Aug 20, 2015 – Tot tweehonderd jaar geleden vitaliseerden wolven en poema’s het ecologisch landschap van het Adirondack Park en floreerden ze in heel New York als de grootste roofdieren van de staat. Onbeperkte jacht en premies dreven deze dieren in de 19e eeuw naar het noorden, naar het westen, en de grond in. Vandaag debatteren deskundigen over de levensvatbaarheid van het Park als een potentiële habitat voor de herkolonisatie van deze roofdieren, in het belang van het herstel van het evenwicht in de Adirondack voedselketen.
Nieuwsstagiaire Charlotte Crawford sprak met Peter Bauer, de uitvoerend directeur van de wildernisbehoudsgroep Protect the Adirondacks, over het idee van wetenschappers die werken aan de herintroductie van wolven of poema’s. De organisatie roept de DEC op om het meest recente Wildlife Action Plan aan te passen, waarin niet wordt opgeroepen tot nieuw onderzoek naar de haalbaarheid van de herintroductie van roofdieren.
Mogelijke gevolgen voor economie en ecologie van North Country
Charlotte Crawford: Op welke manieren zou de herintroductie van wolven en poema’s de ecologie van de Adirondacks ten goede komen?
Peter Bauer: Als je kijkt naar wat er in Yellowstone is gebeurd, zijn er door de herintroductie van wolven enkele belangrijke veranderingen opgetreden, op manieren die wetenschappers nooit hadden verwacht. Vroeger liepen elanden in Yellowstone Park rond te snuffelen en was de oevervegetatie in veel rivierbeddingen verdwenen, maar toen wolven werden geherintroduceerd, veranderde het snuffelgedrag van de elanden. De elanden graasden niet meer langs de rivier omdat dat een kwetsbare plek was voor wolven. Langs de hele oever van de rivier kwamen weer struiken en kleine bomen te staan, en toen die eenmaal begonnen te groeien, kwamen de vogels terug. Toen de vogels eenmaal terugkwamen en zich nestelden in die struiken en kleine bomen, kwamen de kleine knaagdieren terug, en toen de kleine knaagdieren eenmaal terugkwamen, kwamen de vossen en coyotes op hen jagen.
Ik stel me voor dat er soortgelijke soorten zeer subtiele maar diepgaande veranderingen zouden zijn in het ecologische landschap van de Adirondacks.
CC: Zou u zeggen dat er ook gunstige gevolgen voor de economie zouden kunnen zijn?
PB: In deze tijd van het jaar staan in Algonquin Park honderden auto’s ’s nachts langs de weg om het nachtelijke gehuil van de wolven te horen. Als je vandaag naar Yellowstone gaat, is de belangrijkste reden waarom mensen er komen, het zien van wolven. Dus ik denk dat een dergelijke herintroductie zeker een belangrijke economische waarde kan hebben. Het zou een grote gebeurtenis zijn, en een zeer zichtbare gebeurtenis, waarschijnlijk de grootste gebeurtenis in de Adirondacks sinds de Olympische Winterspelen als wolven werden teruggebracht naar het Noordland.
CC: Mag ik vragen wat u zou kunnen zeggen tegen degenen die het gevoel hebben dat hun eigendom of hun dieren in gevaar zouden kunnen worden gebracht door dergelijke roofdieren?
PB: Iedereen die bezorgd is over zijn vee, dat is een oprechte zorg. Er zijn een aantal programma’s opgezet om zowel de wilde dieren als het vee aan beide zijden van het hek, rondom Yellowstone, te beschermen. Betalingen voor vee dat gewond is geraakt of is gedood als gevolg van wolven, veranderingen in sommige veehouderijpraktijken voor het verwijderen van dode dieren, zodat de wolven er niet aan gewend raken de karkassen op te eten. Er zijn dus een aantal dingen die kunnen worden gedaan, maar bescherming van het vee zou zeker een prioriteit moeten zijn, en we hebben veel geleerd van de ervaringen in Yellowstone.
Restauratie of rekolonisatie? De DEC’s 2005 Comprehensive Wildlife Conservation Strategy riep op tot aanvullend onderzoek naar de sociale en biologische haalbaarheid van het herstel van poema’s en wolven, voordat met herstelwerkzaamheden kon worden begonnen. Weet u wat hun bevindingen waren?
PB: Ze zijn niet ver gekomen, en helaas is diezelfde taal niet terug te vinden in het plan van 2010. Het uitvoeren van een serieuze studie naar de ecologische levensvatbaarheid van het park om een wolven- of poema populatie te ondersteunen is geen geringe onderneming. We moeten kijken naar de ecologische levensvatbaarheid van de Adirondacks voor wolven en poema’s, we moeten ook kijken naar de sociale acceptatie – wat er nodig is om steun te verwerven voor de herintroductie van wolven en poema’s, en ook naar de mogelijke economische gevolgen. Dit zouden meerjarige, zeer gecompliceerde studies zijn die door het publiek, maar ook door de collega’s van de wetenschappelijke mensen die deze inspanning leiden, zwaar onder de loep zouden worden genomen.
