“Mijn kind heeft witte vlekken op haar tanden. Ik heb wat onderzoek gedaan en kwam uit bij de aandoening hypomineralisatie.
Ik heb hier nog nooit van gehoord en weet niet zeker wat het betekent en wat ik moet doen. Kunt u me er meer over vertellen?”
– Vraag van Natasha uit Albany Creek in Brisbane
Tandhygiënist, Robyn Russell antwoordt:
Hypomineralisatie (ook wel molaire hypomineralisatie genoemd) wordt ook wel krijttanden genoemd. Het was een onderwerp dat onlangs werd besproken in het radioverslag van ABC over de nationale gezondheid, waar men zich zorgen maakte dat het vroegtijdige verlies van volwassen kiezen bij kinderen als gevolg van deze aandoening zou leiden tot jaren van dure orthodontie en tandheelkunde.
De aandoening hypomineralisatie is wanneer het tandglazuur, meestal op de kiezen, minder mineralen bevat en daardoor zachter is en op krijt lijkt.
De incidentie hiervan bij kinderen is vrij hoog – tussen 15 – 20% of 1 op de 6 kinderen. Deze cijfers zijn vastgesteld op basis van meer dan 40 verschillende studies. Binnen deze gevallen is er een grote variatie – het kan variëren van zeer mild tot zeer ernstig.
De laatste jaren is in tandheelkundige kringen duidelijk geworden dat er niet noodzakelijkerwijs een verband is met tandbederf. We proberen het aantal gevallen van tandbederf bij kinderen terug te dringen, maar dat heeft niets te maken met het aantal tanden dat door hypomineralisatie verloren gaat.
De oorzaak wordt niet volledig begrepen. Hoewel we denken dat genetica een rol kan spelen, kunnen er ook andere factoren zijn, zoals omgevingsfactoren of andere factoren.
Wat gebeurt er met de tanden van kinderen die deze aandoening hebben?
Hypomineralisatie in een kies.
Bron: Dr. Axelrad
Kalkachtige tanden hebben de neiging af te breken, of ze nu door tandbederf zijn aangetast of niet. Ze zijn vatbaarder voor gaatjes en breken sneller af met rotting omdat de tanden zo zwak zijn. Maar we beseffen ook dat deze tanden hoe dan ook afbreken, zelfs als er geen tandplak of bacteriën zijn die tandbederf veroorzaken.
De tand die het eerst wordt aangetast is de volwassen kies die op 6- of 7-jarige leeftijd komt.
Waarom zijn krijttanden een grote zorg voor tandartsen en ouders?
Ze zijn in wezen heel moeilijk te behandelen.
Ze zijn heel moeilijk te vullen omdat de materialen die voor vullingen worden gebruikt, zijn ontworpen om zich te hechten aan glazuur dat gezond is en waar mineralen in zitten. Zonder de juiste hoeveelheid mineralen blijven de vullingen niet zitten en gaat de tand gewoon door met breken.
Afhankelijk van de situatie kunnen we kronen op deze tanden zetten. Als we ze echter te laat zien, zijn de tanden vaak zo beschadigd dat er geen andere keuze is dan ze te trekken.
Een ander groot probleem, afgezien van de beperkte behandelingsmogelijkheden, is de pijn en gevoeligheid die kinderen kunnen ondervinden. We doen ons best om ervoor te zorgen dat onze jongere patiënten de tandarts niet associëren met pijn, maar door deze aandoening worden hun tanden hypergevoelig. Dit betekent dat het heel moeilijk is om de tanden te verdoven voor de behandeling, dus vaak moet deze procedure onder algehele narcose worden uitgevoerd.
Wat kunnen ouders doen tegen krijttanden?
Het beste is om vroeg vast te stellen of deze aandoening zich voordoet – dus laat uw kinderen op 3- of 4-jarige leeftijd op controle komen. Als we deze aandoening in een vroeg stadium kunnen vaststellen, kunnen we de ernst ervan in de gaten houden en het probleem aanpakken voordat er pijn optreedt en tanden verloren gaan.
Een andere belangrijke leeftijd voor ons om deze aandoening te controleren is rond de leeftijd van 6 jaar, wanneer de kiezen van het kind doorkomen. We hebben veel gevallen gehad waarin we kinderen van 9 of 10 jaar oud zagen met deze vergevorderde aandoening – ze hebben pijn, ze moeten worden opgenomen in het ziekenhuis en hun tanden moeten worden getrokken. We zouden het graag zien voordat het zover komt.
Als we deze aandoening in een vroeg stadium kunnen vaststellen, kunnen we mogelijk kronen of roestvrijstalen kinderkronen gebruiken om de aangetaste tanden te beschermen tegen rotting en afbraak totdat alle kindertanden volledig zijn doorgekomen.