DISCUSSION
Erythema multiforme is an acute mucocutaneous hypersensitivity reaction with variety of etiologies. Charakteryzuje się występowaniem wykwitów skórnych, z lub bez zmian w jamie ustnej lub innych błonach śluzowych. Może być wywołana przez przyjmowane leki lub liczne zakażenia.
Tabela 1
Leki i czynniki zakaźne najczęściej związane z rumieniem wielopostaciowym i pokrewnymi zaburzeniami
EM jest chorobą o podłożu immunologicznym, która może być zapoczątkowana albo przez odkładanie kompleksów immunologicznych w powierzchownych mikrokrążeniach skóry i błon śluzowych, albo przez odporność komórkową. Kazmierowski i Wuepper badali próbki zmian chorobowych sprzed mniej niż 24 godzin od 17 pacjentów z EM; 13 z 17 miało odkładanie się immunoglobuliny M (IgM) i komplementu (C) 3 w powierzchownych naczyniach. Inni pracownicy służby zdrowia wykryli podwyższony poziom immunokompleksów i obniżony komplementu w próbkach płynu pobranych z pęcherzyków.
Erythema multiforme typowo dotyka nastolatków i młodych dorosłych (20-40 lat). Choroba jest częstsza u mężczyzn niż u kobiet w stosunku 3:2. Rumień wielopostaciowy klasyfikowany jest jako mniejszy i większy (zespół Stevena-Johnsona lub toksyczna nekroliza naskórka). Rumień wielopostaciowy mniejszy jest najłagodniejszym typem zmian, a toksyczna nekroliza naskórka jest najcięższa.
Erythema multiforme wiąże się z łagodnymi objawami prodromalnymi lub ich brakiem. Gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, złe samopoczucie, ból głowy, kaszel, ból gardła i bóle wielostawowe mogą być zauważalne nawet na 1 tydzień przed wystąpieniem rumienia powierzchniowego lub pęcherzy. Zmiany mogą występować w postaci nieregularnych czerwonych plamek, grudek i pęcherzyków, które zapadają się i stopniowo powiększają tworząc blaszki na skórze. Skorupa i pęcherze pojawiają się czasami w centrum zmian skórnych, tworząc koncentryczne pierścienie przypominające „bycze oko” (zmiana docelowa). Z drugiej strony, zmiany w jamie ustnej to zwykle plamy rumieniowe na wargach i błonie śluzowej policzków, a następnie martwica nabłonka, pęcherze i owrzodzenia o nieregularnym zarysie i silnym obrzeżu zapalnym. Na wargach mogą być również widoczne krwawe inkrustacje.
Chociaż histopatologia nie jest specyficzna, opisano dwa główne wzorce histologiczne: wzór naskórkowy charakteryzujący się lichenoidalnym zapaleniem naczyń i pęcherzykami wewnątrznaskórkowymi oraz wzór skórny charakteryzujący się limfocytarnym zapaleniem naczyń i podnaskórkową pęcherzykowatością. Chociaż wywiad i cechy kliniczne naszej pacjentki przemawiały za EM, nie można było wykonać biopsji.
Leczenie EM jest objawowe i polega na leczeniu przyczyn leżących u jego podłoża. Łagodne przypadki EM w jamie ustnej mogą być leczone jedynie za pomocą środków wspomagających, w tym miejscowo znieczulających płynów do płukania jamy ustnej oraz miękkiej lub płynnej diety. Umiarkowane lub ciężkie przypadki EM w jamie ustnej mogą być leczone za pomocą krótkiego kursu steroidów ogólnoustrojowych. Pacjenci z ciężkimi przypadkami nawracającej EM byli leczeni dapsonem, azatiopryną, lewamisolem lub talidomidem. Leki przeciw opryszczce, takie jak acyklowir lub walacyklowir, mogą być skuteczne w zapobieganiu rozwoju EM związanej z opryszczką u podatnych pacjentów, jeśli lek jest podawany na początku nawracającej zmiany HSV.
.