DEC heeft een aantal zeer goede wildlife biologen, maar zij zouden zeker de hulp van diverse organisaties en diverse academische instellingen nodig hebben om een uitgebreide studie te kunnen doen. Wij hopen niet alleen dat die taal wordt hersteld, maar ook dat er zinvolle studies worden uitgevoerd, en alleen al het organiseren van die studies zou een grote prestatie zijn voor de DEC.
CC: De Adirondack Council beweert dat de Adirondacks een levensvatbare habitat hebben voor het natuurlijk herstel van deze roofdieren. Zou u zeggen dat dat niet waar is?
PB: Ik denk dat het een zeer grote opgave zal zijn voor de natuurlijke herkolonisatie van wolven en poema’s. Het is open jachtseizoen op alle wolven die uit Algonquin Park komen. Dat betekent dat er 365 dagen per jaar op hen gejaagd kan worden en dat er verschillende jachtmethoden gebruikt kunnen worden, waarvan sommige illegaal zijn in de VS, zoals strikken. Het zal dus uiterst moeilijk zijn voor een wolf om de paar honderd kilometer door dit landschap af te leggen om de St. Lawrence rivier over te steken en in de Adirondacks te komen. Sommigen hebben het zeker gedaan, er zijn zeker eenzame wolven geweest, maar het zal erg moeilijk zijn voor een intacte roedel. En het herstel zou het vrijlaten van meerdere intacte roedels in de Adirondacks vereisen. Dus we denken gewoon niet dat natuurlijke herkolonisatie een levensvatbare langetermijnstrategie is voor wolven.
Voor poema’s zijn de kansen nog groter. Er zijn minder poema’s die zich naar het oosten wagen, en hoewel er in de Mississippi-vallei nog steeds veel meldingen zijn van poema’s die door auto’s worden aangereden, poema’s die door wildbureaus worden gevangen, die op videocamera’s in de achtertuin worden vastgelegd, poema-sporen en poema-sporen die regelmatig worden gevonden, gaat het hier vaak om het spreekwoordelijke “eenzame mannetje”. Het komt zelden voor dat een vrouwtje zich wijd en zijd begeeft op zoek naar een nieuw territorium of naar een partner. Het is hoogst onwaarschijnlijk dat je vrouwtjes naar de Adirondacks ziet komen, het is hoogst onwaarschijnlijk dat je genoeg mannetjes en vrouwtjes tegelijk hier ziet komen om een broedpopulatie te stichten
Kunnen grote roofdieren effectief beschermd worden?
CC: Dus als we wolven of poema’s zouden herintroduceren, denkt u dat we ze dan zouden kunnen beschermen?
PB: Ze zouden zeer nauwlettend in het oog worden gehouden. Het is duidelijk dat er mensen zouden zijn die de dieren zouden verwonden, die zouden worden aangepakt, maar ik zou zeker hopen dat we door middel van een krachtige publieke voorlichtingsinspanning de angsten van de mensen kunnen wegnemen en we kunnen proberen het publiek enthousiast te maken over wat een geweldige kans dit zou zijn – het herstellen van de belangrijkste diersoort in het Adirondack park. Ik denk dat de voordelen veel groter zijn dan de nadelen, zowel voor het milieu als voor de economie van het park. Ik denk dat we daar publieke steun voor kunnen opbouwen op een manier die, hopelijk, eventuele drang van mensen die hen kwaad willen doen, zal beperken.
Impact op huidige roofdieren
CC: Sommige onderzoekers geloven dat de robuuste coyote populatie van New York State heeft gecompenseerd, althans gedeeltelijk, voor het gebrek aan grote carnivoren zoals wolven en poema’s. Hoe zouden deze verschillende soorten op elkaar inwerken of elkaar beïnvloeden bij herintroductie?
