15 Voorbeelden van citaten

Quoting

Een citaat is een vorm van inhoud ontlenen die dient om de lezer duidelijk te maken dat wat gezegd wordt van iemand anders afkomstig is. Deze handeling heet refereren, en het stelt de lezer in staat te weten wanneer hij of zij een auteur leest en wanneer hij of zij de teksten leest die die auteur heeft onderzocht, en het geeft ook aanwijzingen voor informatie zodat de lezer naar het oorspronkelijke boek kan gaan voor verder onderzoek.

Wanneer we een reeds gepubliceerd idee nemen en gebruiken, of onderzoek doen om tot onze eigen ideeën te komen, moeten we rekenschap geven van waar alles vandaan komt en onderscheid maken tussen wat van ons is en wat van iemand anders is, anders begaan we een fout. Anders plegen we plagiaat, een vorm van intellectuele oneerlijkheid die kan leiden tot straffen en problemen. Plagiaat is een vorm van diefstal.

Zowel de tekstuele citaten als de uiteindelijke bibliografie van een tekst worden opgesteld volgens gestandaardiseerde methodologische modellen. De bekendste zijn APA (American Psychological Association) en MLA (Modern Language Association).

Typen tekstuele citaten

• • Jaar van uitgave van het boek. Dit is vooral van belang als er meerdere boeken van dezelfde auteur worden geciteerd, omdat ze dan per jaar kunnen worden onderscheiden.
  • Nummer van de geciteerde pagina of pagina’s. Gewoonlijk voorafgegaan door de afkorting “p.” of “p.”. Bij vermelding van meerdere bladzijden moeten de eerste en de laatste bladzijde worden vermeld, gescheiden door een kort koppelteken: blz. 12-16. In het geval van afzonderlijke, maar niet aaneengesloten pagina’s, moeten komma’s worden gebruikt: blz. 12, 16.
  • Achternaam van de auteur. In sommige gevallen, indien de achternaam vóór het citaat is genoemd of het duidelijk is aan wie deze toebehoort, kan deze informatie tussen haakjes worden weggelaten.

Speciale tekens

Enkele van de volgende tekens, afkortingen of tekens kunnen in beide gevallen van tekstueel citaat voorkomen:

Voorbeelden van korte tekstuele citaten

1. Zoals blijkt uit het onderzoek van Foucault (2001), maakt het begrip waanzin integraal deel uit van de rede, aangezien “er geen beschaving is zonder waanzin” (p. 45).
2. Daarnaast bereikt “culturele consumptie in Latijns-Amerika haar hoogtepunt in relatie tot de stroom van politieke en mercantiele discoursen, en niet, zoals in Europa, gearticuleerd op basis van natiestaten” (Jorrinsky, 2015, p. 8).
3. Het is in die zin aangewezen zich tot de psychoanalyse te wenden: “De leer van het zelf manifesteert zich als resultaat van de introjectie van de taal in het individu” (Tournier, 2000, p. 13).
4. Dit staat in haar proloog bij het werk van Elena Vinelli, wanneer zij stelt dat “Het de socioculturele constructie van het geslacht is die de vrouwelijke subjectiviteit onderscheidt van de mannelijke subjectiviteit” (2000, p. 5), waardoor we de feministische schijn kunnen begrijpen die aan Sara Gallardo’s roman ten grondslag ligt.
5. Niet veel meer valt er dus te verwachten van deze onderzoeken, behalve “de korte ontgoocheling van het ontmoeten van de onvermoede waarheid” zoals Evers (2005, p.12) in zijn beroemde onderzoeksdagboek.

Voorbeelden van lange citaten

1. Zo kunnen we in Gallardo’s roman (2000) lezen:

…Maar vrouwen komen altijd in groepjes voorbij. Ik verstopte me en wachtte. Mauricia kwam langs met haar kruik en ik sleepte haar mee. Elke dag rende zij daarna weg om mij te ontmoeten, bevend van angst voor haar man, soms vroeg en soms laat, naar die plaats die ik ken. In het huis dat ik zelf gemaakt heb, woont mijn vrouw, in de Noorse gringo’s missie woont zij met haar man. (p. 57)

1. Daartegenover staat de visie van de Franse auteur:

In universele godsdiensten, zoals het christendom en het boeddhisme, gaan angst en misselijkheid vooraf aan de escapades van een vurig geestelijk leven. (Bataille, 2001, p. 54)

