Fifty-three nondiabetic male patients, aged 60 to 81 years (mean 69), with superficial femoral artery occlusion were studied prospectively to determine the outcome of nonoperative treatment. U wszystkich pacjentów w momencie przystąpienia do badania występowały przerywane dolegliwości bólowe. Wykluczono pacjentów z bólem spoczynkowym, martwicą tkanek lub chorobą aorty. Pacjenci byli trenowani w zakresie chodzenia cztery razy dziennie w celu osiągnięcia tolerancji. Podkreślano abstynencję od tytoniu, ale tylko 15 z 44 palaczy zaprzestało palenia. Po 5 latach pięciu pacjentów zmarło z powodu choroby mózgowej i wieńcowej. Dziesięciu pacjentów wymagało rekonstrukcji naczyń krwionośnych z powodu postępującej choroby. Jeden pacjent przeszedł amputację poniżej kolana z powodu zgorzeli. Chociaż u 26 pacjentów nastąpiła poprawa lub stabilizacja objawów i dystansu chodzenia, tylko u 12 pacjentów nastąpił wzrost stosunku ciśnienia skurczowego w kostce do ciśnienia skurczowego w nadgarstku (AWR) z 0,63 ± 0,12 do 0,74 ± 0,13 (p < 0,05). Stwierdzono, że pacjenci w wieku powyżej 60 lat z okluzją tętnicy udowej powierzchownej (1) mają małe prawdopodobieństwo utraty kończyny (1 z 53 pacjentów), jeśli są uważnie obserwowani podczas leczenia zachowawczego, (2) mogą oczekiwać poprawy objawów (16 z 21 pacjentów), jeśli początkowy AWR jest większy niż 0,6 i (3) powinni być poddani ocenie pod kątem operacji rekonstrukcyjnej, jeśli AWR spadnie do 0,5.
.