Bliższe spojrzenie
Odkładanie kwaśne – zwykle określane po prostu jako kwaśne deszcze – obejmuje w rzeczywistości dwie formy zanieczyszczenia, mokre i suche. Kiedy paliwa kopalne, takie jak węgiel, benzyna, i olej są spalane, uwalniają gazy dwutlenku siarki i tlenku azotu. W mokrym typie depozycji kwasu, związki te łączą się z parą wodną w atmosferze, tworząc silnie żrące kwasy siarkowy i azotowy. Przeważające wiatry unoszą kwasy z dala od obszarów przemysłowych, gdzie powstały, i opadają one na ziemię w postaci deszczu, śniegu lub mgły. W przypadku typu suchego, przeważające wiatry osadzają kwaśne gazy i cząstki stałe na obiektach znajdujących się na otwartej przestrzeni, takich jak budynki, pojazdy i drzewa. Kiedy deszcz zmywa tę kwaśną materię, spływ jest jeszcze bardziej kwaśny niż woda deszczowa. Depozycja kwasu jest poważnym problemem środowiskowym w częściach świata o dużej gęstości fabryk, elektrowni i samochodów, w tym większość Stanów Zjednoczonych i Kanady, a także obszary Europy i Azji. Szkodzi lasom i glebom oraz zanieczyszcza jeziora i rzeki, zabijając ryby i inne żyjątka wodne. Wpływa również na zdrowie ludzi, przyczyniając się do chorób układu oddechowego, takich jak astma i rozedma płuc. Wielu naukowców uważa, że naprawa niektórych szkód środowiskowych spowodowanych osadzaniem się kwasów może zająć lata, a nawet dziesięciolecia lub stulecia. Depozycja kwasu może również uszkodzić zabytkowe budynki i pomniki poprzez korozję kamienia i metalu, z którego są zbudowane. Indywidualne i społeczne wysiłki na rzecz zmniejszenia depozycji kwasu obejmują wiele wzajemnie powiązanych czynników społecznych, ekonomicznych i politycznych.
.