De Opala-website van Honolulu bevat een uitgebreide lijst met adressen waar je bepaalde artikelen kunt inleveren, maar niet waar die artikelen uiteindelijk terechtkomen.
“Ik weet niet of wat ik recycle … in Maleisië terechtkomt of ergens anders waar het wordt verbrand en mensen ziek maakt,” zei Lois Crozer, die in Lanikai woont. “Ik wil er gewoon zeker van zijn dat wat we doen pono is.”
Zij is een van een handvol lezers die Civil Beat vroegen uit te leggen hoe recycling werkt in Hawaii en Aflevering 3 van onze podcast, “Zijn we verdoemd? And Other Burning Environmental Question,” duikt in de wereld van het hergebruik.
Vorig jaar hebben de stad en het graafschap Honolulu meer dan 100.000 ton papier, aluminium, glas en plastic ingezameld voor recycling. Maar waar die recyclebare materialen naartoe worden gestuurd, wordt beschouwd als “vertrouwelijke bedrijfsinformatie”, aldus het staatsministerie van Volksgezondheid.
“DOH controleert of de materialen naar de juiste eindgebruikers gaan, maar we houden geen database bij met deze informatie,” schreef een DOH-woordvoerster in een e-mail, een gevoel dat werd weerspiegeld door de stad en het graafschap Honolulu. Maui County heeft niet gereageerd op een verzoek om informatie.
Sommige provincies waren meer bereid om specifieke informatie te verstrekken. Hawaii County zei dat zijn papier, karton en schroot wordt verscheept naar “verschillende Aziatische landen” en dat zijn plastic en aluminium op het vasteland terechtkomen. Kauai County verkoopt zijn gemengd papier en karton aan bedrijven in Taiwan en zijn plastic en aluminium aan bedrijven in Californië.
Sommige ingezamelde materialen blijven op het eiland. Beton, asfalt en wegfunderingen worden vaak hergebruikt in nieuwe bouwprojecten, en een composteerbedrijf op Oahu zet honderdduizenden tonnen groenafval per jaar om in vruchtbare grond. Maar de meeste recyclebare materialen zoals metaal, plastic, papier en glas blijven niet lang in Hawaï: ze worden ergens anders in de wereld naartoe gestuurd.
Bruce Iverson houdt toezicht op de marketing en ontwikkeling voor Reynolds Recycling, het bedrijf dat meer plastic verwerkt dan enig ander in de staat. Het bedrijf zamelt een verscheidenheid aan recyclebare materialen in van Oahu, Maui en Kauai en hun Sand Island-faciliteit comprimeert blikjes, metaal en plastic in enorme kubussen en verscheept ze van het eiland.
Maar wat Iverson niet doet, is recyclebare materialen naar een stortplaats of H-Power sturen om te worden verbrand voor elektriciteit.
“Telkens als ik dat hoor, ben ik altijd geschokt,” zei hij. “
Hij betwijfelt ook of internationale bedrijven de recyclebare materialen van Hawaï kopen om ze op een stortplaats te plaatsen of te verbranden, want “dat zou niet erg zinvol zijn.”
Chinese bedrijven waren vroeger de grootste inkopers van recyclebare materialen ter wereld, maar sinds China vorig jaar nieuwe beperkingen heeft ingesteld, is Iverson op zoek gegaan naar nieuwe zakenpartners.
“We hebben onlangs zelfs wat dingen naar Saoedi-Arabië gestuurd,” zei hij, en bedrijven in sommige Aziatische landen zoals Maleisië, Thailand en Vietnam kopen Hi-5-kunststoffen uit Hawaii.
Glas en aluminium zijn big business voor Iverson omdat ze onbeperkt kunnen worden gerecycled. Het grootste deel van het aluminium dat door zijn faciliteit komt zal eindigen bij smelters in Alabama of Tennessee.
Maar als er geen koper is voor een recyclebaar, is er weinig stimulans voor een stad of bedrijf om door te gaan met het inzamelen ervan. Hawaii County kondigde onlangs aan dat het niet langer plastic of papier zou inzamelen om deze reden.
“Mensen hier zijn echt boos over de veranderingen, ze hebben het gevoel dat ze de mogelijkheid verliezen om groen te zijn,” zei Danielle Burger, met de non-profit Recycle Hawaii.
Burger is het afweren van een ton boos van e-mails en telefoontjes sinds de verandering, maar, verrassend voor iemand die het woord “recycling” in haar officiële titel, ze is omarmd de bezuinigingen.
“In feite ben ik soort van opgewonden, want in plaats van te praten over welke specifieke gevallen van plastic en papier kan worden gerecycled, gaan we beginnen te praten over echte problemen,” zei ze. “Waarom hebben we het gevoel dat we zoveel spullen moeten kopen en moet het echt in plastic worden verpakt?”
Zij adviseert mensen om na te denken over waar een item uiteindelijk zal eindigen voordat ze het in huis halen. En Yale-professor Marian Chertow zei dat onze hele economie ervan zou kunnen profiteren als ondernemers en de overheid die eenvoudige oefening zouden gebruiken.
“Ik denk dat het echt nuttig zou zijn om niet na te denken over wat we uit het afvalmateriaal kunnen terugwinnen, maar de vraag te stellen ‘hoe kunnen we voorkomen dat deze materialen in de eerste plaats afval worden?'” zei ze.
Honolulu’s bevolking, zowel ingezetenen als bezoekers, is groot genoeg om een enorme hoeveelheid afval te genereren. Maar Chertow zei dat we niet groot genoeg zijn voor recyclingfaciliteiten om economisch zinvol te zijn.
De adjunct-directeur van Honolulu’s Department of Environmental Services is het daarmee eens.
“Je moet een markt hebben voor het eindproduct en we hebben gewoon niet de markt of… zelfs niet voldoende aanbod,” zei Timothy Houghton.
Honolulu ambtenaren bespraken de mogelijkheid van een faciliteit op Oahu om 10.000 ton per jaar van glazen flessen en potten te recyclen tot een verkoopbaar product, maar het bod werd gesloten.
“Het is een kwestie van hoeveel het gaat kosten voor een verkoper om dat materiaal te remanufacturen tot iets dat potentieel bruikbaar is en of dat uiteindelijk een goede investering is van het geld van het publiek,” zei hij.
Net als Chertow en Burger, zei Houghton dat het verminderen van potentieel afval de meest effectieve manier is om het te beheren. Maar het benadrukken van het verminderen en hergebruiken in “verminderen, hergebruiken, recyclen” is niet de boodschap die veel inwoners van Hawaï willen horen.
“We zijn er niet eens zeker van dat recycling de beste manier is om te gaan,” zei hij, erop wijzend dat het verzamelen, schoonmaken, verzenden en hergebruiken van recyclebare materialen een grote hoeveelheid CO2 produceert.
Daarom zal Civil Beat in de volgende aflevering van “Zijn we verdoemd? And Other Burning Environmental Questions.”
“Are We Doomed And Other Burning Environmental Questions” wordt gedeeltelijk gefinancierd door subsidies van de Environmental Funders Group van de Hawaii Community Foundation en de Frost Family Foundation.