Nazwa Megalodona dosłownie oznacza „wielki ząb” i nie bez powodu – jego szczęki były wystarczająco silne, by zmiażdżyć samochód.
Herschel Hoffmeyer/A rekonstrukcja megalodona.
Rekin megalodon był jednym z najzacieklejszych i największych drapieżników, jakie kiedykolwiek pływały w oceanie. Zdolny do osiągania długości dwa razy większej niż Tyrannosaurus Rex i dysponujący siłą ugryzienia, która mogłaby zmiażdżyć samochód, megalodon, czyli Carcharocles megalodon, był władcą prehistorycznych mórz.
A jednak, mimo że znajdował się na szczycie łańcucha pokarmowego, nie mając żadnych znanych drapieżników, rekin ten wyginął około 2,6 miliona lat temu.
To zagadka, której jeszcze nie rozwiązaliśmy. Istnieją niezliczone teorie, ale nikt nie był w stanie wyjaśnić na pewno, dlaczego tuż przed początkiem ludzkości zniknął jeden z najbardziej zabójczych drapieżników oceanu.
Największy rekin, jaki kiedykolwiek żył
Encyclopaedia Britannica, Inc./Patrick O’Neill RileyRozmiar megalodona w porównaniu z człowiekiem.
Megalodon jest największym rekinem, jakiego kiedykolwiek udokumentowano, choć dokładnie to, jak masywne było to zwierzę, różni się w zależności od źródła. Bardziej skromne szacunki mówią, że rekin dorastał do 60 stóp, co jest mniej więcej wielkością standardowego toru do gry w kręgle.
Ale inne źródła mówią, że był on znacznie większy i twierdzą, że megalodon mógł osiągnąć więcej niż 80 stóp, co czyni go długością trzech słynnych londyńskich autobusów piętrowych.
Matt Martyniuk/Wikimedia CommonsPorównanie wielkości żarłacza białego i ludzi do maksymalnych i konserwatywnych szacunków wielkości megalodona.
W każdym razie karłowacieją rekiny żyjące dziś w naszych oceanach. Według eksperta od rekinów Petera Klimleya, gdyby współczesny żarłacz biały przepłynął obok megalodona, ledwie dorównałby długością penisowi megalodona.
Ogromna waga megalodona odpowiadała jego rozmiarom. Dorosłe osobniki mogły ważyć od 66 000 funtów do ponad 143 000 funtów.
Niezwykle groźny zgryz megalodona
Jeff Rotman/AlamyZąb megalodona (po prawej) jest znacznie większy niż ząb współczesnego żarłacza białego (po lewej).
Zęby megalodona są najlepszymi narzędziami, jakie mają badacze, by odkryć jakiekolwiek informacje o tej dawno zaginionej bestii – i upiornie przypominają o bólu, jaki mógł zadać ten podwodny behemot.
Sama nazwa „megalodon” dosłownie oznacza „wielki ząb”. Największy odnaleziony ząb miał aż 6,9 cala, trzy razy więcej niż przeciętny ząb wielkiego białego. Niektóre raporty przytaczają ząb mierzący więcej niż 7 cali.
Podobnie jak u żarłacza białego, zęby megalodona były trójkątne, symetryczne i ząbkowane, co czyniło je idealnymi do przedzierania się przez ciało ofiary. Według naukowców, rekiny zestaw zębów co jeden do dwóch tygodni i produkują gdzieś pomiędzy 20.000 a 40.000 zębów w ciągu całego życia.
Louie Psihoyos, CorbisDr. Jeremiah Clifford, który specjalizuje się w rekonstrukcji skamielin, trzyma szczęki wielkiego żarłacza białego, stojąc w zrekonstruowanych szczękach megalodona.
Ogromne zęby megalodona siedziały zagnieżdżone wewnątrz jeszcze bardziej ogromnej szczęki. Średnica ich szczęk wynosiła około 9 stóp wysokości na 11 stóp szerokości, wystarczająco dużo, by połknąć dwóch dorosłych ludzi stojących obok siebie w jednym łyku.
