Nie każdy sport na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich PyeongChang 2018 opiera się na prędkości. Dla tych, które są, prędkości wahają się od 11 m.p.h. – to byłby curling – do prędkości, które zostałyby uznane za lekkomyślną jazdę.
Aby umieścić kilka z tych sportów olimpijskich zorientowanych na prędkość w perspektywie, zdecydowaliśmy się ścigać ich sportowców przeciwko panterze śnieżnej. (Wybraliśmy panterę śnieżną, ponieważ ten wielki kot, wrażliwy gatunek występujący w Azji Środkowej i Południowej, ale nie w Korei Południowej, może czuć się jak w domu na oblodzonych stokach zimowych igrzysk olimpijskich). Lamparty śnieżne mogą sprintować pomiędzy 35 a 40 m.p.h. – uśredniliśmy ten zakres i zaokrągliliśmy do 38.
Jeśli chodzi o to, jak szybko różni olimpijczycy mogą biegać w swoich dyscyplinach sportowych, liczby są wszędzie. Najbardziej dokładnym źródłem wydaje się być The Washington Post’s księgowość oparta na różnych władzach sportów zimowych, w tym Światowej Federacji Curlingu. Po prostu kliknij lub dotknij „Go”, aby zobaczyć, którzy sportowcy mogą pokonać tę elegancką Panterę w pojedynku head-to-head.
(Curling nie został uwzględniony z uwagi na czas czytelnika, ponieważ zajęłoby to około 18 sekund dla biednego curlera, aby zrobić to na całym ekranie.)
Oczywiście, pantery śnieżne są dalekie od najszybszych stworzeń przemierzających ziemię, niebo i morze. Ani nawet najszybszym wielkim kotem. Gepardy zostały taktowane z prędkością 61 m.p.h., dokładną średnią prędkością, którą amerykańska mistrzyni narciarstwa Lindsey Vonn osiągnęła na Mistrzostwach Świata w 2016 roku. Tymczasem sokół wędrowny – który można znaleźć w Korei Południowej – może osiągnąć 200 m.p.h. w nurkowaniu, według Conservation Institute. Na szczęście dla Vonn i jej kolegów amerykańskich olimpijczyków, żadne z tych zwierząt nie wie, jak jeździć na nartach.
Pisz do Chrisa Wilsona na [email protected].
.