Hoe lang blijft “DXM” in je systeem?

DXM (dextromethorfan) is een antitussivum dat uitsluitend bestaat uit een gemethyleerd dextroroteer analoog van levorphanol, een halfsynthetisch niet-opioïd morfine derivaat. Het wordt geclassificeerd als een “morfinan” drug en is een actief ingrediënt in veel vrij verkrijgbare (OTC) formuleringen die worden gebruikt voor de behandeling van allergieën, hoesten, griep, en nog veel meer. Voorbeelden van populaire vrij verkrijgbare geneesmiddelen met DXM als ingrediënt zijn: Vicks NyQuil/DayQuil, Mucinex DM, Robitussin, en meer.

Ondanks zijn vergelijkbare chemische structuur met verdovende middelen zoals morfine, agoniseert DXM niet de mu opioïde receptor (MOR) en wordt daarom beschouwd als grotendeels niet-opioidergisch. In plaats daarvan werken DXM en zijn farmacologisch actieve metaboliet “dextrorphan” als NMDA-receptorantagonisten. In mindere mate agoniseert het ook sigma-1 en sigma-2 opioïdereceptoren en antagoniseert het alpha-3/beta-4 nicotinereceptoren. Als gevolg van zijn farmacodynamiek onderdrukt DXM bij gebruik in een medisch aanvaardbare dosis het hoesten.

Wanneer DXM in supratherapeutische doses wordt ingenomen, werkt het als een dissociatief hallucinogeen, vandaar zijn geringe aantrekkingskracht onder recreatieve druggebruikers. Dit gezegd zijnde, kunnen vele DXM gebruikers (ongeacht of het medicinaal of recreatief is) aanhoudende ongewenste bijwerkingen ervaren zoals: hersenmist, cognitieve stoornissen, drug-geïnduceerde psychose, dissociatie, en sedatie. Om deze en andere redenen (zoals angst voor een drugstest) kunnen DXM-gebruikers zich afvragen hoe lang het waarschijnlijk in hun systeem blijft na inname.

Hoe lang blijft DXM in je systeem? (Dextromethorfan)

Als u een zware, langdurige DXM-gebruiker was, kunt u bij het stoppen met DXM ontwenningsverschijnselen ervaren, omdat uw neurofysiologie zich opnieuw instelt op het functioneren zonder de drug. Een meerderheid van de gebruikers zal geen “ontwenningsverschijnselen” ervaren, simpelweg omdat ze DXM gebruikten als een kortdurend antitussivum (om hoesten te behandelen). Toch kunnen zelfs bij kortetermijngebruikers sommige bijwerkingen van DXM nog dagen na de laatste dosis aanwezig blijven.

Dit kan ertoe leiden dat mensen zich afvragen hoe lang DXM in de systemische circulatie blijft na het stoppen. Om te bepalen hoe lang DXM in uw systeem blijft, moet u uitgaan van een eliminatiehalfwaardetijd van 3 tot 6 uur. Dit geeft aan dat nadat u DXM heeft ingenomen, het tussen de 3 en 6 uur kan duren om 50% van de drug uit de systemische circulatie te elimineren.

Kennend naar de halfwaardetijd, kunnen we schatten dat het waarschijnlijk tussen de 16,5 en 33 uur zal duren om de drug uit uw systeem te elimineren nadat u gestopt bent. Andere bronnen suggereren dat bij mensen met een normaal metabolisme, de halfwaardetijd van dextromethorfan slechts 2 tot 4 uur is. Ervan uitgaande dat deze informatie juist is, kan DXM tussen 11 en 22 uur na het stoppen uit het systeem van een gezonde volwassene zijn verwijderd.

