10 feiten die je moet weten over de Koerden
geplaatst op: 23 okt 2019
Door John Mason, Contributing Writer/Arab America
Het motief van president Trump om over de ruggen van de Koerden de Amerikaanse troepen uit het Midden-Oosten te rukken, was een baldadige actie. Koerdische soldaten, die deel uitmaken van de Syrische Democratische Strijdkrachten, hadden het meeste water gedragen voor de Amerikaanse troepen bij het degraderen van het zogenaamde Kalifaat van ISIS. De terugtrekking van Trump gaf de Turkse president Erdogan het groene licht om de grens tussen Syrië en Turkije te ontdoen van de door de VS gesteunde Koerdische troepen. Erdogan heeft volgehouden dat deze troepen deel uitmaakten van de YPG-militie, die hij in verband heeft gebracht met de Koerdische PKK-partij, die door zowel Turkije als de Amerikaanse regering als “terroristen” worden beschouwd.”
De Koerden zijn een oude etnische groep in het Midden-Oosten die een belangrijke politieke en militaire bondgenoot in het Midden-Oosten is en zal blijven
De Koerden blijven een grote strook bewonen van een gebied dat Syrië, Irak, Iran, Turkije en de Kaukasus van de voormalige Sovjet-Unie omvat, waaronder het huidige Armenië. Zij delen met de Iraniërs een taalkundige oorsprong in de grote Indo-Europese taalfamilie. Zij tellen ongeveer 25-35 miljoen mensen
Bij gebrek aan een eigen thuisland hebben de Koerden geleden onder zware onderdrukking door de leiders van ten minste twee van de landen waar zij wonen, namelijk Irak en Turkije
Saddam Hoessein is een uitstekend voorbeeld van een leider die heeft geprobeerd de Koerden in Irak te decimeren omdat zij zich hevig tegen hem verzetten. Waarschijnlijk even extreem in haar optreden tegen de Koerden is de Turkse regering, die met ijzeren hand over hen heeft geheerst in een poging de schijn van een verenigd
Turkije op te houden. Wereldleiders zoals Winston Churchill uit Groot-Brittannië en Henry Kissinger uit de VS beloofden de Koerden een eigen land, maar zagen daar later van af. Gezien hun bevolkingsaantal alleen al zouden ze een groot land in de regio vormen.
De Koerden vertegenwoordigen een levendige culturele en meertalige cultuur die het respect van de wereld verdient
Na de Arabieren, Perzen en Turken vormen de Koerden de op drie na grootste etnische groepering in het Midden-Oosten. De Koerdische taal bestaat uit verschillende dialecten. In Irak heeft de taal een officiële status, naast het Arabisch. In Iran wordt de taal erkend als een regionale taal. Omdat de Koerden burgers zijn van vele landen, spreken zij ook nog een of twee andere talen. In Irak zijn ze tweetalig in het Arabisch; in Iran in het Perzisch of Farsi; en in Turkije in het Turks. De Koerdische taal, cultuur en het verlangen naar een eigen vaderland zijn de bindende kenmerken van hun identiteit. Zij volgen de soennitische tak van de islam, maar in Irak is er ook een sterke christelijke minderheid. Veel Koerden neigen naar een meer seculiere vorm van de islam.
De Koerden waren ooit een machtig volk dat de scepter zwaaide in het Midden-Oosten
De Koerden maakten deel uit van een islamitische golfbeweging door Azië en het Midden-Oosten. Aan het hoofd van deze beweging stond de zeer gerespecteerde An-Nasir Salah ad-Din Yusuf ibn Ayyub, een Koerd die algemeen bekend stond als Saladin. Saladin leidde de militaire campagne tegen de kruisvaarders in 1187, waarbij moslimlegers Palestina en vooral de heilige stad Jeruzalem in handen kregen. Hoewel het kruisvaarderskoninkrijk Jeruzalem na die veldtocht nog enkele eeuwen standhield, resulteerde het succes van Saladin uiteindelijk in islamitische controle over het gebied. Dat wil zeggen, tot de Arabisch-Israëlische oorlog van 1967, toen het gebied weer onder Israëlische bezetting kwam.
