Er zijn eindeloos veel aforismen over liefde en daten die van jongs af aan in onze hersenen worden gebrandmerkt. Gelukkig zijn de meeste van hen onzin. Maar de ergste is het idee dat je eerst van jezelf moet leren houden voordat je van iemand anders kunt houden. Waarom is dit de grootste onzin? Omdat het geen rekening houdt met de geschiedenis van mentale verschillen. Het is een uitdrukking zonder enige nuance die dient om degenen onder ons die aanleg hebben om zich slecht te voelen zich nog slechter te laten voelen. Als communicatie de sleutel is tot een gezonde relatie, dan zegt dit stukje nepnieuws dat degenen onder ons die niet altijd van zichzelf houden, niet aan het gesprek mogen deelnemen en een liefdeloos leven moeten leiden.
Uh, nee?
Ik ben al zo lang als ik me kan herinneren depressief, nu ik er de taal voor heb. Op de kleuterschool keek ik naar de hemel en vroeg ik me af waarom ik altijd een beetje “van slag” zou zijn. In de tweede klas vroeg mijn vriendinnetje me herhaaldelijk waarom ik de hele tijd verdrietig was en op de middelbare school klonken de liedjes van My Chemical Romance een beetje te diep in me door. Er zijn meer volwassen voorbeelden later in het leven, maar ze zijn lang niet zo grappig of tragisch. Omgaan met stemmingen van dag tot dag is een helse tocht van complete onzekerheid, maar het is iets wat ik ben gaan begrijpen. Sommige dagen is uit bed komen onmogelijk, terwijl andere dagen me eraan herinneren dat ik een mooi leven heb.
Dating met depressie betreedt een lastig terrein. Afspraakjes betekenen dat mijn last voor een tijdje die van iemand anders wordt, en het is moeilijk te begrijpen waarom iemand een depressief iemand zou willen vergezellen op die specifieke rit. We zullen soms gedwongen worden om dingen vroegtijdig te verlaten, ik zal huilen, ik zal me losmaken, je zult denken dat jij het bent, wil je nog steeds handjes vasthouden?
Een uitdagend deel van daten terwijl je depressief bent, is een uitdagend deel van daten in het algemeen: Jezelf blootgeven op een manier die je niet aanzet tot zelfverbranding. Lange tijd ben ik lid geweest van Tinder en Bumble en alle sites waar je als hippe jongere lid van zou moeten zijn, om er vervolgens achter te komen dat ik mezelf er nooit toe kon zetten om een afspraakje te maken omdat ik mezelf er nooit toe kon zetten om daadwerkelijk mijn huis te verlaten. Dit is ontelbare keren gebeurd, vooral als het ging om elke verbintenis waarbij de avond, het weekend, wanneer de zon op is, wanneer de zon onder is, bars, films, restaurants, en de planeet Aarde betrokken waren. Ik ben bijzonder goed geworden in het verzinnen van smoesjes (kop op voor familie en vrienden: er is nooit een gaslek), waardoor ik ooit de bijnaam “Squirmy Shermie” heb gekregen, wat naar ik aanneem een vertederende term moest zijn over het feit dat ik een verdomde vlok ben.
In plaats daarvan heb ik gemerkt dat het ontmoeten van mensen op plaatsen waar ik normaal gesproken toch zou komen, bepaalde spanningen helpt verlichten. Ik ga vaak naar concerten, en het was makkelijker om daar een gesprek te voeren. Er was een wederzijdse interesse en ik hoefde mezelf niet te dwingen om Travis No-Last-Name in een chique restaurant te ontmoeten. Als ik een klik heb met een kerel in de menigte, kunnen we daarna iets gaan drinken en zien wat er gebeurt. Het is geen perfect systeem, maar het heeft zeker gewerkt voor mij: optredens hebben geleid tot nacho’s hebben geleid tot biertjes hebben geleid tot echte romantiek.