Doordat DXM uitgebreid wordt gemetaboliseerd om dextrorfan te vormen, moet ook rekening worden gehouden met de eliminatie van dextrorfan. De halfwaardetijd van dextrorfan varieert tussen 1,7 en 5,4 uur, wat betekent dat het waarschijnlijk tussen 9,35 en 29,7 uur na het stoppen uit uw systeem zal zijn; iets sneller dan de oorspronkelijke drug (dextromethorfan). In het algemeen mag men niet verwachten dat DXM (dextromethorfan) of zijn belangrijkste metaboliet dextrorfan langer dan 2 dagen na de laatste dosis in het lichaam aanwezig blijven.

• Bron: https://pubchem.ncbi.nlm.nih.gov/compound/dextromethorphan
• Bron: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7831698

Variabelen die van invloed zijn op hoe lang DXM in uw lichaam blijft

De halfwaardetijd van DXM ligt vermoedelijk tussen 3 en 6 uur, wat betekent dat sommige gebruikers het in minder dan 17 uur uit hun lichaam elimineren, terwijl andere gebruikers er ongeveer 33 uur over doen. Of u DXM (en zijn dextrorphanmetaboliet) snel of langzaam uit uw systeem zult elimineren, hangt af van bepaalde variabelen. Deze variabelen die van invloed zijn op de eliminatiesnelheid zijn onder meer: individuele kenmerken, dosering, toedieningstermijn/-frequentie en gelijktijdig toegediende drugs.

1. Individuele factoren

Twee personen kunnen een orale dosis van 30 mg DXM innemen, maar de ene gebruiker zal de drug (samen met zijn dextrorphan-metaboliet) waarschijnlijk sneller elimineren dan de andere persoon. Verschillen in eliminatiesnelheid zijn meestal het gevolg van individuele factoren. Voorbeelden van individuele factoren die de halfwaardetijd van DXM kunnen beïnvloeden zijn: leeftijd, lichaamsmassa, genetica, leverfunctie, stofwisselingssnelheid en nierfunctie.

Leeftijd: de klaring en eliminatiesnelheid van verschillende drugs zijn gewoonlijk trager bij ouderen (65+) om een veelheid van redenen. DXM wordt waarschijnlijk langzamer gemetaboliseerd als gevolg van een verminderde leverfunctie bij het ouder worden. Dit betekent dat hogere niveaus van DXM zich waarschijnlijk zullen ophopen in het plasma als gevolg van verlengd metabolisme.

Bovendien is de distributie van verschillende geneesmiddelen zoals DXM vaak veranderd bij ouderen (in vergelijking met jongere volwassenen) als gevolg van veranderde concentraties van plasma-eiwitten. Als we ook rekening houden met een verminderde nierfunctie en met het feit dat ouderen waarschijnlijk (andere) geneesmiddelen gebruiken en/of gezondheidsaandoeningen hebben die een efficiënte eliminatie van DXM belemmeren, kunnen we een langere eliminatiehalfwaardetijd veronderstellen. Als u een gezonde, jonge volwassene bent, zou de eliminatie van DXM veel sneller moeten gaan dan die van een oudere persoon.

Lichaamsmassa + Vet (%): Iemands lichaamsmassa en/of lichaamsvetpercentage kan de farmacokinetiek van DXM veranderen, vooral bij consequente toediening over een langere periode. Gewoonlijk is het zo dat hoe groter iemands lichaamsmassa is in verhouding tot de toegediende dosering van een geneesmiddel, hoe sneller het waarschijnlijk is dat het wordt uitgescheiden – vooral als het om een eenmalige dosis gaat. Grotere personen die een “standaard” dosis nemen (of een dosis die niet is verhoogd om hun bovengemiddelde gewicht weer te geven) zijn uitgerust met een groter systeem voor efficiënte eliminatie.

Het is echter ook belangrijk om te overwegen dat DXM lipofiel is en zich kan ophopen in vetopslagplaatsen in het lichaam van een groter persoon wanneer het langdurig wordt toegediend. Deze verhoogde accumulatie in vetopslagplaatsen suggereert dat de retentie kan toenemen en de eliminatie langer kan duren dan normaal. Omgekeerd, als u een laag lichaamsvetpercentage heeft, zou DXM zich niet in belangrijke mate moeten ophopen en is een snellere eliminatie waarschijnlijk.

