Het fabelachtige six pack. Zelfs die hard Mopar liefhebbers zullen het ermee eens zijn, de 440 six-pack is net zo’n legende voor Chrysler als de Hemi. Chrysler deed het vrij goed in de late jaren zestig, zelfs hun budget lijn Valiant en Dart voertuigen waren moeilijk op voorraad te houden op de dealerterreinen. De zaken gingen erg goed voor Chrysler en zijn autolijnen in 1969, erg goed. Toch vonden de ingenieurs dat ze iets moesten doen om hun loon te verdienen, wat ze bedachten was in wezen een aftermarket add-on voor de 440 Magnum. De grootste kubieke motor die Chrysler ooit had geproduceerd presteerde goed met een carburateur met vier cilinders, was sterk en vrijwel kogelvrij in zijn prestaties, maar met de juiste uitrusting zou het een monster worden. Engineering begon te kijken naar eerdere tri-power set ups, zoals die aangeboden door Pontiac in de jaren daarvoor, en werkte samen met Edelbrock en Holley om een match made in heaven voor Mopar liefhebbers, en een hel op aarde voor de concurrentie te maken.
Een aangepaste aluminium high rise intake werd ontwikkeld door de ingenieurs van Chrysler en de ingenieurs van Edelbrock en in samenwerking met Holley werd een trio van carburateurs gemonteerd met de middelste carburateur als de “feed” carburateur voor de motor. Wanneer het gaspedaal volledig werd ingedrukt, openden de voorste en achterste carburateurs, vergelijkbaar met secundaire platen in een viercilinder, en lieten meer dan 1200 C.F.M. lucht, vermengd met de juiste verhouding brandstof, toe om de motor binnen te gaan.
Het gebrul dat uit de motor kwam was anders dan dat van enige andere Chrysler motor tot nu toe, of sindsdien, op volle kracht. Deze set-up bracht het totale vermogen van de 440 motor op 390, met maar liefst 490 pond koppel kon deze motor de grootste van de B-body auto’s in de Chrysler stal trekken. Halverwege 1969 werd de motor aangeboden, in beperkte voertuigpakketten. Alleen de Road Runner en Super Bee zouden opties zien voor de 440 6 barrel en het was de Bee die lof verdient omdat het de eerste auto was met de 440 sixpack stickers. De motor was een enorm succes, waardoor de eerste modellen als gestripte bad ass racers de circuits bezaten waar ze werden geracet. Dit waren geen luxe auto’s, met gespoten motorkappen van glasvezel, stalen wielen met verchroomde moeren bekleed met vlezige Goodyear G70-15 banden waren deze auto’s gebouwd om hard te gaan, zelfs als je alleen maar naar de supermarkt ging.
De 440 six pack was iets anders dan de andere 440 motoren tot op dit moment. Het engineeringsteam verchroomde de klepgeleiders om de slijtvastheid te verhogen en de prestaties bij hoge toerentallen te verbeteren, om dit patroon van een hogertoerige motor te volgen werden Hemi-klepveren gebruikt en werd de nokkenas iets anders gefreesd. Molly ringen werden gebruikt om de verbrandingskamer af te dichten en de ontsteking kwam van een dubbele punt verdeler. Dit was echt een motor ontworpen voor prestaties, echte, hot rod prestaties. Voorafgaand aan deze revisies deed de basis 440 het goed genoeg, hij leverde mooie paardenkrachten voor de racers en de koppelcijfers maakten de motor een zeer populaire keuze voor vrachtwagens en campers. Deze motor echter, de 440 sixpack, was gebouwd om luid en intimiderend te zijn en had al het juiste materiaal om dat te ondersteunen. Met aantallen in de buurt van de prestaties van de Hemi, en tegen ongeveer een derde van de prijs, schoot de verkoop door het dak, ver boven ieders verwachtingen, zelfs Edelbrock kon de vraag niet bijhouden. Door beperkingen in de productie, gedeeltelijk gebaseerd op het vermogen van Edelbrock om het inlaatspruitstuk in voldoende grote aantallen te produceren, werd de productie beperkt tot 3.384 stuks. Dit mag op geen enkele manier een slechte indruk geven van Edelbrock, niemand wist dat de vraag zo hoog zou zijn voor iets dat halverwege het jaar werd aangeboden.
Toen het modeljaar ten einde liep wist Chrysler zeker dat ze iets op het spoor waren en toen de ’70 modeljaar voertuigen werden geïntroduceerd was het 440 sixpack prominent aanwezig in tal van voertuigen, waarvan één de Coronet R/T was. Engineering had ook een paar nieuwe dingen in de motor verpakt en, als gevolg daarvan, bracht de eerste motor die Mopar had gebouwd die extern was gebalanceerd. Met de nieuwere, zwaardere drijfstangen voor de motor moest de krukas uitwendig gebalanceerd worden. Het inlaatspruitstuk was nu van gietijzer in plaats van aluminium. Afgezien van dit en een beter presterende warmte regelklep in het rechter uitlaatspruitstuk, was de motor vrijwel ongewijzigd. Helaas bood Chrysler het 440 six pack nog maar één jaar aan en in 1972 was deze specifieke configuratie van de 440 overleden, waardoor de motorprestaties nog enkele decennia achteruit bleven gaan.
Precision Restorations is zeer verheugd deel te kunnen uitmaken van de bouw van een Coronet R/T uit 1970 die momenteel in onze winkel staat. Samen met de beroemde 440 Six pack deze klant is gelukkig genoeg om een van slechts een paar team met een vier snelheid en hier gebouwd in St. Louis.
Deze Coronet R/T heeft ook de Dana achteras die al het vermogen van de motor zal optuigen en zet het op de grond. Met de enige upgrade aan dit voertuig dat een elektronisch ontstekingssysteem is zal dit een fabrieks verse restauratie zijn wanneer het compleet is.
De eigenaar van deze Coronet R/T is van plan om met deze auto te rijden maar is ook van plan om ermee te doen waar hij voor bedoeld was, racen. Dankzij onze vrienden bij allpar.com, een site gericht op alles wat Mopar, hebben we een aantal nummers die het vermogen van deze auto weerspiegelen. Velen van u zijn misschien bekend met Ronnie Sox, als u dat niet bent moet u dat wel zijn.
Ronnie was een aantal jaren de fabriekscoureur voor Chrysler en daarnaast eigenaar van zijn eigen raceteam. Mr Sox is een geweldige persoonlijkheid en een zeer gewaardeerde coureur. Nadat hij de gelegenheid had gekregen om deze 440 zesdelige auto’s te testen, slaagde hij erin om met een 12,98 in een Roadrunner uit ’69 een run van minder dan 13 seconden neer te zetten. Na dat op te volgen met een run in een 1970 Roadrunner zette hij een tijd van 13.46 in de kwart mijl.
Ik voel me comfortabel dat deze Coronet R/T kan deze tijden consistent te evenaren, vooral met een motor die meer dan 400 pk en meer dan 500 pond voeten van koppel op een stock rebuild. Onze enige wens van deze klant is veel video’s en foto’s wanneer hij deze schoonheid op het circuit lanceert.
Kijk voor extra berichten over deze auto en wat deze klant heeft gedaan om deze auto te behouden en te restaureren in toekomstige berichten.
