Harp

Harp
Harp.jpg
Een harp
Snaarinstrument
Andere namen Pedaalharp
Range B-1 – A♭7
Clefs Treble, Bass
Transpositie Sounds as Written

De harp is een meersnarig instrument waarvan het vlak van de snaren loodrecht op het klankbord staat. Organologisch gezien behoort zij tot de algemene categorie van de chordofonen (snaarinstrumenten) en heeft zij haar eigen subcategorie (de harpen). Alle harpen hebben een hals, een resonator en snaren. Sommige harpen, die frame harpen worden genoemd, hebben ook een zuil; harpen zonder zuil worden open harpen genoemd. Afhankelijk van de grootte, die varieert, kan een harp worden bespeeld terwijl de harp op de schoot wordt gehouden of terwijl de harp op een tafel of op de grond staat. Harpsnaren kunnen gemaakt zijn van nylon, darm, draad of zijde. Bij kleinere harpen, zoals de folk harp, is het materiaal van de snaren meestal hetzelfde voor alle snaren van een harp. Grotere instrumenten, zoals de moderne concertharp, mengen snaarmaterialen om hun grotere bereik te bereiken. Iemand die de harp bespeelt wordt harpist of harper genoemd. Folkmuzikanten gebruiken vaak de term “harper”, terwijl klassieke musici “harpist” gebruiken.

Toonhoogte bereik

De concertharp is groot en technisch modern, ontworpen voor klassieke muziek en wordt solo gespeeld, als deel van kamerensembles, en in symfonie orkesten, alsmede in populaire commerciële muziek. Ze heeft meestal zes en een half octaaf (47 snaren), weegt ongeveer 80 pond (36 kg; 5,7 st), is ongeveer 1,85 meter hoog, heeft een diepte van 1 meter, en is 55 centimeter (22 in) breed aan de baskant van het klankbord. De noten lopen van drie octaven onder het midden C♭ tot drie en een half octaaf erboven, en eindigen meestal op G♯. Met octaafaanduidingen is het bereik C♭1 tot G♯7. Tenminste één fabrikant geeft de harp een 48ste snaar, een hoge A. De concertharp is een pedaalharp. Pedaalharpen gebruiken de mechanische werking van pedalen om de toonhoogte van de snaren te veranderen. Er zijn zeven pedalen, die elk de stemming van alle snaren van één toonhoogteklasse beïnvloeden, en elk pedaal is bevestigd aan een staaf of kabel in de kolom van de harp, die vervolgens in verbinding staat met een mechanisme in de hals. Wanneer een pedaal met de voet wordt bewogen, draaien kleine schijven aan de bovenzijde van de harp. De schijven zijn bezaaid met twee pinnen die de snaar afknellen als ze draaien, waardoor de trillende lengte van de snaar korter wordt. Het pedaal heeft drie standen. In de middelste stand knijpt het bovenste wieltje de snaar af, wat resulteert in een grondtoon, wat resulteert in de toonladder van C-groot als alle pedalen in de middelste stand worden gezet. In de onderste stand wordt een ander wieltje gedraaid, waardoor de snaar weer korter wordt en een grote toon ontstaat, wat de toonladder van Cis-majeur oplevert als alle pedalen in de onderste stand staan. Vele andere toonladders, zowel diatonische als synthetische, kunnen worden verkregen door de pedalen verschillend van elkaar in te stellen; ook vele akkoorden in de traditionele harmonie kunnen worden verkregen door de pedalen zo in te stellen dat sommige noten enharmonische equivalenten zijn van andere, en dit staat centraal in de harptechniek. In elke positie kan het pedaal in een inkeping worden vastgezet, zodat de voet het niet steeds in de juiste positie hoeft te houden. Dit mechanisme wordt het dubbelwerkende pedaalsysteem genoemd, waarschijnlijk uitgevonden door Sébastien Érard in 1810. Eerdere pedaalharpen hadden een enkelwerkend mechanisme dat het mogelijk maakte de snaren geslepen noten te laten spelen.

Stemming

Het chromatische mechanisme van de harp

De harp is diatonisch gestemd op een C-majeur toonladder, die door het gebruik van het pedaalmechanisme op C-majeur wordt gehandhaafd. Elke noot kan dus chromatisch worden verhoogd of verlaagd, hoewel snelle veranderingen en chromatische melodische lijnen soms onpraktisch zijn.