Genetica: Misschien wel de grootste factor om te overwegen hoe lang DXM in uw systeem blijft, is uw genetica. De expressie van allelen van uw CYP2D6-gen zal bepalen hoe lang een dosis DXM waarschijnlijk in uw lichaam zal blijven. Het CYP2D6-gen voorspelt de functie van CYP2D6-isoenzymen in uw lever.

Als uit een genetische analyse (bv. Genesight) blijkt dat u een slechte CYP2D6-metaboliseerder bent, zult u DXM waarschijnlijk veel langer dan gemiddeld vasthouden. Ongeveer 3% tot 10% van de bevolking is een slecht CYP2D6-metaboliseerder en kan een eliminatiehalfwaardetijd van 19,1 uur hebben. Dit betekent dat het 4,38 dagen duurt voordat DXM volledig uit het systeem van een slechte metabolist is verdwenen; dit is bijna 3 dagen langer dan gemiddeld.

• Bron: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8841152

Hepatische functie: Van DXM is bekend dat het in hoge mate door isoenzymen (met name CYP2D6) in de lever wordt gemetaboliseerd. Om deze reden kan bij personen met leverfunctiestoornissen de functie van CYP2D6-isoenzymen slechter zijn en kan DXM langer worden vastgehouden. Suboptimale functie van CYP2D6 als gevolg van leverfunctiestoornis zal waarschijnlijk de plasmaconcentraties van DXM verhogen en de systemische retentie verlengen.

De mate van leverfunctiestoornis van een individu zal waarschijnlijk beïnvloeden hoe lang DXM in zijn/haar systeem blijft. Hoe ernstiger de stoornis, hoe langer DXM waarschijnlijk zal worden vastgehouden, terwijl in gevallen van lichte stoornis de toename van de halfwaardetijd klinisch niet significant zal zijn. Het is belangrijk te beseffen dat de leverfunctie de halfwaardetijd van DXM niet in dezelfde mate beïnvloedt als CYP2D6-polymorfismen, maar dat deze wel van invloed is op de systemische retentie.

• Bron: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2789923

Metabolische snelheid: Het is mogelijk dat het BMR (basaal metabolisme) van een persoon van invloed is op hoe lang DXM in het lichaam blijft. Van mensen met een hoog BMR is bekend dat ze in rusttoestand meer energie opslaan, terwijl mensen met een laag BMR in rusttoestand minder energie opslaan. Om deze reden speculeren velen dat hoe hoger iemands BMR is, hoe sneller hij waarschijnlijk een exogene drug als DXM zal metaboliseren en uitscheiden.

Iemand met een laag BMR daarentegen zal DXM (en andere exogene drugs) mogelijk langzamer metaboliseren en uitscheiden. Er is enig bewijs van hyperthyroide en hypothyroide individuen dat de invloed van BMR op de eliminatie halfwaardetijd van drugs ondersteunt. De mate waarin een hoog of laag BMR bij mensen met een normale schildklierfunctie de eliminatie van DXM beïnvloedt, is echter niet goed bekend.

Renale functie: Aangezien het grootste deel van DXM door de nieren wordt verwerkt en via de urine wordt uitgescheiden, kan een verminderde nierfunctie de efficiëntie van de uitscheiding van DXM-metabolieten in gevaar brengen. Als gevolg van deze verminderde uitscheiding van metabolieten kunnen deze zich in de nieren ophopen, soms in aanzienlijke mate. Bij ophoping van DXM-metabolieten is het waarschijnlijk dat sommige opnieuw worden geabsorbeerd en door het hele lichaam recirculeren – wat leidt tot een tragere eliminatie.