Als je iemand bent met een depressie die mensen online ontmoet (vertel me je geheim?) kies plaatsen waar je je op je gemak voelt. Locatie beïnvloedt de stemming, en als je je angstig voelt, kan het helpen om je ontmoetingsplek te kiezen: een café waar je van houdt, een rustgevend park, je plaatselijke kerker, wat je ding ook is.
Hoewel transparantie cruciaal is, iemand vertellen dat je een depressie hebt te vroeg (zoals, op de eerste date) is waarschijnlijk niet de beste zet. Te veel te snel is een mood-killer, en het kan soms overkomen als een beetje gek? Ik ga je ook niet vertellen over de keer dat ik het land verliet met volslagen vreemden, en dat doet me in ieder geval krankzinnig en interessant lijken. Ik heb me ooit geopenbaard aan een persoon met wie ik een bedwelmende chemie voelde, en na twee filmische dagen samen het gevoel had dat ik niet verkeerd was door hem van mijn toestand op de hoogte te brengen. Hij ging snel weg met niet meer dan een “Ik kan dit nu niet aan.” Het is niets om mee om te gaan, en hij is een sukkel, maar ik neem het hem niet kwalijk dat hij dacht dat ik hem een harde pil voorhield die hij moest slikken. Wat ik als vriendelijkheid beschouwde, werd verkeerd geïnterpreteerd – een miscommunicatie die ontstaat als je iemand niet echt kent.
Jouw depressie is niet die van iemand anders, maar als je een relatie met iemand wilt opbouwen, geef hem dan eerst de kans om je te leren kennen: Alles en iedereen komt later als de ander jouw kwetsbaarheden waardig is. Het stigma rond geestelijke gezondheid is nog steeds heel reëel. Misschien kun je het concept introduceren met een film of tv-show later in de dating-lijn en kijken hoe je persoon reageert. Als ze er niet open voor staan, blazen ze waarschijnlijk. In de recente geschiedenis heb ik geleerd om You’re The Worst te gebruiken – het is de meest accurate weergave van depressie, althans, mijn depressie, die ik in tijden heb gezien en ik ben niet de enige die er zo over denkt.
Maar misschien wel het beste stukje advies dat ik heb als het gaat om daten met depressie – en iets waarvan ik wilde dat ik het me veel eerder had gerealiseerd – is dat het OK is om naar je hersenen te luisteren, zelfs als je je er ellendig door voelt. Als je denkt dat je niet in de positie bent om serieus te daten, geef jezelf dan de ruimte om je eigen mentale verschil te managen. Ja, het kan betekenen dat je iets moois mist, maar moois wacht meestal als het echt is. Ik heb in het verleden dingen afgebroken die veelbelovend leken om aan mezelf te werken, en ik heb nergens spijt van. Je doet wat het beste is voor jezelf en voor de ander. Het is niet een gesprek van het oplossen van wat er mis is-er is niets mis met jou. Het is leren hoe je plezierig tijd met jezelf kunt doorbrengen en hoe je plezierig tijd met jezelf en een ander kunt doorbrengen.
De grootste hindernis is vaak eerlijk en open zijn als het gaat om het accepteren van hulp. Ik ben een depressief persoon die toevallig ook verliefd is, en het is een moeilijke reis geweest om hier te komen. Maar als je een goede partner hebt, zal die er voor je willen zijn, en dat kan verdomd eng zijn. Alleen lijden is niet makkelijk, maar het vermijdt de schaamte en het verdriet dat komt kijken als je alles vertelt. Maar weet je wat? Het is veel makkelijker om een persoon te zijn met iemand die van je houdt. Het is absoluut angstaanjagend, maar het is de poging waard. Immers, er zijn 18 miljoen mensen in de Verenigde Staten die lijden aan depressie, en de meeste van hen zijn waarschijnlijk dating.
Er is hier geen geheim te ontdekken, anders dan dating is mogelijk en liefde rocks.