Timbre & Tone

De tokkelklank van de harp varieert over het gehele bereik van het instrument, met de lagere noten vrij donker en grommig, het middenregister tamelijk zoet en zacht, en een strakheid en lichtheid in de topnoten.

Dempen

Harpen kunnen worden gedempt door de handen van de speler, of door het toevoegen van opvulling in de resonerende holte, maar geen uitgebreid systeem van dempen (zoals de brug dempen gebruikt op andere snaarinstrumenten) als gevolg van de schaal van het instrument.

Technieken

Harmonischen

Harmonischen zijn een mogelijkheid op de harp, zoals ze zijn op alle snaarinstrumenten. Harmonischen zijn het meest resonant binnen het register van de grote notenbalk; harmonischen die een octaaf boven een bepaalde toonhoogte klinken komen het meest voor. Slechts één hand is nodig om een harmonische te spelen. De linkerhand kan tot drie harmonischen tegelijk spelen; de afstand mag niet groter zijn dan een drieklank. Harmonischen worden genoteerd met een cirkel boven de toonhoogte, het aantal cirkels moet gelijk zijn aan het aantal gewenste harmonischen. De genoteerde toonhoogte moet de bespeelde snaar voorstellen; deze zal dan een octaaf hoger klinken.

Triller

Op de harp is de triller heel anders dan bijvoorbeeld op een viool. In plaats van afwisselend twee verschillende noten te spelen die een halve toon uit elkaar liggen, bestaat een harptriller uit twee snaren die dezelfde herhaalde noot spelen, steeds weer snel na elkaar. Het resultaat is dat dit soort trillers veel meer resonantie heeft.

Bisbigliando

Bisbigliando (“fluisteren” in het Italiaans) is een tremolando (snel herhaalde noten, niet in de maat) op een heel akkoord. Vanwege de pedalen op een harp, moeten soms de enharmonische equivalenten van noten worden geschreven, om een bisbigliando akkoord te laten werken. Bisbigliando wordt geschreven als chuchotant in het Frans en flüsternd in het Duits en murmurando in het Spaans.

Glissando

Glissandi behoren tot de meest karakteristieke effecten op de harp. Enharmonics kunnen worden gebruikt om de mogelijkheden voor glissandi uit te breiden tot buiten de diatonische toonladders. Naast enkele glissandi zijn ook meervoudige glissandi mogelijk. Hiervoor wordt meer dan één vinger van elke hand gebruikt, zowel stijgend als dalend. Enkele punten waarmee de componist rekening moet houden bij het schrijven van glissando’s:

  • Indien specifieke begin- en eindplaatsen gewenst zijn, moeten deze genoteerd worden.
  • Indien specifieke begin- en eindplaatsen niet gewenst zijn, moet het algemene bereik van het glissando worden aangegeven.
  • De instelling voor de pedalen moet worden gegeven, hetzij met een pedaal diagram of met de eerste zeven toonhoogten van het glissando genoteerd.

Prés de la table

Prés de la table is een techniek die een vrij onderscheidende, metaalachtige, gitaarachtige toon geeft. Hij wordt gecreëerd door dicht bij de klankkast te spelen. Dit is het meest effectief in het middenregister van de harp (binnen de grote notenbalk), omdat er weinig waarneembare kleurverandering is bij gebruik in het hoge of lage register van de harp. De positie van de notatie is belangrijk. Boven de notenbalk betekent alleen de rechterhand, onder de notenbalk betekent alleen de linkerhand, en tussen de notenbalken betekent beide handen.

Uitgebreide Technieken

Mogelijke technieken zijn:

  • Tikken op het klankbord. De harpist kan met beide handen tikken, zowel met de vingers als met de vingernagels. Het is ook mogelijk om met de knokkels te kloppen of met een open hand te meppen. De componist dient het ritme te noteren en duidelijk te maken met welk deel van de hand het geluid moet worden voortgebracht.
  • Thunder wordt geproduceerd door met de open hand de snaren aan te slaan en onmiddellijk weg te gaan om het geluid te laten resoneren. Het is het meest effectief in het laagste register op de draadsnaren en het is belangrijk op te merken dat alleen de linkerhand in staat is om in dit register te spelen.
  • Pedal Slides worden bereikt door het bewegen van een pedaal onmiddellijk na het spelen van een snaar. Als de snaar nog trilt, is de verandering van halve stap hoorbaar. Dit effect werkt niet goed in de hoge registers van de harp. De tweede toonhoogte wordt in volume beperkt door het natuurlijke verval van de klank.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.