De mate waarin ophoping optreedt, hangt waarschijnlijk samen met de mate van nierinsufficiëntie. Iemand met ernstige vormen van nierinsufficiëntie kan een merkbare toename van de DXM-halfwaardetijd ervaren, terwijl iemand met een lichte nierinsufficiëntie misschien geen significant verschil in eliminatiehalfwaardetijd zal opmerken. Dit gezegd zijnde, zal iemand met een suboptimale nierfunctie waarschijnlijk iets langer DXM-metabolieten vasthouden dan wanneer zijn nieren gezond zouden zijn.

1. Dosering (hoog vs. laag)

De dosering DXM die iemand inneemt, zal waarschijnlijk beïnvloeden hoe lang het in de systemische circulatie blijft. Hoewel de eliminatietijden gewoonlijk vergelijkbaar zijn bij gebruikers die lage medicinale doseringen gebruiken, kunnen de eliminatietijden aanzienlijk langer zijn bij gebruikers die supratherapeutische of recreatieve doseringen gebruiken. De toename van de eliminatiehalfwaardetijd van DXM bij mensen die abnormaal hoge doses gebruiken, wordt waarschijnlijk door verschillende factoren beïnvloed.

Ten eerste belasten hoge doses de enzymen in de lever in sterkere mate dan lagere doses. Dit betekent dat CYP2D6-isoenzymen bij gebruikers van hoge doses harder moeten werken, omdat er een grotere hoeveelheid DXM moet worden gemetaboliseerd. Als gevolg van de verhoogde werklast van CYP2D6-isoenzymen zal de efficiëntie van het metabolisme waarschijnlijk sterk afnemen, wat leidt tot verhoogde plasmaniveaus en langdurige systemische retentie van DXM.

Het is de verhoogde leverbelasting die deels verantwoordelijk is voor een aanzienlijke toename van de halfwaardetijd bij mensen die mogelijk hebben geprobeerd een “overdosis” DXM te nemen. Bovendien circuleren er bij hoge doses meer DXM-metabolieten, zoals dextrorfan, door het lichaam. Dit betekent dat gebruikers van hoge doses in wezen meer metabolieten kunnen accumuleren dan gebruikers van lagere doses – wat de eliminatie verder verlengt.

Ten slotte moet er rekening mee worden gehouden dat de nieruitscheiding minder efficiënt kan zijn bij gebruikers van hoge doses. Het verhoogde niveau van DXM-metabolieten dat door een hoge dosis wordt gegenereerd, kan zich in de nierbanen ophopen en sommige van deze metabolieten kunnen opnieuw worden geabsorbeerd en door het hele systeem van de gebruiker recirculeren, wat leidt tot een tragere uitscheiding dan gemiddeld. Het is de combinatie van een minder efficiënt levermetabolisme, de neiging tot accumulatie van metabolieten en een gecompromitteerde nieruitscheiding – die de halfwaardetijd kan verlengen bij gebruikers van hoge doses.

1. Toedieningsfrequentie (acuut vs. chronisch)

Hoe vaker u DXM gebruikt, hoe groter de kans dat u een hoge cumulatieve dagelijkse dosis binnenkrijgt. Iemand die DXM meerdere malen per dag gebruikt in een dosis van 20 mg, zal een cumulatieve dagelijkse dosis van 60 mg per dag binnenkrijgen. Iemand die DXM slechts eenmaal per dag in een dosis van 30 mg gebruikt, zal slechts de helft van de dosis van de eerste hypothetische gebruiker hebben ingenomen, wat resulteert in een snellere systemische eliminatie als gevolg van een lagere totale dosis.

Bij frequente gebruikers voegt elke achtereenvolgende toegediende dosis zich bij de vorige dosis in het systeem. Frequente DXM-gebruikers kunnen een tweede of derde dosis innemen voordat hun eerste dosis volledig is gemetaboliseerd en/of uitgescheiden. Dit betekent dat de DXM en zijn metabolieten zich in het plasma van een frequente gebruiker in grotere mate kunnen ophopen dan bij een niet-frequente gebruiker het geval zou zijn.

