Gdy większość ludzi myśli o Corvette, wydajność jest często pierwszą myślą, która przychodzi im do głowy, i słusznie. Jeśli jednak Państwa klasyczna Corvette jest przeznaczona do codziennego użytku, niezawodność jest czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę w równym stopniu, co moc koni mechanicznych, funty momentu obrotowego czy czas przejazdu ćwierć mili.
Pomimo że większość Corvette, jeśli jest odpowiednio utrzymana, może wykazywać poziom niezawodności w większości okoliczności, podobnie jak każda inna linia pojazdów, zawsze istnieją wyróżniające się modele, które wykazują wzorcowe tendencje w kierunku ponadprzeciętnej niezawodności. Poniżej znajduje się lista najbardziej niezawodnych klasycznych Corvette.
1953 Corvette
Choć Corvette była w powijakach w 1953 roku, istniały pewne cechy wartościowe warte rozważenia dla każdego, kto rozważał zakup tych wczesnych klasyków C1. Wielu konsumentów krytykowało model Corvette z 1953 roku za słabo rozwiniętą jednostkę napędową i można tu znaleźć kilka cennych uwag. Jednak rzadko słyszy się o niezadowoleniu z poziomu niezawodności tych pierwszych roczników Corvette.
Choć silnik 3.8L, I-6 „Blue Flame” z 1953 Corvette o mocy 150 KM z pewnością nie ustanowi żadnych rekordów prędkości, to ma jedną rzecz na swoją korzyść. W stosunku do dzisiejszych zmodernizowanych silników o dużej złożoności, „Blue Flame” był prosty. Ten poziom prostoty, w połączeniu z elementami układu hamulcowego i kierowniczego o tym samym charakterze, nie pozostawiał wiele miejsca na przedwczesną awarię.
1956 Corvette
Po wczesnej krytyce braku osiągów Corvette, a także problemów ze spasowaniem i wykończeniem, wiele udoskonaleń poszło w kierunku usunięcia tych wczesnych wad. Podczas gdy model podstawowy Corvette z 1953 roku zawsze prezentował pewien poziom niezawodności, nikt z zespołu projektantów Corvette nie był zadowolony z malejących wyników sprzedaży ich dzieła. Doprowadziło to do intensywnych wysiłków w celu zbudowania lepszego pojazdu pod każdym względem.
Silnik „Blue Flame”, wykorzystywany w poprzednich modelach Corvette, odszedł na zachód słońca w 1956 roku, kiedy to mocniejszy small block V8 stał się standardem po premierze rok wcześniej. 3-biegowa skrzynia biegów również stała się standardem w roku produkcji 1956.
Inne ulepszenia obejmowały znacznie lepsze sprzęgło w porównaniu do poprzednich wydań, jak również całkowicie nowy tylny mechanizm różnicowy. Po wprowadzeniu serii godnych uwagi dodatków, ogólna percepcja Corvette zaczęła się zmieniać. Ci, którzy wcześniej ostro krytykowali model C1, teraz chwalili Corvettę za jej osiągi, prowadzenie i niezawodność.
1960 Corvette
W 1960 roku dla Corvette wszystko zapowiadało się dobrze. Po upływie ponad dekady sprzedaż zaczęła wzrastać, a postępy w produkcji Corvette zmierzały w kierunku uczynienia z niej niezawodnego motoru napędowego. Ponadto, mając za sobą pierwszą generację Corvette, wiele z początkowych wad tego kultowego samochodu zostało dopracowanych przez zespół rozwojowy Chevroleta, który dążył do perfekcji.
Do roku 1960 linia Corvette miała za sobą kilka pełnych lat produkcji z silnikiem V8 o pojemności 283 cali sześciennych pod maską. Istniały opcje zarówno gaźnikowych, jak i wtryskowych systemów dostarczania paliwa, z których żaden nie był nowością dla zespołu projektowego i rozwojowego Chevroleta na tym etapie gry.
Chociaż w roku produkcyjnym 1960 wprowadzono kilka zmian pod maską w postaci alternatywnych opcji krzywek i półprzewodnikowych popychaczy w dwóch największych opcjach silnika, podstawy silnika pozostały stosunkowo niezmienione, co doprowadziło do powstania niezawodnej jednostki napędowej.
1963 Corvette
Kiedy model C2 Corvette pojawił się na rynku w 1963 roku, konsumenci z niecierpliwością czekali, aby zasiąść za kierownicą prawdziwego amerykańskiego samochodu sportowego w jego najnowszej formie. W przeciwieństwie do innych modeli z pierwszej generacji, Corvette z 1963 roku okazała się być niezwykle niezawodna. W dużej mierze wynikało to z ponownego wykorzystania sprawdzonych elementów układu napędowego w nowo wypuszczonym modelu C2.
