They use their combs to trap of prey, pushing water full of tiny plankton directly into the sea walnut’s mouth. Orzechy morskie są tak żarłoczne drapieżniki, że mogą dramatycznie wpływać na sieci żywnościowe.
Zostały przypadkowo wprowadzone do Morza Czarnego przez statki towarowe, i zjadły drogę przez wiele z jego planktonu, pozbawiając zwierzęta, takie jak ryby, żywności. Zmniejszyły się nawet populacje dużych zwierząt, takich jak delfiny i foki.
Motyl szklarniowy (Greta oto)
Motyle są znane z tego, że się wyróżniają. Błyskotliwe, jaskrawo ubarwione gatunki, takie jak jaskółcze ogony, polegają na swoich przyciągających wzrok schematach kolorów, aby się komunikować i zapewnić sobie partnerów.
Skrzydła odbijają tak mało światła, że nawet zbłąkane mrugnięcie nie zdradzi motyli.
Inne ubierają się, umieszczając kryptyczne kolory na spodniej stronie skrzydeł, aby uniknąć drapieżników. Ale żaden z nich nie posuwa się tak daleko jak środkowoamerykański motyl glasswing. Jak można się domyślić, widać przez jego skrzydła.
Dzikie kolory motyli są tworzone przez maleńkie łuski na ich skrzydłach. Jednak skrzydlaki szklane nie mają łusek na dużej części skrzydeł, co tworzy przejrzyste okna na tło za nimi.
Co bardziej imponujące, skrzydła odbijają tak mało światła, że nawet zabłąkany błysk nie zdradzi motyli. Jest to wynikiem nanoskalowej struktury skrzydeł.
Badania z 2015 roku opisały maleńkie filaropodobne struktury na skrzydłach, których kształty i rozmiary są „chaotyczne”. Taki układ spowodował znacznie mniejsze odbicie światła i może być naśladowany w przyszłych ekranach bezodblaskowych dla monitorów komputerowych i smartfonów.
Kwiatowy kosz Wenus (Euplectella aspergillum)
Choć wiele gatunków przezroczystych porównuje się do szkła, jest to najbardziej trafne w przypadku wenusjańskiego kosza kwiatowego. Znany również jako gąbka szklana, jego szkielet jest wykonany z krzemionki, kluczowego materiału używanego do produkcji szkła.
Krewetki żyją uwięzione jako monogamiczne pary
Sztywne ciało kosza kwiatu Wenus wystaje z dna morskiego do zimnych wód zachodniego Pacyfiku, na głębokości do 1000m (328ft). Wznosi się w kolumnie siatki na wysokość 25cm (10in).
Wygląda jak skomplikowany wazon, stąd nazwa. Woda jest zasysana do tkanek gąbki i filtrowana w poszukiwaniu cząstek pokarmu.
Puste ciało jest czasami domem dla krewetek, które wchodzą jako larwy, ale są uwięzione, gdy rosną zbyt duże, aby uciec. Krewetki żyją uwięzione jako monogamiczne pary, co sprawia, że takie gąbki są popularnym tradycyjnym prezentem ślubnym w pobliskiej Japonii.
Ale po wyjściu z wody, szklane gąbki dosłownie bledną w porównaniu ze swoimi dawnymi jaźniami. Są one oświetlone przez bioluminescencję: w tym przypadku blask jest tworzony przez bakterie żyjące na powierzchni gąbek.
Motyle morskie (Thecosomata)
Motyle morskie to tak naprawdę ślimaki morskie, które przystosowały się do życia w pobliżu biegunów.
Motyle morskie odżywiają się poprzez rozmieszczenie sieci śluzu na skrzydłach w celu uwięzienia cząstek pożywienia
Raczej niż używając muskularnej stopy do pełzania wzdłuż dna morskiego, motyl morski używa jej do pływania w otwartej wodzie. Zmodyfikowana stopa jest podzielona na dwa płaty i wygląda jak para przezroczystych, delikatnych skrzydeł. Te „skrzydła” klapy, zarabiając zwierząt ich wspólną nazwę.