Frequente DXM-gebruikers nemen minder vaak grote doses in korte tijd in, zodat het lichaam de metabolieten van de vorige dosis volledig kan uitscheiden voordat een nieuwe dosis wordt toegediend. Ook moet worden opgemerkt dat frequente gebruikers een tolerantie voor de effecten van DXM kunnen opbouwen, waardoor de dosering moet worden verhoogd om hetzelfde therapeutische (of recreatieve) effect te krijgen dat werd bereikt toen zij aanvankelijk DXM begonnen te gebruiken (in lagere doses). Daarom zullen frequente gebruikers van DXM de neiging hebben om de drug langer in hun systeem te houden dan niet-frequente gebruikers.

1. Gemedicijnen (CYP2D6)

Als u DXM samen met een andere drug heeft ingenomen, is het belangrijk om na te gaan hoe de andere drug van invloed kan zijn op het metabolisme van DXM. Aangezien DXM door CYP2D6-isoenzymen in de lever wordt gemetaboliseerd, zal elk geneesmiddel dat gelijktijdig wordt toegediend en de enzymatische functie van CYP2D6 verstoort of versterkt, waarschijnlijk van invloed zijn op hoe lang DXM in uw systeem blijft. Van geneesmiddelen die als “CYP2D6-remmers” worden geclassificeerd, is bekend dat ze de functie van het CYP2D6-isoenzym verstoren.

Voorbeelden van CYP2D6-remmers zijn onder meer: Bupropion, Cinacalcet, Fluoxetine, Paroxetine, Kinidine, en Ritonavir. Als u een van de bovengenoemde middelen heeft ingenomen, zult u DXM waarschijnlijk slechter dan normaal metaboliseren, wat leidt tot een verhoging van de plasmaconcentratie en een verlengde eliminatie. Als u daarentegen een geneesmiddel heeft ingenomen dat als “CYP2D6-inducer” is geclassificeerd, kan uw CYP2D6-isoenzymfunctie zijn versterkt.

Versterking van de CYP2D6-isoenzymfunctie leidt tot een sneller, efficiënter metabolisme van DXM. Voorbeelden van CYP2D6-inductoren zijn: Dexamethason, Glutethimide, en Rifampicine. Als een van deze middelen samen met DXM wordt ingenomen, zou dat moeten leiden tot een snellere systemische uitscheiding dan gemiddeld. Houd er rekening mee dat de mate van CYP2D6 remming/inductie afhankelijk kan zijn van de potentie van het specifieke geneesmiddel, alsmede van de dosering waarin het werd toegediend.

DXM: Absorptie, Metabolisme, Excretie (Details)

Na orale toediening van DXM (dextromethorfan), wordt het snel geabsorbeerd via het maag-darmkanaal (GI). Piekplasmaconcentraties worden bereikt in ongeveer 2,5 uur na inname en de drug wordt wijd verspreid door het lichaam. Na absorptie is DXM onderhevig aan uitgebreid first-pass hepatisch metabolisme.

Hepatisch metabolisme wordt voornamelijk vergemakkelijkt door CYP2D6-isoenzymen (cytochroom P450 2D6), die dextromethorfan (via demethylering) omzetten in zijn prominente farmacologisch actieve metaboliet “dextrorfan”. Aangezien het CYP2D6-isoenzym sterk polymorf is, is de eliminatiehalfwaardetijd van DXM en de vorming van de metaboliet “dextrorfan” onderhevig aan interindividuele variatie. Ongeveer 84% van de bevolking wordt beschouwd als CYP2D6 “snelle metabolisten”, d.w.z. dat zij DXM snel metaboliseren en normale niveaus van dextrorphanmetabolieten vormen.

Ruwweg 6,8% van de bevolking wordt beschouwd als CYP2D6 “intermediaire metabolisten”, d.w.z. dat zij DXM waarschijnlijk bijna twee keer zo lang in hun systeem houden als snelle metabolisten. Ten slotte wordt tot 10% van de bevolking beschouwd als CYP2D6 “slecht metaboliseerders”, wat erop wijst dat zij DXM aanzienlijk langer in hun systeem vasthouden dan snelle metaboliseerders en dat daarbij minder dextrorfandmetabolieten worden gevormd.