PB: Nou, we weten niet precies wat er zou gebeuren. De voorspelling is dat coyotes in staat zijn geweest in de Adirondacks te gedijen door de afwezigheid van wolven. Je moet niet vergeten dat een deel van de wolvenpopulatie in Algonquin Park, de oostelijke grijze wolf, een hybride is met coyotes. Sommigen vragen zich terecht af of we een wolf die in Algonquin Park voor 70% uit wolf en voor 30% uit coyote bestaat, naar de Adirondacks moeten brengen om coyotes die voor 30% uit wolf en voor 70% uit coyote bestaan, te verdringen of te beïnvloeden. De andere gedachte over wolven is dat als je intacte roedels binnenhaalt, die roedels als sociale eenheden op zich blijven bestaan, en dat ze coyotes verdringen, op coyotes jagen en coyotes doden. Toen ik het had over de strikkenjacht die hele roedels buiten Algonquin vangt, is het een wazige boel, maar het is fascinerend voor wetenschappers omdat ze deze dieren kunnen onderzoeken. Als iemand 4, 5, of 6 wolven tegelijk vangt en ze kunnen een DNA-analyse doen, wat ze dan vinden is dat je wolven hebt die bijna 100% wolf zijn in een roedel en dan heb je andere dieren die half-wolf, half-coyote zijn. Dat zou hier kunnen gebeuren, we weten het gewoon niet, maar we weten wel dat het uitzetten van een intacte roedel de beste manier is om een herstel na te streven. Maar dat is niet iets waar we veel voorbeelden van hebben ten oosten van de Mississippi, dus het is echt veel opgeleid giswerk.
CC: Zou u zeggen dat er mogelijk negatieve gevolgen zijn van het kunstmatig manipuleren hiervan, om een probleem op te lossen dat we in eerste instantie zelf hebben gecreëerd?
PB: Nou, het is jammer dat we het nooit hebben over wat de negatieve gevolgen zijn van het kunstmatig manipuleren van het landschap als we het hebben over kappen of grote woonwijken of het aanleggen van nieuwe wegen en winkelcentra, of het spuwen van dingen in de atmosfeer. Het is duidelijk dat we dit meer als een herstel dan als een kunstmatige manipulatie zouden beschouwen. Wolven werden uitgeroeid omdat ze uit het landschap werden gejaagd. Gedurende de hele late 19e eeuw, na de Burgeroorlog tot het begin van de 20e eeuw, waren er wolvenpremies in alle Adirondack counties. Dus wolven hielden niet op te bestaan in het Adirondack-landschap omdat ze hier op de een of andere manier niet konden functioneren – ze werden uit het landschap gejaagd, en dat is duidelijk een kunstmatige manipulatie.
De veranderingen als gevolg daarvan zijn zeer significant, en wij denken dat dit, verre van een soort manipulatie te zijn, het is echt een restauratie, en het herstel van wolven in dit landschap is echt een manier om te voltooien en te perfectioneren van de ecologische orde.
CC: Dus je zegt dat het een van de hopelijk vele stappen die we gaan nemen om de schade die we hebben aangericht terug te draaien?
PB: Nou, juist. Ik bedoel, op dit moment hebben we in de Adirondacks een landschap beschermd dat in de 19e eeuw zwaar beschadigd was door overbezaging en door grote bosbranden die als bijproduct van die overbezaging optraden. We hebben het landschap hersteld door allerlei overheidsmaatregelen om het land in de Adirondacks te beschermen. Wat we niet hebben gedaan is het terugbrengen van de dieren die ook werden geëlimineerd als onderdeel van die dramatische verandering. En wij denken dat het één ding is om de grote open ruimten en de grote bossen van het park te herstellen, maar we moeten ook de wilde dieren herstellen die daar ook waren, en wij denken dat het zeer onwaarschijnlijk is en geen gezond openbaar beleid om te wedden op natuurlijke herkolonisatie.
Welke wolven waren inheems in de Adirondacks?
CC: Van wat ik begrijp, is het grootste conflict op dit moment niet het debat over het al dan niet herintroduceren van wolven, maar welke wolvensoorten hier voorkwamen. Is dat juist?
PB: Het is duidelijk dat die vraag deel zou uitmaken van een uitgebreide studie, en er is een spectrum van meningen over ‘Was er een grijze wolf, was er een rode wolf, was er een oostelijke wolf? Wat was het niveau van coyote DNA aanwezig in de historische wolf? Er zijn dus een aantal vragen die te maken hebben met de genetica van welk type wolf het best kan worden geherintroduceerd, en of die wolf zelfs nog wel bestaat.
CC: Oké, dus op dit moment zijn er nog geen definitieve bevindingen over welke soort dat zou kunnen zijn, als we zouden herintroduceren?
PB: Ja, verschillende academici hebben verschillende gedachten. Zoals ik het genetische argument begrijp, is dat waar het nu staat, maar ik heb altijd het standpunt ingenomen van ‘Laten we die vraag aanpakken als onderdeel van een aantal vragen waar we naar moeten kijken als we nadenken over het idee om wolven terug te brengen naar de Adirondacks.’ De genetische kwestie is een grote vraag, net als de levensvatbaarheid van de habitat, net als de invloed op de hertenkudde, net als de invloed op coyotes, net als de vraag van sociale acceptatie, net als de vraag van de mogelijkheden voor incidenten tussen mensen en wolven, net als de vraag van de economische gevolgen.
