| Na tej stronie wykorzystano treści na licencji Creative Commons pochodzące z Wikipedii (zobacz autorów). |  |
|
||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Music of the Sun to debiutancki album barbadoskiej artystki nagraniowej Rihanny, wydany przez Def Jam Recordings 12 sierpnia 2005 roku. Przed podpisaniem umowy z wytwórnią płytową, Rihanna została odkryta przez producenta płyt Evana Rogersa, który pomógł Rihannie nagrać taśmy demo, które mogły być wysłane do potencjalnych wytwórni płytowych. Po tym jak Rihanna została podpisana przez Jay-Z, byłego dyrektora generalnego (CEO) i prezesa Def Jam, kontynuowała współpracę z Rogersem i jego partnerem produkcyjnym Carlem Sturkenem, jak również pracowała z innymi producentami nad swoim debiutanckim albumem. Music of the Sun został nagrany między 2004 a 2005 rokiem. Na albumie znalazły się wokale takich artystów jak Kardinal Offishall, J-Status i Vybz Kartel. Jako album R&B, Music of the Sun zawiera muzyczne elementy dance-popu i karaibskich gatunków muzycznych, takich jak dancehall i reggae.
Album otrzymał ogólnie mieszane recenzje od krytyków muzycznych, którzy pochwalili jego dancehall i karaibskie utwory inspirowane, podczas gdy inni krytykowali niektóre z produkcji. Music of the Sun zadebiutował na 10 miejscu w Stanach Zjednoczonych (U.S.) Billboard 200 i numer sześć na wykresie Top R&B/Hip-Hop Albums. Album osiągnął szczyt w top-40 list przebojów albumów w Niemczech, Nowej Zelandii, Szwajcarii i Wielkiej Brytanii. Wyprodukował dwa single: „Pon de Replay” i „If It’s Lovin’ that You Want”, z których pierwszy osiągnął szczyt na drugim miejscu amerykańskiej listy przebojów Billboard Hot 100 i pierwszym miejscu amerykańskiej listy przebojów Hot Dance Club Songs. Music of the Sun otrzymała złoty certyfikat Recording Industry Association of America (RIAA), oznaczający sprzedaż ponad 500 000 egzemplarzy.
Tło i rozwój
Przed podpisaniem kontraktu z Def Jam Recordings, Rihanna została odkryta w swojej ojczyźnie Barbados przez amerykańskiego producenta płyt Evana Rogersa. Dwójka poznała się w grudniu 2003 r. dzięki wspólnym przyjaciołom Rihanny i żony Rogersa, podczas gdy para była na wakacjach na Barbadosie, z powodu tego, jak przyjaciel Rihanny powiedział żonie Rogersa, jak aspirująca piosenkarka zawsze śpiewała i występowała. Po pierwszym spotkaniu Rogers poprosił Rihannę, aby przyszła do jego pokoju hotelowego, gdzie wykonała utwory „Emotion” Destiny’s Child i „Hero” Mariah Carey. Wykonania Rihanny zrobiły wrażenie na Rogersie, który zabrał ją do Nowego Jorku, gdzie w towarzystwie matki nagrała kilka kaset demo, które mogły zostać wysłane do wytwórni płytowych. Produkcja kaset demo trwała około roku, ponieważ Rihanna mogła nagrywać tylko podczas wakacji szkolnych. W wieku 16 lat Rihanna została podpisana z firmą producencką Rogersa i Carla Sturkena, Syndicated Rhythm Productions, którzy przydzielili jej prawnika i menadżera, zanim gotowe taśmy demo zostały rozesłane do różnych wytwórni na całym świecie pod koniec 2004 roku. Pierwszą, która zareagowała na taśmę demo był Jay-Z, który niedawno został mianowany prezesem i dyrektorem generalnym Def Jam Recordings. Rihanna odbyła przesłuchanie przed nim i potentatem muzycznym L.A. Reidem, w jego biurze. Patrząc wstecz na przesłuchanie i spotkanie z Jay-Z, Rihanna wyjaśniła w wywiadzie, jak się czuła przed wejściem do pokoju, mówiąc:
„To wtedy naprawdę się zdenerwowałam … Byłem jak: 'O Boże, on jest właśnie tam, nie mogę patrzeć, nie mogę patrzeć, nie mogę patrzeć!’ Pamiętam, że byłam niezwykle cicha. Byłam bardzo nieśmiała. Było mi zimno przez cały czas. Miałam motyle. Siedziałem naprzeciwko Jay-Z. Jak, Jay-Zee. I was star-struck.”