In mindere mate spelen andere CYP450-enzymen dan CYP2D6 een rol bij het metabolisme van DXM. Met name CYP3A4- en CYP3A5-isoenzymen zouden een geringe bijdrage leveren aan het metabolisme van DXM, door de omzetting van dextromethorfan in 3-methoxymorfine en 3-hydroxymorfine metabolieten. Bij snelle metaboliseerders zal DXM naar verwachting een halfwaardetijd van 3 tot 6 uur hebben, wat betekent dat het in minder dan 33 uur uit het plasma is verdwenen.

Bij slechte metaboliseerders kan de halfwaardetijd van DXM echter oplopen tot ~19,1 uur, wat betekent dat het na de laatste dosis nog bijna 4,5 dagen in het systeem van een gebruiker kan blijven. Nadat DXM gemetaboliseerd en gedistribueerd is, daalt het niveau in het plasma en worden de metabolieten door de nieren verwerkt voor uitscheiding via de urine. Het percentage onveranderd oudergeneesmiddel (DXM) en metabolieten die in de urine voorkomen, wordt bepaald door het CYP2D6-fenotype.

Een snelle metaboliseerder (CYP2D6) scheidt voornamelijk dextrorfandmetabolieten in de urine uit en een kleine hoeveelheid onveranderde DXM. Een slechte metaboliseerder (CYP2D6) scheidt voornamelijk onveranderde DXM uit in de urine en slechts minimale (misschien geen) dextrorfandmetabolieten. Het grootste deel van de drug wordt binnen de eerste 24 uur na toediening via de urine uitgescheiden, en slechts 0,1% wordt via de feces uitgescheiden.

• Bron: https://pubchem.ncbi.nlm.nih.gov/compound/dextromethorphan
• Bron: http://www.nhtsa.gov/people/injury/research/job185drugs/dextromethorphan.htm
• Bron: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8841152

Typen DXM Drugtests

De meeste mensen hoeven zich geen zorgen te maken over een drugstest op “DXM”, tenzij ze een verleden van misbruik hebben. DXM wordt niet gevonden in standaard drugstesten (bijv. SAMHSA-5) en zal waarschijnlijk ook niet worden gevonden in meer geavanceerde panels. Aangezien het onwaarschijnlijk is dat DXM langer dan 48 uur in het lichaam aanwezig blijft, wordt de opspoorbaarheid ervan als gering beschouwd. Alleen in zeldzame gevallen van DXM-misbruik kan het leiden tot vals-positieve aanwijzingen voor PCP of opioïden.

Geneesonderzoek: In de veronderstelling dat iemand wil bepalen of DXM en zijn metabolieten in uw systeem aanwezig zijn, zou hij een urineonderzoek kunnen uitvoeren. Hierbij wordt een vers urinemonster afgenomen en met vloeistofchromatografie/massaspectrometrie (LC/MS) geanalyseerd om het gehalte aan DXM en metabolieten (bijv. dextrorfan) te bepalen. Als de niveaus van DXM en/of metabolieten een bepaalde drempel overschrijden, zou bekend zijn of u misbruik heeft gemaakt van DXM of een uitzonderlijk grote dosis DXM heeft ingenomen.

Dat gezegd hebbende, zullen er enkele verschillen zijn bij een urineanalyse, afhankelijk van de individuele DXM-gebruiker. Slechte CYP2D6-metaboliseerders zullen grotere concentraties onveranderde DXM uitscheiden, terwijl snelle CYP2D6-metaboliseerders grotere concentraties DXM-metabolieten zoals dextrorfan zullen uitscheiden. Aangezien slechtere metaboliseerders de DXM waarschijnlijk langer vasthouden dan snellere metaboliseerders, kan het detectievenster in een urinescreening afhankelijk zijn van het CYP2D6-fenotype.

