Photo © iStock.com/Esebene
Powszechnie widzimy „R.I.P.” w nekrologach, w mediach społecznościowych i podczas Halloween, kiedy te trzy litery pojawiają się na niezliczonych ozdobnych nagrobkach, zabawkach, cukierkach i innych świątecznych przedmiotach. Jednak, pomimo swojej znajomości, termin ten pierwotnie oznaczał coś znacznie innego, niż mogłoby się wydawać. Oto znaczenie i pochodzenie akronimu R.I.P. i dlaczego używamy go na nagrobkach i tabliczkach nagrobnych.
Znaczenie „R.I.P.”
Pytana dzisiaj większość ludzi prawdopodobnie stwierdziłaby, że akronim „R.I.P.” oznacza „Spoczywaj w pokoju” i że odnosi się do ciała/zwłok zmarłego. W końcu jest to powszechnie postrzegane angielskie tłumaczenie oryginalnego łacińskiego wyrażenia requiescat in pace – które tak się składa, że składa się z trzech słów, i wszystkie w tej samej kolejności co akronim R.I.P.
Chociaż łacińskie słowo „pace” pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego „pokój” (pax), termin „requiescat” w rzeczywistości nie oznacza „odpoczynku”. W oryginale łacińskim odnosił się on faktycznie do „modlitwy ofiarowanej za odpoczynek zmarłych”, która dosłownie wyrażała: „Niech zacznie odpoczywać w pokoju.”
Co więcej, w przeciwieństwie do naszej współczesnej, skupiającej się na ciele interpretacji R.I.P., nadzieja, że zmarły będzie odpoczywał w pokoju po śmierci pierwotnie odnosiła się do jego lub jej duszy, a nie jego lub jej ciała fizycznego. Liczne tradycje religijne, takie jak chrześcijaństwo, judaizm i islam, wyznają wiarę w życie pozagrobowe, tzn, że śmierć nie jest końcem ludzkiej egzystencji, ale zamiast tego, że dusza przeżywa ciało w innym miejscu i/lub formie, takiej jak w niebie lub piekle, poprzez reinkarnację, lub oczekuje na zmartwychwstanie.
Tak więc, oryginalna łacińska fraza „requiescat in pace” była w rzeczywistości samą modlitwą, ofiarowaną wyższej duchowej mocy, jako wyraz nadziei, że dusza zmarłego znajdzie pokój/pocieszenie zgodnie z jakimikolwiek religijnymi/duchowymi przekonaniami, które były istotne.
Innymi słowy, „requiescat in pace” lub „R.I.P.” nie było pierwotnie świeckim stwierdzeniem, że zmarła osoba znajdzie teraz spokój w śmierci (jak to jest używane dzisiaj), ale zamiast tego, służyło jako błaganie do Boga/mocy wyższej, że w opinii/nadziei osoby, która przeżyła, dusza zmarłego zasługuje na pokój i komfort zapewniony przez życie pozagrobowe.
Historia „R.I.P.”
Przed około 600-799 r. n.e., inskrypcje i epitafia na grobach nie zawierały „requiescat in pace” lub akronimu „R.I.P.,” pomimo starszej istniejącej koncepcji religijnej, „że wierni mieli wejść w sen pokoju, to znaczy do nieba, jak tylko umrą.”
W 1700 roku, jednakże, i prawdopodobnie z powodu użycia oryginalnej łacińskiej frazy „requiescat in pace” podczas rzymskokatolickich obrzędów pogrzebowych, zarówno te słowa, jak i ich skrót zaczęły pojawiać się na nagrobkach i pomnikach cmentarnych.
Z czasem „requiescat in pace” i „R.I.P.” zaczęły pojawiać się częściej na nagrobkach, ponieważ przyjęli je wyznawcy innych religii. Stopniowo, pod wpływem zmian religijnych, kulturowych i społecznych, pierwotny zamiar tych słów jako modlitwy i ich związek z duszą, a nie z ciałem, został zatracony.
.