During the audition, Rihanna performed Whitney Houston’s cover of „For the Love of You”, as well as „Pon de Replay” and „The Last Time”, which were written and produced by Rogers and Sturken and would be included on her debut album Music of the Sun. Jay-Z był początkowo sceptycznie nastawiony do podpisania kontraktu z Rihanną, po tym jak uznał, że „Pon de Replay” jest dla niej za duże, mówiąc „kiedy piosenka jest tak duża, ciężko jest z niej wrócić. Ja nie podpisuję umów z piosenkami, ja podpisuję umowy z artystami”. Przesłuchanie zaowocowało podpisaniem przez Rihannę kontraktu na sześć albumów z Def Jam Recordings w lutym 2005 roku, w tym samym dniu, w którym odbyło się przesłuchanie, a Jay-Z powiedział: „Są tylko dwa wyjścia. Przez drzwi po podpisaniu tej umowy. Albo przez to okno …”, co oznacza, że nie zamierzał pozwolić jej odejść z podpisaniem kontraktu płytowego. Po podpisaniu kontraktu z Def Jam Recordings, Rihanna odwołała inne spotkania z wytwórniami i przeniosła się z Barbadosu do Nowego Jorku, aby zamieszkać z Rogersem i jego żoną. Rihanna wyjaśniła koncepcję stojącą za tytułem albumu dla Kidzworld, mówiąc, że słońce jest reprezentatywne dla jej rodzimej kultury karaibskiej, jak również dla niej samej i że album składa się z muzyki z jej dziedzictwa.
Nagrywanie i kompozycja
Po podpisaniu przez Rihannę kontraktu płytowego z Def Jam Recordings, rozpoczęła pracę z różnymi producentami nad debiutanckim albumem i kontynuowała współpracę z Rogersem i Sturkenem, którzy wcześniej napisali i wyprodukowali „Pon de Replay” i „The Last Time” na taśmę demo Rihanny. Chociaż Rihanna stwierdziła, że kiedy po raz pierwszy usłyszała „Pon de Replay”, nie chciała go nagrywać, wyrażając poczucie, że piosenka jest „sing-songy”, ale pod koniec procesu nagrywania polubiła ten utwór. W wywiadzie z Kidzworld, Rihanna wyjaśnił, jak para pomogła jej rozwijać swoje umiejętności pisania piosenek, mówiąc Rogers i Sturken, którzy pracowali z nagrywania artystów, w tym Britney Spears, Christina Aguilera i Kelly Clarkson.
Music of the Sun został zainspirowany przez muzykę karaibską, w tym soca, dancehall, i reggae, jak również korporacji dance-pop i R&B. Główny singiel „Pon de Replay” został napisany przez Rogersa, Sturken i Vada Nobles, i został wyprodukowany przez dwóch pierwszych. Muzycznie, „Pon de Replay” czerpie wpływy z gatunków muzycznych dance-pop, R&B i dancehall. Lirycznie piosenka opowiada o prośbie do DJ-a, aby zagrał ulubioną piosenkę bohatera, a także o spełnieniu, jakie daje taniec w klubie. „The Last Time”, napisany i wyprodukowany przez Rogersa i Sturkena, jest balladą napędzaną gitarą akustyczną, podczas gdy „Now That I Know” to piosenka oparta na smyczkach. Oprócz pracy z Rogersem i Sturkenem nad większością albumu, Rihanna współpracowała z zespołami produkcyjnymi Poke & Tone z Trackmasters i Stargate. Ten pierwszy napisał i wyprodukował drugi singiel wydany z albumu, „If It’s Lovin’ that You Want”, który Rihanna opisała jako „zabawną piosenkę”. Piosenka R&B „If It’s Lovin’ that You Want” jest piosenką o dziewczynie mówiącej chłopakowi, że powinien uczynić ją swoją dziewczyną, ponieważ ma ona to, czego chłopak chce. Remiks piosenki zatytułowany „If It’s Lovin’ That You Want – Part 2”, który zawiera rapowe wokale Cory’ego Gunza, został włączony jako bonusowy utwór na drugim albumie Rihanny, A Girl Like Me (2006). Wraz z Rogersem i Sturkenem, Stargate był współautorem i współproducentem utworu „Let Me”, który pojawia się jako dziewiąta piosenka na albumie. Music of the Sun zawiera cover jamajskiej piosenkarki Dawn Penn „You Don’t Love Me (No, No, No)” i zawiera artystę nagrań dancehall Vybz Kartel.