De meeste mensen zijn snelle metaboliseerders en zullen daarom de meeste DXM-metabolieten binnen 24 uur na hun laatste dosis hebben uitgescheiden. In sommige gevallen kan het tot 48 uur duren voordat de stof volledig in de urine is uitgescheiden. Het is onwaarschijnlijk dat hoge niveaus van DXM-metabolieten na 3 dagen na het stoppen worden gedetecteerd, tenzij het middel werd misbruikt en/of gebruikt door een slechte metaboliseerder. Niemand mag echt verwachten dat DXM na een week nuchterheid in zijn/haar systeem blijft.

Bloedtesten: Het is bekend dat de piekplasmaconcentraties van DXM in ongeveer 2,5 uur na inname worden bereikt. Dit betekent dat een bloedtest om DXM op te sporen, het nauwkeurigst zou zijn binnen 2 à 3 uur na inname van de drug. Tot op zekere hoogte zou DXM met een bloedtest tot 24 uur na inname kunnen worden opgespoord, maar het detectievenster zou korter zijn dan bij een urineonderzoek.

Omdat bloedtests als zeer invasief worden beschouwd en slechts een kort detectievenster bieden, worden ze zelden gebruikt buiten ziekenhuisopnames en wetenschappelijk onderzoek. Als er een drugsscreening op DXM zou worden ontwikkeld, zou de voorkeur worden gegeven aan urinetests. De resultaten van een bloedtest zouden echter nauwkeuriger gegevens opleveren over de plasmaconcentratie van DXM en bij het bepalen van het CYP2D6-fenotype.

Haartests: Het is mogelijk om DXM te detecteren in de haarfollikels van gebruikers, vooral in de proximale segmenten. Haartesten worden niet vaak gebruikt om DXM op te sporen, simpelweg omdat het niet als een illegale drug wordt beschouwd – het is vrij verkrijgbaar. Wetenschappers hebben echter vastgesteld dat een haartest DXM aantoont in de follikels van zowel mensen als ratten.

Bij een haartest wordt een monster van de follikels verzameld en naar een laboratorium gestuurd voor analyse met gaschromatografie/massaspectrometrie (GC/MS) of vloeistofchromatografie/massaspectrometrie (LC/MS). Met deze technieken kan worden vastgesteld hoeveel DXM er waarschijnlijk in het lichaam van de gebruiker zat en of de drug consequent werd gebruikt en/of gedurende langere tijd werd misbruikt. Een voordeel van haartests op DXM ten opzichte van andere modaliteiten is het detectieniveau dat meer dan een maand na de laatste dosis kan bedragen.

• Bron: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21311876

Saliva-tests: In de toekomst zal het waarschijnlijk mogelijk zijn een speekselmonster (mondvocht) af te nemen en te bepalen of er DXM (of andere drugs) in het lichaam van die persoon aanwezig is. Aangezien DXM niet illegaal is, is het onduidelijk of het een chemische stof zal zijn die zal worden opgenomen in de speekselscreening van toekomstige drugsopsporingsapparaten. Dat gezegd hebbende, als we in staat zouden zijn om het speeksel van een bedwelmd persoon te swabben en snel te bepalen of DXM in zijn/haar systeem zat – zou dit wetshandhavers helpen.

Een voordeel van speekseltesten ten opzichte van andere modaliteiten is dat het relatief niet-invasief is en snel gaat. Een nadeel van speekseltests op DXM is dat de resultaten onnauwkeurig kunnen zijn. Het kan ook een korter venster van detectie in vergelijking met urine-en / of haar screenings.

Tips om te wissen DXM uit uw systeem

Als u hebt gebruikt DXM en zijn bezorgd dat het kan hebben opgehoopt in je systeem, zijn er enkele tips die u kunt overwegen om de eliminatie te versnellen. Houd er rekening mee dat geen van deze tips medisch geverifieerd zijn, ze zijn gebaseerd op speculatie. Voordat u handelt naar een van de tips hieronder, moet u de veiligheid en vermeende werkzaamheid bevestigen met een medische professional.

