Abstract
Upadek komunizmu w późnych latach 80-tych i wczesnych 90-tych był powszechnie uznawany za triumf „kapitalizmu wolnorynkowego”. Kapitalizm rynkowy jest zwykle definiowany jako system, w którym osoby prywatne i korporacje są właścicielami środków produkcji, w którym prywatne inwestycje napędzają gospodarkę i w którym konkurencyjne rynki łączą pracodawców i pracowników. Ten system gospodarczy dominował w świecie zachodnim przez kilka ostatnich stuleci, a od zakończenia zimnej wojny coraz bardziej rozprzestrzeniał się po całym świecie. Jednakże pewne założenie, że kapitalizm rynkowy stanie się dominującym modelem gospodarczym w okresie po zimnej wojnie, zostało zakwestionowane przez powstanie kapitalizmu państwowego, w którym rządy i wspierane przez państwo przedsiębiorstwa kierują i napędzają gospodarkę, oraz przez powstanie tego, co autor nazywa „kapitalizmem wspólnotowym”, w którym głównym kierownikiem gospodarki nie jest ani otwarty rynek, ani państwo, ale raczej religia/kultura. Ważne jest, aby socjologowie, ekonomiści i inni badacze społeczni zrozumieli różnice między tymi trzema formami kapitalizmu oraz implikacje wzrostu znaczenia kapitalizmu państwowego i wspólnotowego w ostatnich latach.