Response
Critical reception
Jason Birchmeier z Allmusic pochwalił Music of the Sun i przyznał mu 3.5 gwiazdek na 5; Birchmeier skomentował, że album przedstawia Rihannę jako „winsome raczej niż wannabe”, a także jak udało jej się odróżnić od innych dance-popowych artystów, takich jak Ashanti, Beyoncé Knowles i Ciara. Birchmeier stwierdził ponadto, że „Music of the Sun po pewnym czasie schodzi w stronę pozbawionych twarzy, powolnych jamów, ogólna spójność nie należy do jej atrybutów, ale na szczęście pod koniec nabiera tempa… rezultatem jest jeden z bardziej angażujących albumów urban dance-popowych tego roku.” Chantal Jenoure z The Jamaica Observer dała albumowi 3,5 gwiazdki na 5 i pochwaliła kompozycje dancehall i hip hop na kilku piosenkach, w tym „Pon de Replay”, „Rush”, „Let Me”, „Music of the Sun” i „That La La La”, pisząc, że sprawiają, że słuchacz czuje się „szczęśliwy” i „beztroski”.
Kelefa Sanneh z The New York Times dała Music of the Sun ocenę „mieszaną”; Sanneh pochwaliła Rihannę za połączenie gatunków dancehall i reggae z tymi bardziej popularnymi i mainstreamowymi, zauważając, że połączenie dancehallu i popu zaowocowało „jednym z największych i najbardziej uwodzicielskich utworów klubowych lata”. Sanneh zauważył jednak, że Rihanna brzmi „jak uwięziona”, gdy nie ma rytmu, do którego można śpiewać. Liam Colle pochwalił album i jego karaibskie bity i dał Music of the Sun ocenę 5 na 10. Barry Walters z Rolling Stone ocenił go na 2,5 z 5 gwiazdek i opisał album jako pozbawiony wartości powtórnego odtwarzania, pomysłowości i rytmu singla z „ogólną czkawką wokalną i falbankami” amerykańskiego R&B, które odbijają się na jej „karaibskim uroku”. Sal Cinquemani z Slant Magazine przyznał albumowi 2,5 gwiazdki na 5 możliwych, opisując album jako „glut nastoletnich R&B chanteuses” i opisał główny singiel „Pon de Replay” jako „dancehall-popową mieszankę, która zawdzięcza mnóstwo swojego potu i shimmy Beyoncé Knowles „Baby Boy””. Evan Serpick z Entertainment Weekly był krytyczny wobec Music of the Sun i ocenił go jako album klasy C, pisząc „Wibrujące wokale 17-latki podnoszą utwory takie jak 'That La La La’ i 'Let Me’, ale ten nijaki dancehall/R&B debiut jest wypełniony chintzy produkcją i maudlinowymi aranżacjami, które blokują Music of the Sun.”
Wyniki komercyjne
W Stanach Zjednoczonych, Music of the Sun zadebiutował i osiągnął szczyt na pozycji nr 10 na liście Billboard 200 album chart w wydaniu listy przebojów z 17 września 2005 roku. Album spędził w sumie 35 tygodni na liście przebojów. Music of the Sun zadebiutował na liście U.S. Top R&B/Hip-Hop Albums na miejscu szóstym w tym samym numerze listy przebojów i spędził na niej w sumie 44 tygodnie. Po pięciu miesiącach od wydania, album otrzymał złoty certyfikat Recording Industry Association of America (RIAA) 1 stycznia 2006 roku, oznaczający sprzedaż ponad 500,000 kopii. Na dzień 23 lipca 2010 roku, album sprzedał się w Stanach Zjednoczonych w ilości 593 000 egzemplarzy. W Kanadzie Music of the Sun zadebiutował i osiągnął szczyt na siódmym miejscu Canadian Albums Chart w notowaniu z 17 września 2005 roku, ale już w następnym tygodniu wypadł z pierwszej dziesiątki. Po czterech miesiącach od wydania, album został certyfikowany platyną przez Music Canada dla dostaw ponad 100,000 copies.
Outside Stanów Zjednoczonych i Kanady, Music of the Sun nie udało się osiągnąć porównywalny poziom sukcesu wykresu. W Wielkiej Brytanii, album zadebiutował i osiągnął szczyt na pozycji 35 na UK Albums Chart w wydaniu 10 października 2005 roku. W drugim tygodniu notowań, Music of the Sun spadł o trzy pozycje na 38 miejsce, a w następnym tygodniu wypadł z Official UK Top 40. 12 maja 2006 roku, album otrzymał certyfikat złota przyznany przez Brytyjski Przemysł Fonograficzny (BPI), oznaczający sprzedaż ponad 100,000 kopii. W Europie album zadebiutował na Swiss Albums Chart 11 września 2005 roku na pozycji 46, a cztery tygodnie później osiągnął szczyt na pozycji 38. W Austrii, Music of the Sun zadebiutował na austriackiej liście przebojów 18 września 2005 roku na 61 miejscu, a w następnym tygodniu osiągnął szczyt na 45 miejscu. We Francji album zadebiutował na French Albums Chart 24 września 2005 roku i osiągnął szczyt na 93 miejscu. W Holandii, Music of the Sun zadebiutował i osiągnął szczyt na pozycji 98 na Dutch Albums Chart w wydaniu z 29 kwietnia 2006 roku i spędził na niej jeden tydzień. W Nowej Zelandii, album zadebiutował na New Zealand Albums Chart na pozycji numer 40 w wydaniu z 26 września 2005 roku. Pomiędzy 29 września a 10 października 2005 roku Music of the Sun wypadł z listy Top-40, ale ponownie pojawił się na niej 10 października 2005 roku z numerem 40. W czwartym tygodniu notowań, album osiągnął szczyt na poziomie 26.
