Hashimoto’s thyroiditis (HT) is een van de meest voorkomende auto-immuun endocriene aandoeningen en leidt vaak tot hypothyreoïdie. Het is aangetoond dat het de levenskwaliteit van een patiënt aanzienlijk beïnvloedt. Er werd gedacht dat geassocieerde aandoeningen en ziekten toe te schrijven zijn aan hypothyreoïdie. Toch hebben veel patiënten nog steeds last van verschillende symptomen, ook al liggen alle schildklierparameters binnen het normale bereik. Onafhankelijk van de werking van de schildklier, wordt HT geassocieerd met een brede waaier van orgaan-specifieke en niet-orgaan-specifieke auto-immuunziekten, alsook andere ziekten, waaronder neuropsychologische/psychiatrische tekorten, verminderde linker ventrikel prestaties, darmstoornissen, fibromyalgie en reproductieve gezondheidsproblemen, onder anderen. De onderliggende pathomechanismen blijven onduidelijk. Toekomstige behandelingsopties zouden thyreoïdectomie, toediening van selenium, profylactische levothyroxinesuppletie en dehydroepiandrosteron kunnen zijn. Verder onderzoek is echter nodig om de belangrijkste pathofysiologische implicaties van schildklier auto-immuniteit te verduidelijken en ook om behandelingsopties vast te stellen voor euthyroïde patiënten die lijden aan HT-gerelateerde symptomen en ziekten.