1. Geactiveerde houtskool: Supplementatie met actieve kool is geweldig voor algemene ontgifting, maar ook effectief voor het elimineren van ongemetaboliseerde verbindingen uit je systeem. Als u een grote dosis DXM hebt genomen en/of bezorgd bent dat hoge niveaus in uw lever verzadigd raken, zal toediening van geactiveerde houtskool waarschijnlijk helpen. Actieve kool heeft een negatieve elektrische lading, waardoor het zich via adsorptie aan chemicaliën (en gifstoffen) bindt – en ze zo snel mogelijk uit je systeem verwijdert. Dit supplement kan vooral nuttig zijn voor mensen met een slechte CYP2D6-stofwisseling.
2. Calcium-D-Glucaraat: Als u DXM heeft ingenomen, zult u waarschijnlijk een groot deel van de drug binnen 1 tot 2 dagen na inname in uw urine uitscheiden. Urine-uitscheiding wordt vergemakkelijkt door verschillende routes in uw nieren. Als deze verstopt zijn door gifstoffen en chemicaliën, kan het nuttig zijn een supplement met calcium-d-glucaraat te nemen. Dit supplement werkt als een bèta-glucuronidase-remmer die gifstoffen uit de ontgiftingswegen dwingt.
3. CYP2D6-inductie: Om DXM zo snel mogelijk te elimineren, zal gelijktijdige inname van een CYP2D6-inducer de zaken waarschijnlijk versnellen. CYP2D6-inductoren versterken de isoenzymfunctie van CYP2D6, waardoor de snelheid en de mate van het metabolisme van DXM toenemen. In plaats van voor langere tijd in de lever te blijven hangen, zal een CYP2D6-inducer de drug dwingen om gemetaboliseerd te worden. Een CYP2D6 inducer kan van het grootste voordeel zijn voor mensen met een slechte CYP2D6 functie.
4. Hydratatie: Het is bekend dat hydratatie de urinestroom beïnvloedt, wat weer van invloed kan zijn op de renale excretie van geneesmiddelen. Als u ervoor wilt zorgen dat DXM en/of zijn metabolieten efficiënt door uw nieren worden geëlimineerd, kunt u veel water drinken (om gehydrateerd te blijven). Overhydrateer uiteraard niet, maar drink voldoende om een optimale nieruitscheiding te verzekeren.
5. Lichaamsbeweging: Dagelijks wat lichaamsbeweging krijgen kan gunstig zijn als u DXM langdurig (of in een hoge dosis) heeft gebruikt. Langdurige gebruikers kunnen meer van de DXM in vetweefsel en/of voorraden in het lichaam hebben opgeslagen dan kortetermijngebruikers. Door dagelijks wat lichaamsbeweging te nemen om wat vetreserves te verbranden, kunt u DXM sneller uit uw lichaam dwingen.

Hoe lang is DXM in uw lichaam gebleven na het stoppen?

Als u DXM heeft genomen, geef dan een reactie over hoe lang u denkt dat het in uw lichaam is gebleven na uw laatste dosis. Denkt u dat het langer dan normaal aanwezig bleef, zoals meer dan 48 uur? Of denkt u dat u in staat was om DXM (en dextrorphan) in een kortere periode uit uw lichaam te elimineren?

Staaf uw speculatie met gegevens zoals: CYP2D6-functie, gebruik van hoge/lage doses, korte/langdurige toediening, gelijktijdig toegediende geneesmiddelen, enz. Begrijp dat de meeste mensen DXM en zijn metabolieten binnen 1,38 dagen na hun laatste dosis uit de systemische circulatie moeten elimineren. Bij mensen met een slecht CYP2D6-metabolisme kan het echter 4 tot 5 dagen duren voordat DXM volledig uit hun systeem is verdwenen.