Te szczęki były jednymi z najpotężniejszych, jakie kiedykolwiek terroryzowały ziemię. Siła ugryzienia przeciętnego człowieka wynosi około 1,317 niutonów. Siła ugryzienia megalodona mieściła się w przedziale od 108 514 do 182 201 niutonów, co daje mu siłę wystarczającą do zmiażdżenia samochodu.
Prehistoryczny rekin, który żerował na wielorybach
Encyclopaedia BritannicaWzorce rozmieszczenia megalodona w epokach miocenu i pliocenu zostały oszacowane na podstawie lokalizacji zebranych zębów kopalnych.
Podczas swojego panowania uważa się, że megalodon żerował przez niemal każdy zakątek wczesnych oceanów, ponieważ jego zęby znaleziono na każdym kontynencie z wyjątkiem Antarktydy.
Rekin preferował cieplejsze wody i miał tendencję do trzymania się płytszych i umiarkowanych mórz, polując w tych wodach, które pokrywały większą część planety.
Ale ponieważ megalodon był tak ogromnym zwierzęciem, rekin musiał jeść tonę jedzenia dziennie – dosłownie.
Żerowały one na dużych ssakach morskich, takich jak wieloryby, przekąszając wieloryby z fiszbinami, a nawet humbaki. Ale kiedy większe posiłki były rzadkością, megalodon zadowalał się mniejszymi zwierzętami, takimi jak delfiny, foki, a nawet mniejsze rekiny.
Śmierć, kiedy megalodon zaatakował, nie przychodziła szybko. Niektórzy badacze twierdzą, że megalodon strategicznie polował na wieloryby, które pożerał, zjadając najpierw ich płetwy lub ogony, aby utrudnić rannemu zwierzęciu ucieczkę.
Podczas swojego rozkwitu megalodon był na absolutnym szczycie łańcucha pokarmowego. Naukowcy uważają, że dojrzałe, dorosłe megalodony nie miały żadnych drapieżników.
Jedynym czasem, kiedy były bezbronne, był czas, kiedy urodziły się po raz pierwszy i wciąż miały tylko około siedmiu stóp długości. Od czasu do czasu duże, śmiałe rekiny, takie jak młoty, odważnie atakowały młodociane megalodony, próbując wyciąć je z oceanu, zanim staną się zbyt duże, by je zatrzymać.
Tajemnicze wyginięcie
Wikimedia CommonsZąb megalodona obok linijki dla porównania wielkości.
Trudno sobie wyobrazić, jak zabójca tak masywny i potężny jak megalodon mógł kiedykolwiek wyginąć. Ale jakieś 2,6 miliona lat temu, pod koniec epoki pliocenu, ostatni z megalodonów zmarł.
Nikt nie wie na pewno, jak to się stało – ale są teorie.
Jedna z teorii wskazuje na ochłodzenie temperatury wody jako przyczynę upadku megalodona. Około trzy miliony lat temu, Central American Seaway łączący Oceany Atlantycki i Spokojny zamknął się, co drastycznie ochłodziło ziemskie oceany.
Niektórzy badacze uważają, że megalodon nie był w stanie przystosować się do ochłodzenia wód. Ich ofiara, jednak mógł, i przeniósł się do tych chłodniejszych wodach, gdzie megalodon nie może follow.
Zgodnie z Natural History Museum of London, chłodniejsze wody również zabił niektóre z megalodon źródeł żywności, co mogło mieć paraliżujący wpływ na rekina. Do jednej trzeciej wszystkich dużych zwierząt morskich wyginęło po ochłodzeniu wód, a strata ta była odczuwalna w górę i w dół całego łańcucha pokarmowego.
Heritage Auctions/.comKobieta stojąca w szczękach megalodona.