Single
„Pon de Replay” został wydany jako główny singiel albumu 24 maja 2005 roku. Otrzymał on pozytywne recenzje od krytyków muzycznych, którzy chwalili kompozycję inspirowaną Indiami Zachodnimi i Karaibami. Jednak Bill Lamb z About.com skrytykował piosenkę, pisząc, że tekst nie sprawia, że słuchacz czuje się intelektualnie wyzwany lub prowokuje do myślenia, co ta piosenka oznacza. Piosenka zdobyła pierwsze miejsce na Nowozelandzkiej Liście Przebojów, a także drugie na amerykańskiej liście Billboard Hot 100 i UK Singles Chart. Towarzyszący piosence teledysk został wyreżyserowany przez Little X i przedstawia Rihannę w środowisku klubowym. „If It’s Lovin’ that You Want” został wydany jako drugi i ostatni singiel z Music of the Sun 2 grudnia 2005 roku. Piosenka otrzymała mieszane recenzje od krytyków, z większością chwalących i krytykujących wokalne popisy Rihanny. Piosenka nie powtórzyła sukcesu, jaki odniósł utwór „Pon de Replay”, zdobywając 36. miejsce na amerykańskiej liście Billboard Hot 100 i plasując się w pierwszej czterdziestce wielu innych list przebojów. Towarzyszący teledysk został wyreżyserowany przez Marcusa Raboya i przedstawia Rihannę w plażowej scenerii.
Track listing
- „Pon de Replay”
- „Here I Go Again” (featuring J-Status)
- „If It’s Lovin’ That You Want”
- „You Don’t Love Me (No, No, No)” (featuring Vybz Kartel)
- „That La, La, La”
- „The Last Time”
- „Willing to Wait”
- „Music of the Sun”
- „Let Me”
- „Rush” (featuring Kardinal Offishall)
- „There’s a Thug in My Life” (featuring J-Status)
- „Now I Know”
Międzynarodowy utwór bonusowy
13. „Pon de Replay” (Remix featuring Elephant Man)
UK bonus track
14. „Should I?” (featuring J-Status)
Japońskie utwory bonusowe
14. „Should I?” (z udziałem J-Status)
15. „Hypnotized”
Personel
Credits for Music of the Sun zaadaptowane z Allmusic.
Muzycy
- Rihanna – wokal
- Rob Mounsey- aranżer/konduktor
- Full Force – wokal (tło)
- Carl Sturken – kompozytor, gitara, instrumenty klawiszowe, fortepian,
- Evangeline Evelyn – gitara
- Lawrence Glazener – gitara basowa
- Avril Brown – skrzypce
- Kenneth Burward-Hoy – skrzypce
- Yana Goichman – skrzypce
- Ann Leathers – skrzypce
- Cenovia Cummins – skrzypce
- Jan Mullen – skrzypce
- Elizabeth Nielson – skrzypce
- Debra Shufelt – skrzypce
- Marti Sweet – skrzypce
- Uri Vodoz – skrzypce
- Carol Wener – skrzypce
- Stephanie Cum – wiolonczela
- Richard Locker – wiolonczela
- Mark Orrin Shuman – wiolonczela
- Lian Truffle – wiolonczela
- Tristan Hart – viola
- Vince Lionti – viola
- Sue Pray – viola
Produkcja
- Evan Rogers, Carl Sturken – Producenci wykonawczy
- Full Force, Evan Rogers – Produkcja wokalna
- Full Force – Dodatkowa produkcja wokalna
- Al Hemberger, Matt Noble, Malcolm Pollack – Inżynierowie
- Jason Agel, Roy Matthews, Alex Pinto – Inżynierowie asystenci
- Jason Goldstein, Jason Groucott, Al Hemberger – Mixing
- Chris Gehringer – Mastering
- Jay Brown, Adrienne Muhammad, Tyran „Ty Ty” Smith – A&B
- Tai Linzie – Design
- Andy West – Art Direction
- Tai Linzie, Mark Mann, Ivan Otis – Photography
.