Wiele gatunków motyli morskich stracił swoje muszle, a te, które zachowały je uczynił je całkowicie jasne.
Motyle morskie karmić poprzez rozmieszczenie sieci śluzu nad ich skrzydła do pułapek cząstek żywności. Ta sieć może być pięć razy większa od rzeczywistego ślimaka. Następnie motyl morski zasysa gniazdo z powrotem do ust, aby odzyskać składniki odżywcze, które zostały wykorzystane do jego stworzenia.
Motyle morskie stanowią podobno ponad 50% zooplanktonu w morzach polarnych, karmiąc ogromną liczbę zwierząt, od śledzi po foki obrączkowane.
Krewetka widmo (Palaemonetes)
Przejrzystość jest popularnym wyglądem wśród krewetek. Te małe skorupiaki ewoluowały, aby stać się prawie niewidocznymi, aby uniknąć swoich drapieżników. Termin „ghost shrimp” jest stosowany do kilku grup zwierząt, z których największą jest rodzaj Palaemonetes.
W niektórych gatunkach można zobaczyć pokarm w ich półprzezroczystych żołądkach
Istnieje ponad 40 różnych gatunków Palaemonetes, żyjących w słodkich i słonawych wodach na całym świecie. Są one czasami nazywane „szklanymi krewetkami”, dzięki ich półprzezroczystym egzoszkieletom, lub „krewetkami trawiastymi”, ponieważ lubią żyć wśród chwastów.
Krewetki widma są popularnymi zwierzętami domowymi, ponieważ oczyszczają zbiorniki żywiąc się detrytusem. U niektórych gatunków można zobaczyć pokarm w ich półprzezroczystych żołądkach. Zielono zabarwione jaja mogą być również widoczne wewnątrz ciała samic przed złożeniem ikry.
Ich oczy są jednymi z ich niewielu nieprzezroczystych cech. Światłoczułe siatkówki mogą działać tylko poprzez przechwytywanie światła, a nie przepuszczanie go. Jednakże, larwalne krewetki trawne mają warstwę zielonkawo-złotego połysku oczu. To może maskować ich rzucające się w oczy czarne oczy przed drapieżnikami.
Antarktyczne ryby lodowe (Notothenioidei)
Żyjące w 10m (32ft) pod powierzchnią Oceanu Południowego, gdzie temperatury oscylują wokół -2 °C (28.4 F), są rybami, które wydają się być wykonane z lodu, pod którym pływają. Antarktyczne ryby lodowe są tak dobrze przystosowane do mroźnych wód, że mają nawet glikoproteinę przeciw zamarzaniu w swojej krwi i płynach ustrojowych, aby powstrzymać tworzenie się kryształków lodu.
Ryby lodowe dominują w wodach Antarktyki
Ryby te są blade, a wiele z nich ma półprzezroczystą skórę. Jedna rodzina, krokodyl icefish, nie mają nawet czerwonej krwi pompowanej przez ich żyły. Są to jedyne znane zwierzęta z kręgosłupem, którym brakuje hemoglobiny, białka przenoszącego tlen we krwi i czyniącego ją czerwoną.
Początkowo sądzono, że jest to kolejna adaptacja do ich mroźnego domu, ale naukowcy podejrzewają teraz, że jest to błąd ewolucyjny. Z ich mętną białą krwią, ryby lodowe mogą transportować tylko 10% tyle tlenu, co ryby czerwonokrwiste. Aby to zrekompensować, potrzebują dużych serc, dużo krwi i gęstych sieci naczyń krwionośnych.
Wody pod pokrywami lodowymi były kiedyś uważane za niegościnne dla ryb, ale ostatnie badania ujawniły, że ryby lodowe dominują w wodach Antarktyki, stanowiąc do 35% biomasy. Jednak temperatury morza obecnie szybko rosną, a ich unikalne przystosowania do zimnych wód mogą narazić je na ryzyko wyginięcia.
.