De Koerden worden al een eeuw lang onderdrukt door Turkse regeringen
Vóór de Eerste Wereldoorlog probeerden de Ottomaans-Turkse heersers hun Koerdische minderheid in het rijk op te nemen. Tot op zekere hoogte slaagden ze daarin. Tegen de tijd van de Eerste Wereldoorlog en het verval van het Ottomaanse Rijk probeerden de Koerden echter onafhankelijk te worden, zonder succes. Meer recentelijk, in de jaren negentig, hebben de Turken de Koerden van hun land verdreven en hen naar steden in Zuid-Turkije gedrongen om hen beter te kunnen controleren. Ook de Iraniërs hebben Koerdische pogingen tot zelfbeschikking de kop ingedrukt.
Saddam probeerde op brute wijze de Koerden te elimineren
Saddam Hoessein spreekt met een Koerdische arbeider in het noorden van Irak (Foto Reuters)Zowel voor als tijdens de Eerste Golfoorlog in de jaren ’90 was Saddam Hoessein in de aanval gegaan tegen de Koerdische bevolking van Irak. Zijn bedoeling was om de Koerden te verpletteren. Hij zag hen als een onbuigzame, niet-Arabische etnische minderheid die veel olie in handen had en wier trouw hij moeilijk kon afdwingen. Saddam had een hele gemeenschap, Halabja, met mosterdgas vergiftigd, Koerden uit hun stad Kirkuk verdreven omdat de stad op grote olievoorraden rustte, en hun productieve landbouwgronden in Noord-Irak verwoest.
Eerder had de regering van de V.S. regering de Koerden aanzienlijk beschermd
Om de Koerden te beschermen kwamen de VS en Groot-Brittannië in het begin en het midden van de jaren negentig een systeem van luchttoezicht overeen, bekend als de “no-fly zone”, waarbij de luchtmachten van elk land dagelijks lijnvluchten zouden uitvoeren boven een bepaalde breedtegraad die door Saddams troepen op eigen risico zou worden overschreden. Deze procedure was bedoeld om de Koerden te beschermen tegen verdere invallen van Saddam en heeft dat ook gedaan.
De Koerden in Noord-Irak zijn een van de positievere voorbeelden van democratische zelfbeschikking in een multi-etnische staat
Of het nu de Koerden van Irak, Turkije, Iran of Syrië zijn, hun vooruitzichten op een succesvolle politieke toekomst zijn grotendeels afhankelijk van de omstandigheden in de grotere staten waar zij deel van uitmaken. Behalve misschien voor de Koerden in Irak, zijn hun kansen op zelfbeschikking gering. De Koerden hebben momenteel te maken met regeringen die variëren van quasi-democratisch (Irak) tot autoritair (Turkije), tot theocratisch despotisme (Iran), tot gewoonweg despotisch (Syrië). Toch. Als de politieke en economische kansen in Irak gelijk verdeeld worden, dan zouden de Koerden een goede kans hebben om te slagen als een zelfsturende, levendige etnische groep. Ze zouden dan ook een lichtend voorbeeld worden voor de rest van de Arabische wereld.
Als de Koerden een voorbeeld zijn van hoe de VS zijn bondgenoten behandelt die tegen onze vijanden vechten, dan zouden toekomstige bondgenoten hun opties moeten heroverwegen
De Syrische Koerden hebben veel kritiek op de VS nadat deze hen in de steek heeft gelaten bij de Turkse aanval. Toen de troepen Noord-Syrië ontvluchtten, gooiden Koerdische dorpelingen appels en groenten naar hun voertuigen en scheldden ze hen uit voor “verraders” en “verraders”.
De Koerden verdienen veel beter
De lessen van Trumps behandeling van de Koerden herinneren ons misschien aan een vroegere tijd toen morele en ethische waarden integraal deel uitmaakten van Amerika’s allianties met buitenlandse strijdkrachten. Op dit moment zijn ze in de prullenbak beland.
Referentie: “De Koerden: An Important Piece of the Fabric of Arab Society,” Arab America, John Mason, 20 juni 2018 (delen van het huidige bericht zijn afgeleid van het eerdere bericht)