Jednakże ostatnie badania wykazały, że rozkład geograficzny megalodonów nie zwiększył się znacząco podczas ciepłych okresów ani nie zmniejszył się znacząco podczas chłodniejszych okresów, co sugeruje, że musiały istnieć inne przyczyny przyczyniające się do ich wyginięcia.
Niektórzy naukowcy wskazują na zmianę dynamiki łańcucha pokarmowego jako przyczynę ich upadku.
Dana Ehret, kustosz paleobiologii w Muzeum Stanu New Jersey powiedziała National Geographic, że ponieważ megalodon zależał od wielorybów jako źródła pożywienia, kiedy liczba wielorybów spadła, megalodon również.
„Widzisz szczyt różnorodności wielorybów w połowie miocenu, kiedy megalodon pojawia się w zapisie kopalnym i ten spadek różnorodności we wczesnym-środkowym pliocenie, kiedy meg wyginął”, mówi.
Bez dużej liczby tłustych wielorybów do karmienia, ogromny rozmiar megalodona mógł im zaszkodzić. „Meg mógł stać się zbyt duży dla własnego dobra, a zasoby żywności nie były już tam,” Ehret says.
Plus, inne drapieżniki, takie jak wieloryby i zabójcze wieloryby, były wokół i konkurować dla zmniejszających się wielorybów, jak również. Mniejsza liczba ofiar plus większa liczba konkurencji równała się dużym kłopotom dla megalodona.
Could The Megalodon Still Be Alive?
Podczas gdy naukowcy spierają się o główną przyczynę wyginięcia megalodona, wszyscy zgadzają się co do jednego: megalodon odszedł na zawsze.
Pomimo tego, co tandetne horrory i sfabrykowany Discovery Channel mockumentary kazałyby ci wierzyć, niemal powszechnie uważa się w społeczności naukowej, że megalodon rzeczywiście wyginął.
Jedną wspólną teorią dla megalodona wciąż istniejącego, przedstawionego na dużym ekranie w 2018 roku The Meg, jest to, że gigantyczny drapieżnik wciąż czai się w głębinach naszych niezbadanych oceanów. Na powierzchni wydaje się, że może to być wiarygodna teoria, biorąc pod uwagę, że duży procent ziemskich oceanów pozostaje niezbadany.
Jednakże większość naukowców uważa, że gdyby megalodon był w jakiś sposób żywy, wiedzielibyśmy o nim już teraz. Rekiny pozostawiłyby ogromne ślady ugryzień na innych dużych stworzeniach morskich, takich jak wieloryby, i byłyby nowe, nieskamieniałe zęby wypadające z ich paszczy zaśmiecające dna oceanów.
Jak ujął to inny naukowiec: „Spędziliśmy wystarczająco dużo czasu na łowieniu ryb w oceanach świata, aby mieć poczucie, co tam jest, a co nie.”
Plus, jeśli jakaś wersja megalodona przeciwstawiła się wszystkim przeciwnościom losu i nadal żyła w głębinach oceanu, wyglądałaby jak cień dawnej siebie. Rekin musiałby przejść kilka poważnych zmian, aby przystosować się do życia w tak zimnych i ciemnych wodach.
Nawet jeśli megalodony pływałyby we współczesnych oceanach, jeden z naukowców zapewnia nas, że ludzie nie musieliby się martwić, że staną się posiłkami.
„Nie pomyśleliby nawet dwa razy o zjedzeniu nas”, powiedział Hans Sues, kurator paleobiologii kręgowców w Smithsonian’s National Museum of Natural History. „Albo pomyśleliby, że jesteśmy zbyt mali lub nieistotni, jak hors-d’oeuvres.”
Po przeczytaniu o megalodonie, dowiedz się wszystkiego o rekinie grenlandzkim, najdłużej żyjącym kręgowcu na świecie. Następnie zapoznaj się z tymi 28 interesującymi faktami na temat rekinów.