Do roku 1963 standardowa jednostka V8 o pojemności 327 cali sześciennych okazała się już niezawodną jednostką napędową, przeniesioną z ostatniego modelu C1 z poprzedniego roku. Podobnie, skrzynia biegów w C3 była również pozostałością po pierwszej generacji, znaną ze swojej niezawodności, zwłaszcza w odniesieniu do 4-biegowej skrzyni manualnej. To połączenie najlepszych elementów starej i nowej technologii doprowadziło do wysokiego poziomu spójności w zakresie niezawodności mechanicznej.
1969 Corvette
C3 niewątpliwie stanęło w obliczu wielu prób w czasie swojego panowania. W trakcie trwania generacji, rządowy nadzór nad kontrolą emisji spalin spowodował wiele zmian w przemyśle motoryzacyjnym. Jednakże, wcześniejszy segment generacji w 1969 roku uniknął w pełni ciosu zadanego przez ten nadzór, co doprowadziło do powstania wysokiej jakości Corvette, która była uproszczona w konstrukcji, ale nadal wykazywała wiele cech wydajności, z których ta linia była znana.
Późne lata sześćdziesiąte przyniosły wprowadzenie silnika 350 cali sześciennych typu small-block, który z czasem okazał się jednym z najbardziej niezawodnych silników stosowanych w Corvette. W połączeniu z opcjonalną 4-biegową manualną skrzynią biegów, taka kombinacja często zapewniała lata przyjemności z jazdy przy niewielkich problemach mechanicznych.
1971 Corvette
W 1971 roku w Corvette wprowadzono chyba najmniej zmian w stosunku do modelu z poprzedniego roku, w porównaniu z dwoma innymi kolejnymi latami w historii tej linii.
Spór pracowniczy United Auto Workers Union z 1969 roku doprowadził do wydłużenia tegorocznej serii produkcyjnej o ponad dwa miesiące w stosunku do pierwotnie wyznaczonego terminu, co z kolei spowodowało skrócenie serii produkcyjnej w 1970 roku o cztery miesiące. Podjęto decyzję o wydłużeniu roku produkcyjnego 1970, tym samym czyniąc rok 1971 przedłużeniem poprzedniego roku produkcji.
W ten sposób, bardzo niewiele modyfikacji zostało dokonanych pomiędzy rokiem 1970 i 1971, co doprowadziło do tego, że zakłady produkcyjne w St. Louis były w stanie poświęcić całą swoją uwagę poprawie kontroli jakości produktu.
Jedynym godnym uwagi wyjątkiem od tego braku modyfikacji był umiarkowany spadek mocy w silnikach z roku produkcyjnego 1971. Było to spowodowane przepisami dotyczącymi emisji spalin, które zwiastowały nadchodzące obniżenie wydajności, które miało nastąpić.
1977 Corvette
Późne lata 70. były dość osobliwym okresem dla Corvette. Przepisy dotyczące emisji spalin znacznie utrudniały rozwój Corvette w dziale koni mechanicznych i wydawało się, że zespół projektantów GM był pochłonięty rozwojem modelu C4, który miał nadejść. Doprowadziło to do okresu względnej bezczynności w dalszym rozwoju C3, pozostawiając go w znacznym stopniu niezmienionym, z niewielkimi modyfikacjami mającymi miejsce w latach 70-tych, które zbliżały się ku końcowi.
Jeśli możesz spojrzeć poza ogólną ospałą postawę Corvette z 1977 roku, istnieje kandydat do niezawodności. Między 1976 a 1977 rokiem produkcji układ napędowy Corvette pozostał niezmieniony, dzięki czemu silniki L48 i L82 pozostały wierne swojej poprzedniej formie. Dało to konsumentom możliwość wyboru spośród dwóch jednostek napędowych, które udowodniły swoje zalety.
1988 Corvette
Do roku 1988 model C4 przeszedł prawie pół dekady subtelnych zmian, mających na celu udoskonalenie niuansów najambitniejszej jak dotąd Corvette. Po nieco ostrej krytyce, jaką C4 otrzymał po wprowadzeniu na rynek w 1984 roku, wiele obszarów krytyki zostało przeprojektowanych, ku uciesze konsumentów na całym świecie. Obszary problemowe, takie jak jakość jazdy i widoczność klastra, otrzymały uwagę od zespołu projektowego GM w ciągłym dążeniu do doskonałości.
C4 z 1988 roku wykorzystywał również opcje jednostek napędowych, które sprawdziły się w poprzednich modelach. Silnik small-block 350 cali sześciennych V8 był szczególnie znany jako platforma integralności, będąc filarem linii Corvette przez dwie dekady.
Dzięki szeregowi godnych uwagi ulepszeń w stosunku do początkowej wersji C4 oraz dwóm opcjom jednostek napędowych godnych swojego miejsca w linii Corvette, model C4 z 1988 roku okazał się jedną z bardziej niezawodnych Vettes, które zjechały z linii montażowej Bowling Green.