Sommige tekenen van emotionele onzekerheid komen bij een partner misschien niet over als onzekerheid, maar kunnen worden gezien als arrogantie, afstandelijkheid of vermijding. Omdat niet alle tekenen in eerste instantie duidelijk zijn, kunnen ze over het hoofd worden gezien of verkeerd worden geïnterpreteerd.
Trouwen. We kennen de “grote tekenen” van iemand met vertrouwensproblemen – het duwen-trekken, de beschuldigingen, het algehele wantrouwen ten opzichte van onze partner of een constante behoefte om hun trouw te “controleren” (het controleren van hun telefoon, hun e-mails, enz.). Voor degenen met vertrouwensproblemen, beginnen ze meestal niet met hun partner, maar worden ze meegenomen in hun volwassen relaties van vroeger. Vaak werd het vertrouwen al eerder in het leven geschonden doordat een primaire verzorger het ene zei en het andere deed, of beloften deed die niet werden nagekomen, waardoor een kind de wereld om zich heen wantrouwde.
De microgedragingen van vertrouwenskwesties kunnen moeilijker op te merken zijn, of kunnen worden verward met afstandelijk of humeurig zijn. Bijvoorbeeld, een partner met vertrouwensproblemen kan moeite hebben met het ontmoeten van de familie van hun partner, omdat ze er niet op vertrouwen dat ze geaccepteerd zullen worden (niet gezien worden als “goed genoeg”). Of ze kunnen overkomen als controlerend of aanmatigend, terwijl wat er eigenlijk wordt “gecontroleerd” is hun eigen gevoelens van onzekerheid, niet hun partner of de relatie.
Het verbergen van ware gevoelens. Veel partners die worstelen met een vermijdende hechtingsstijl zullen een vrolijk gezicht opzetten, helaas ten koste van alles. Wat de partner ziet is een goede tijd, of veel plezier in de relatie, vaak met een hoge intensiteit en opwinding. Echter, wanneer het tijd is om de schouders eronder te zetten en het niveau in de relatie te verhogen, hebben vermijdende hechtingsstijlen de neiging om weg te duiken vanwege het risico om hun ware gevoelens, hun angsten en hun kwetsbaarheden bloot te leggen.
Als gevolg hiervan zijn relaties met iemand die een vermijdende hechtingsstijl heeft vaak een mix van opwinding, oppervlakkige pret en ongelooflijk goede tijden, en meestal een tragisch einde ontsierd met verlating vanwege de worstelingen met kwetsbaarheid en emotionele intimiteit.
Contstante behoefte aan geruststelling. Onzeker gehechte partners kunnen worstelen met hun eigen gevoel van identiteit, of hun eigenwaarde. Vaak hebben ze niet de consistente liefde of aandacht gekregen die ze eerder in hun leven nodig hadden om een stabiel gevoel van eigenwaarde te vormen. Als gevolg daarvan kunnen ze arrogant of zelfs verwaand overkomen, voortdurend vragend of ze er goed uitzien, of op zoek naar de goedkeuring van hun partner.
De kern van dit gedrag is een diep gevoel van ontoereikendheid. Ze geloven dat ze onwaardig zijn en niet goed genoeg voor liefde, dus ze zijn op zoek naar constante goedkeuring om hen te helpen ‘herinneren’ dat ze geliefd zijn. Helaas kunnen ze overkomen als overdreven behoeftig, arrogant of in zichzelf gekeerd, terwijl ze eigenlijk proberen hun innerlijke criticus te kalmeren door hen te vertellen dat ze onwaardig zijn.
Walking on Eggshells. Dit kan overkomen als hoge angst of op de rand zijn. Sommige partners kunnen het afdoen als een slechte dag gehad op het werk in plaats van het bespreken van hun onzekerheden in het gevoel kwetsbaar of bang. Maar wanneer iemand op eierschalen loopt rond een verder stabiele relatie, is dit vaak te wijten aan een verleden waarin niet altijd of helemaal niet aan zijn behoeften werd voldaan. Wat ze hebben geleerd is dat ze altijd wachten op de andere schoen te laten vallen.
Ze kunnen niet weten of hun gevoelens zullen worden voldaan met onvoorwaardelijke waardering, of vermijding en schaamte. Dit is wat de “eierschalen” creëert. In plaats daarvan begraven zij zich in meer werk, meer hobby’s, of verlaten de ene relatie voor een andere door te denken dat als zij hun omgeving veranderen, het probleem zal stoppen. Helaas is dit slechts een pleister.
Self-Sabotaging Behavior. Misschien wel de ‘grootvader’ van alle onzekere hechtingsstijlen is zelf-saboterend gedrag. Wanneer een kind geconditioneerd is om te geloven dat zijn gedachten, meningen en gevoelens er niet toe doen, zal het vroeg of laat naar deze misvattingen gaan handelen. Dit zorgt ervoor dat ze hun hele leven lang hun geluk zullen saboteren – ofwel omdat ze geen contact hebben met hun eigen emoties, ofwel omdat ze denken dat ze het niet verdienen.
Voor de partner van de persoon die dit voelt en ervaart, kan het lijken alsof ze ruzie zoeken, of een uitweg uit de relatie proberen te vinden. En, als ze weggaan, “bevestigt” het dat ze niet goed genoeg waren voor geluk, waardoor hun ongeloof wordt versterkt.