Symptoms of Major Depression After Pseudoephedrine Withdrawal: A Case Report

Do Redaktora: Leki pobudzające, takie jak amfetamina, są dobrze znane z wpływu na stany nastroju. Podczas ich stosowania osoby badane często opisują zwiększoną energię, motywację, uczucie przyjemności lub dobrego samopoczucia. Biorąc pod uwagę te efekty, podejmowano próby stosowania leków pobudzających w leczeniu dużej depresji, z pewnymi dowodami skuteczności w połączeniu z konwencjonalnymi lekami przeciwdepresyjnymi.1

Wycofanie się z przewlekłego stosowania leków pobudzających, zwłaszcza silnie uzależniających, jest dobrze znane jako czynnik wywołujący stan dysforyczny, który przypomina kliniczny zespół dużej depresji.2 To depresyjne zjawisko odstawienia wydaje się być bardziej powszechne u osób z wcześniejszym wywiadem w kierunku dużej depresji,3 co może sugerować, że odstawienie stymulantów nasila leżące u podłoża depresji tendencje, które są już obecne u użytkownika. Rzeczywiście, molekularne mechanizmy odstawienia wykazują wiele podobieństw do depresji, co skłania niektórych do zaproponowania, że odstawienie stymulantów może nawet służyć jako użyteczny system modelowy dla tego złożonego zespołu.4

Pseudoefedryna jest aminą sympatykomimetyczną, stosowaną zwykle w przypadku niedrożności nosa, i zauważono, że ma właściwości pobudzające podobne do innych amfetamin. Nie jest jednak jasne, jak wpływa na stany nastroju. We wcześniejszym doniesieniu opisano osobę stosującą ją do samoleczenia objawów depresji,5 a w innym doniesieniu opisano pacjenta z psychozą wykazującego objawy depresji podczas odstawiania leku.6 W niniejszym doniesieniu opisano pacjenta z wcześniej rozpoznaną dużą depresją, u którego stwierdzono poprawę w zakresie objawów depresji podczas stosowania pseudoefedryny i wyraźne nasilenie objawów podczas odstawiania leku.

Raport przypadku

„Pan A” jest 32-letnim białym mężczyzną z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) i dużą depresją w wywiadzie. Ostatnio zgłosił się do kliniki w celu omówienia epizodu pogorszonego nastroju po próbie leczenia przekrwienia zatok.

W przeszłości pacjent był skutecznie leczony z powodu ADHD metylofenidatem, a kilka lat temu doświadczył jednego ostrego epizodu depresyjnego, który był leczony SSRI. W tym roku nie przyjmował żadnego z tych leków. Kilka miesięcy przed prezentacją tego przypadku pacjent skorzystał ze skali oceny depresji, Quick Inventory of Depressive Symptoms (QIDS), uzyskując wynik 7, co oznacza łagodną depresję. Zauważył, że był to jego zwykły poziom wyjściowy przez ostatnie kilka miesięcy.

Dwa tygodnie przed prezentacją pacjent miał pogarszające się objawy alergii i przekrwienie błony śluzowej nosa. Pierwotnie przyjmował loratadynę w dawce 10 mg i dodał pseudoefedrynę w dawce 120 mg każdego ranka. Spowodowało to poprawę w zakresie przekrwienia nosa oraz szybką poprawę w zakresie objawów depresji. W trakcie leczenia pseudoefedryną jego wynik w skali QIDS poprawił się z wartości wyjściowej 7 do 3, co mieści się w zakresie remisji klinicznej. Po 2 tygodniach leczenia pacjent zdecydował się na odstawienie pseudoefedryny, co spowodowało wyraźne pogorszenie objawów depresyjnych do 16 punktów w skali QIDS, co wskazuje na umiarkowanie nasiloną depresję. Szczególnymi objawami odstawienia pseudoefedryny były: głębokie obniżenie poziomu energii, spadek koncentracji, spowolnienie psychoruchowe, zwiększony apetyt, zwiększone zapotrzebowanie na sen, pogorszenie nastroju (uczucie smutku przez ponad połowę czasu) oraz pogorszenie obrazu siebie. Te objawy depresyjne utrzymywały się przez 4 dni po odstawieniu leku, po czym odnotowano częściową poprawę, powrót do poziomu wyjściowego sprzed podania leku (QIDS równe 7).

Dyskusja

Pseudoefedryna jest skutecznym i powszechnie stosowanym lekiem przeciwzakrzepowym, o którym wiadomo, że ma właściwości pobudzające. Zaskakujące jest więc, jak niewiele doniesień opisuje jej interakcje z nastrojem. Według naszej wiedzy, jest to pierwsze doniesienie o prostej depresji jednobiegunowej, która wydaje się odnosić korzyści z rozpoczęcia stosowania pseudoefedryny, a następnie ulega znacznemu pogorszeniu w okresie jej odstawienia. Czas trwania objawów odstawienia jest zgodny z innym doniesieniem o 3 dniach,6 i jest ogólnie podobny w czasie trwania do ostrego fizjologicznego odstawienia doświadczanego przez osoby uzależnione od innych stymulantów.

Wiele klinik podstawowej opieki zdrowotnej leczy zarówno zatory, jak i depresję, a pacjenci często zgłaszają się do kliniki podczas epizodów chorób związanych z zatorem. Spekulujemy, że stosowanie stymulujących leków przeciwkaszlowych może wpływać na kliniczną ocenę nastroju podczas niektórych wizyt w gabinecie, zwłaszcza u pacjentów z istniejącą depresją. Może to potencjalnie wpływać na wskaźniki przepisywania leków przeciwdepresyjnych i kierowania do specjalistów zdrowia psychicznego.

.