Myths Surround The End of the War of 1812

Jeśli zapytasz przeciętnego Amerykanina o wojnę 1812 roku, prawdopodobnie usłyszysz o Forcie McHenry, Gwieździstym Sztandarze i może bitwie o Nowy Orlean. Ale jeśli zapytasz przeciętnego Brytyjczyka, możesz spotkać się z pustym spojrzeniem. Wojna, którą nazywamy naszą „drugą wojną o niepodległość”, ta, w której na dobre odrzuciliśmy Brytyjczyków, nie jest nawet rejestrowana w Wielkiej Brytanii.

Andrew Lambert, profesor historii marynarki wojennej w Kings College, na Uniwersytecie Londyńskim, mówi, że Brytyjczycy byli wtedy w samym środku wojen napoleońskich, próbując powstrzymać jednego z największych generałów w historii. Byli dumni z tego, że pokonali Napoleona, największego współczesnego wojownika, pod Trafalgarem i Waterloo. „James Madison”, mówi, „naprawdę nie ma znaczenia, jeśli chodzi o bohaterów, których pokonaliśmy. Pokonanie Jamesa Madisona nie daje poczucia własnej wartości. On nie jest, no wiesz, to się nie rejestruje.”

W rzeczywistości prezydent Madison i USA byli agresorami, mówi Don Graves, kanadyjski historyk. „Daj spokój, my nic nie robiliśmy. Co robili Kanadyjczycy? Było nas 600.000 ludzi, jedna dziesiąta populacji Stanów Zjednoczonych. Nie mieliśmy naprawdę nic wspólnego z początkami wojny”, mówi Graves.

Lambert i Graves są wśród prawie 50 naukowców prezentujących w tym tygodniu referaty na „Od wrogów do sojuszników”, konferencji na temat wojny 1812 roku w Akademii Marynarki Wojennej USA w Annapolis. Graves argumentuje, że częścią amerykańskiego celu wojennego było odbicie Kanady z rąk Brytyjczyków. Mówi, że amerykańscy historycy kwestionują pogląd, że Kanada była celem wojny. Ale czy tak było, czy nie, było to „jedyne miejsce, w którym Stany Zjednoczone mogły prowadzić wojnę przeciwko Wielkiej Brytanii”. Z marynarką o wielkości jednej dziesiątej Royal Navy, Stany Zjednoczone z pewnością nie mogły zmierzyć się z Brytyjczykami na pełnym morzu.

Ale Don Hickey, profesor historii w Wayne State College w Nebrasce, mówi, że to jeden z wielu mitów otaczających wojnę 1812 roku. Jak twierdzi, Stany Zjednoczone przystąpiły do wojny z powodu brytyjskiej polityki morskiej; Orders in Council, która ograniczała handel Stanów Zjednoczonych z krajami pod panowaniem Napoleona, oraz brytyjskiej praktyki wcielania amerykańskich marynarzy handlowych do Royal Navy. „Kanada była środkiem do osiągnięcia ustępstw w kwestiach morskich”, mówi, „a nie celem samym w sobie. Chociaż gdybyśmy podbili Kanadę to możliwe, że byśmy z niej nie zrezygnowali.” Ponieważ Kanadyjczycy nie byli częścią przygotowań do wojny, wygląda to dla nich tak, jakby Stany Zjednoczone „po prostu najechały na Kanadę, mając nadzieję na jej podbój i aneksję”, mówi.

Pomimo ich różnicy zdań na temat początku wojny, zgadzają się co do jej końca. Brytyjczycy wygrali, wbrew temu, co mogą myśleć Amerykanie. Brytyjczycy zatrzymali Kanadę, jak również politykę morską, która według Amerykanów była powodem wojny. Mimo to prawie wszyscy uczestnicy wojny wyszli z niej zadowoleni. Amerykanie są szczęśliwi, ponieważ uważają, że wygrali. Kanadyjczycy byli szczęśliwsi, ponieważ wiedzieli, że wygrali – pozostali częścią Imperium Brytyjskiego. A Brytyjczycy są najszczęśliwsi, bo już o tym wszystkim zapomnieli.

Oprócz poległych żołnierzy, innymi ofiarami wojny byli tubylcy żyjący na wschód od rzeki Missisipi. Zostali oni zepchnięci ze swoich ziem, wypędzeni na zachód od rzeki, a w niektórych przypadkach zmuszeni do zamieszkania w rezerwatach.

Ta historia jest częścią naszej serii „Rockets’ Red Glare: The War, the Song and Their Legacies”, która jest możliwa dzięki dotacji Star Spangled 200, narodowego dwusetnego jubileuszu w Maryland.

Sprawdźcie ten utwór o wojnie 1812 roku w wykonaniu The Arrogant Worms, kanadyjskiej trupy komediowej, która specjalizuje się w rozśmieszaniu was, kiedy nie macie na to ochoty.

http://youtu.be/Ety2FEHQgwM

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.