1. Het schrijven vormt een punt van ontmoeting en onenigheid tussen de meest positieve en de meest romantische opvattingen over de literaire handeling, en kan worden gebruikt voor onderscheidingen zoals die welke Sontag (2000) maakt:

Dit is het grote verschil tussen lezen en schrijven. Lezen is een roeping, een ambacht, waarin men zich door oefening steeds meer zal bekwamen. Wat men als schrijver opstapelt zijn vooral onzekerheden en angsten. (p. 7)

1. Dit concept van “worden” is verspreid over het werk van de filosoof terug te vinden. De opheldering ervan lijkt echter een gecompliceerde zaak te zijn:

Worden is nooit imiteren, noch doen zoals, noch zich aanpassen aan een model, of dit nu dat van rechtvaardigheid of dat van waarheid is. Er is nooit één term om van uit te gaan, noch om te bereiken of om bereikt te worden. Evenmin zijn er twee termen die onderling verwisselbaar zijn. De vraag “Wat is jouw leven? Het is bijzonder dom, want als iemand wordt, verandert datgene waarin hij wordt evenzeer als hij verandert (…) Geen binaire machines meer: vraag-antwoord, mannelijk-vrouwelijk, mens-dier, enz. (Deleuze, 1980, p. 6)

1. Zo valt in de briefwisseling tussen Freud en Albert Einstein het volgende te lezen:

…U bent veel jonger dan ik, en ik mag hopen dat u, tegen de tijd dat u mijn leeftijd bereikt, tot mijn ‘medestanders’ gerekend zult worden. Aangezien ik niet in deze wereld zal zijn om het te zien, kan ik nu alleen maar anticiperen op die voldoening. Je weet wat ik nu denk: “Trots op zo’n grote eer, geniet ik nu…” (1932, p. 5).

Parafrase of tekstueel citaat?

Parafraseren is het opnieuw interpreteren van de tekst van een ander, uitgedrukt in de woorden van de nieuwe auteur. In dit geval leest een onderzoeker de ideeën van een andere auteur en legt ze vervolgens uit in zijn of haar eigen woorden, terwijl hij of zij toch het auteurschap aan de auteur toekent.

In sommige gevallen wordt de naam van de geparafraseerde auteur gewoonlijk tussen haakjes toegevoegd om duidelijk te maken dat de ideeën niet van hem of haar zijn.

Een tekstcitaat daarentegen is een ontlening aan de oorspronkelijke tekst, waarbij op geen enkele wijze in de tekst waarnaar verwezen wordt, wordt ingegrepen of deze wordt gewijzigd. In beide gevallen wordt het auteurschap van de oorspronkelijke tekst gerespecteerd: plagiaat is nooit een geldige optie.

Voorbeelden van parafrases

1. Zoals in talrijke boeken over kwantumfysica is gezegd, blijken de absolute wetten van het heelal waarmee de moderne mens het trachtte te onderzoeken en te begrijpen, veel soepeler en relatiefer (Einstein, 1960) te zijn dan werd verondersteld.
2. Het is echter niet zo dat de nieuwe nationale idealen uit de meest conservatieve vleugel van de samenleving komen, maar dat zij in het huidige Latijns-Amerika een paradoxale alternatieve rol spelen voor de linkse populismen (Vargas Llosa, 2006) die het land tijdens het zogenaamde “lange decennium” hebben belaagd.
3. Opgemerkt moet echter worden dat een ding soms een ding is en niets meer (Freud, cit.), zodat het van belang is te weten hoe men de psychoanalytische interpretatie van de kunst tijdig kan afbreken, voordat men in biografisch determinisme vervalt.
4. De antropologische tendensen van Zuidoost-Azië bevatten, zoals vele antropologen reeds hebben opgemerkt, de elementen van culturele doorgang van minderheden die het land aantrekkelijk maken voor bezoekers van een hegemoniale cultuur (Coites et. al., 1980), maar niet voor zijn inwoners, 1980), maar niet voor zijn plaatselijke buren.
5. Bataille is trouwens duidelijk geweest op dit punt, door zich te distantiëren van de mortuariumfascinatie die typisch is voor de post-romantici, en door tegenover de fascinatie voor geweld het werk als ordening en repressie te stellen (Bataille, 2001).

.