pasz, ponieważ zachęcała bydło do jedzenia, ponieważ podobał im się jej smak. Jej zapach przechodził do mleka, które krowy produkowały.
W IX wieku istniała szeroka uprawa kozieradki w cesarskich ogrodach Karola Wielkiego po tym, jak benedyktyni wprowadzili ją do Europy Środkowej.
Profil smakowy kozieradki
Smak nasion kozieradki jest powszechnie opisywany jako słodki i orzechowy z silnymi nutami klonu. Podczas gdy ten opis jest dokładny, jest o wiele więcej w tej przyprawie. Na początek, jest aspekt klonowy jej smaku. Nuta klonu jest na tyle silna, że kozieradka stała się powszechnym środkiem aromatyzującym w sztucznym syropie klonowym.
Kozieradka ma również gorzkie nuty, które mogą być obezwładniające, jeśli przyprawa jest niewłaściwie używana. Nieprawidłowe użycie zazwyczaj wiąże się z użyciem przyprawy w jej surowej postaci. Należy ją uprażyć na patelni, aby zmniejszyć gorycz i wydobyć słodycz.
Prawidłowo użyta, może dodać złożoną słodycz do mieszanek przyprawowych i zapewnić nutę tła, która sprawia, że inne smaki wydają się pełniejsze; ta zdolność do „zaokrąglania” innych smaków czyni ją wyjątkową w świecie przypraw.
Aby uzyskać pełny aromat kozieradki, najlepiej jest używać jej w potrawach, które wymagają długiego gotowania.
Zalety zdrowotne kozieradki
Kozieradka była uważana za roślinę leczniczą przez większą część historii ludzkości. Oto niektóre z jej zalet:
- Jest bogata w witaminy, minerały i błonnik: Kozieradka zawiera duże ilości żelaza, wapnia i potasu wraz z innymi minerałami. Posiada również wiele witamin, takich jak witamina B6, niacyna i tiamina, między innymi. Ponadto, 100 g nasion kozieradki zawiera 24,6 gramów błonnika pokarmowego. Dzienna zalecana ilość błonnika to 25g dla osób dorosłych.
- Zawiera związki fitochemiczne: Właściwości lecznicze kozieradki wynikają w dużej mierze z obecności tych związków, do których należą tigogenina i yamogenina.
- Zawiera 4-hydroksyizoleucynę: Ten aminokwas wydaje się zwiększać produkcję insuliny przez organizm.
Można stosować kozieradkę jako środek leczniczy na:
- Zaparcia: Zawiera polisacharydy nieskrobiowe, które dodają objętości do żywności i sprawiają, że trawienie i wypróżnienia przebiegają bezproblemowo.
- Wysoki cholesterol: Polisacharydy nieskrobiowe kozieradki obniżają poziom cholesterolu we krwi poprzez ograniczenie wchłaniania zwrotnego soli żółciowych.
- Wysoki poziom cukru we krwi: Zarówno badania na zwierzętach, jak i na ludziach wykazały, że kozieradka jest skuteczna w obniżaniu poziomu cukru we krwi u osób z cukrzycą. Wynika to z obecności aminokwasu 4-hydroksyizoleucyny.
Wspólne zastosowania kozieradki
Kozieradka jest szeroko stosowana w kuchni indyjskiej, gdzie jest podstawowym składnikiem większości mieszanek curry. Również kuchnia afrykańska, a zwłaszcza etiopska, wykorzystuje kozieradkę. Kucharze etiopscy używają jej do produkcji przyprawionego masła klarowanego zwanego niter kibbeh; używają jej również w mieszance przyprawowej berberé.
Ziarna kozieradki mogą być prażone, mielone i dodawane do suchych nacierań do mięsa. Liście można wykorzystać siekając je i dodając do warzyw lub roślin strączkowych. Mogą być również przygotowywane jako gotowane zieleniny.
.