CC: Juist. Dus als je zou ontdekken dat er één soort was, en geen andere, die inherent was aan de Adirondacks – die hier oorspronkelijk was – dan zou je niet pleiten voor ‘herintroductie’ van de soort die hier oorspronkelijk niet was, want dat zou een introductie zijn en geen restauratie? Is dat zinvol?
PB: Dat is zo. Afhankelijk van hoe goed dat historisch onderzoek is.
CC: Dus als er meer definitieve bevindingen zouden zijn in het onderzoek dat u probeert te laten doen, dan zou dat zijn hoe u te werk zou gaan, om degene die hier oorspronkelijk stond te restaureren?
PB: Als wetenschappers van mening zijn dat het gemakkelijker zou zijn om intacte roedels grijze wolven in het jaar 2016 of 2017 te vangen, gewoon omdat ze van meer overvloed zijn en er een groter succes van een herintroductie met die wolven zou zijn, en de wetenschap gelooft dat grijze wolven meer een overgangspopulatie waren in tegenstelling tot een permanente populatie, denk ik niet dat we ons daartegen zouden verzetten. Ik wil de deur niet dichtgooien voor de herintroductie van een bepaalde wolvensoort zonder een volledig spectrum aan onderzoek te hebben gedaan. Ik denk dat er praktische realiteiten zijn dat er wolven van bepaalde soorten kunnen zijn die overvloediger voorkomen op bepaalde plaatsen waar hele roedels zouden kunnen worden gevangen zodat ze een betere kans van slagen hebben bij de herintroductie.
CC: Dus een soort die meer, soort van, nomadisch was geweest en minder permanent hier in de Adirondacks aanwezig was, maar zeker hier was op, zoals u zei, een meer voorbijgaande manier, zouden ze nog steeds een levensvatbare optie zijn?
CC: In North Carolina werden de inspanningen voor de herintroductie van wolven behoorlijk gecompliceerd, inclusief het doden van coyotes om ruimte te maken voor wolvenroedels en om kruisingen te minimaliseren. Na bijna drie decennia van werk, leven er nog steeds maar ongeveer 50 rode wolven in het wild in North Carolina. Geeft deze staat van dienst u enige aarzeling over hoe de herintroductie van wolven hier zou kunnen werken? Weet u, het zal altijd een evenwichtsoefening zijn. De habitat is zeer verschillend, en de rode wolf is zeer verschillend in North Carolina. Ik kijk naar hoe wolven zich hebben uitgebreid in Michigan en Wisconsin en de Yellowstone ervaring als meer van de mogelijkheden rond wat er zou kunnen gebeuren in de Adirondacks. Je kunt je zeker voorstellen dat wolven gedood zullen worden, maar als je een levensvatbare populatie in stand kunt houden, kan dat een prijs zijn voor het beheer. Dat is zeker de ervaring geweest in Yellowstone en in het Middenwesten, maar op beide plaatsen zijn levensvatbare populaties in stand gehouden, ook al zijn er wolven gedood. Wat betreft het opruimen van coyotes, ik weet niet wat we nog meer kunnen doen. Ik bedoel, het is open jachtseizoen op coyotes in de Adirondacks. Mensen doden al veel coyotes in de Adirondacks.
Wat komt hierna?
CC: Heeft u enig idee hoe uw aandringen om de studie te laten doen wordt ontvangen, of zal worden ontvangen, of moet u wachten tot het volgende Wildlife Action Plan?
PB: Nou, de DEC mensen die onofficieel met mij hebben gesproken hebben gezegd: ‘Jeetje, we hebben echt een heleboel opmerkingen gekregen waarin wordt gevraagd om de herintroductie te bestuderen. Dat hadden we niet verwacht.’ En eigenlijk als je kijkt naar het Wildlife Plan is de enige – wat mij in ieder geval verteld is, is de enige meest frequente opmerking “onderzoek uitgeroeide soorten”. Dus het wordt een politieke beslissing voor de DEC en voor gouverneur Cuomo of ze zich wel of niet willen verbinden aan een onderzoek. Als de gouverneur toezegt, zal het waarschijnlijk geen loze toezegging zijn, toch? Als de DEC zich er nu aan committeert, zullen mensen verwachten het eigenlijke rapport te zien, en dat rapport zal kritisch bekeken worden. Ik denk dat het nog steeds controversieel zal zijn onder sportersgroepen, nog steeds veel lokale bestuurders die er automatisch tegen zijn, veel sporters die er automatisch tegen zijn, veel senatoren en parlementsleden in de staat die er automatisch tegen zijn. Maar weet je, ik denk dat de mogelijkheden voor positieve media-aandacht voor de Adirondacks voor een herintroductie van de wolf gewoon enorm zijn. Absoluut enorm. Dus ik denk dat we de deur er niet voor moeten sluiten zonder heel goed te kijken.