Masturbatieverboden zijn populair onder organisaties die de groepsloyaliteit willen vergroten
De afgelopen dagen zijn de Proud Boys – een extreemrechtse mannenclub die het “westerse chauvinisme” hoog in het vaandel heeft staan – overal in het nieuws geweest. Nadat verschillende leden betrokken waren bij een gewelddadige woordenwisseling buiten de Metropolitan Republican Club in New York, hebben verschillende artikelen de talrijke overtuigingen van de organisatie ontleed, waaronder hun enthousiaste steun voor geweld, gesloten grenzen, en het patriarchaat. Minder besproken, echter, is iets waar de Proud Boys nadrukkelijk tegen zijn: Als je een echt lid van hun club wilt zijn, ben je verplicht om masturbatie op te geven (of, zoals de groep graag zegt, hun beleid van #NoWanks).
Hoe zijn de Proud Boys zo geïnvesteerd geraakt in het schuwen van masturbatie? Het verhaal van #NoWanks is een verrassend verhaal, beginnend met een zwarte liberale komiek en zelfhulp goeroe genaamd Dante Nero, die Proud Boys oprichter Gavin McInnes op het idee bracht. Voor Nero was het opgeven van masturbatie een manier om iemands datingleven een kick-start te geven: In plaats van seksuele energie te steken in porno en soloseks, kon een beoefenaar van #NoWanks zijn energie richten op het maken van een connectie met een ander persoon.
En inderdaad, een kern van dat sentiment is nog steeds aanwezig: De website van de Proud Boys legt uit dat #NoWanks “jonge mannen van de bank haalt en met vrouwen laat praten en het haalt getrouwde mannen weg van hun computer en terug in bed met hun significante andere.” (Toen een vertegenwoordiger van de Proud Boys via hun Facebook-pagina werd benaderd voor commentaar op het stuk, reageerde hij met: “We praten niet met ‘journalisten’,” en dreigde met juridische stappen als dit stuk “ons iets schurkenachtigers zou noemen dan een mannenclub.”) Maar er lijkt meer achter #NoWanks te zitten dan alleen de wens om Proud Boys aan te moedigen gezondere relaties te hebben – en het is iets dat de Proud Boys verbindt met een lange traditie van organisaties die de loyaliteit van hun leden proberen te garanderen door hun seksuele gedrag te controleren.
“Als iemand met een PB-tatoeage begint te praten over zijn natte dromen, geef ik hem een schop onder zijn kont.”
In zekere zin kan de #NoWanks-verplichting – die van kracht wordt als een Proud Boy de tweede graad van Proud Boydom bereikt – worden gezien als een groepsverbindend ritueel, een manier om de leden van de organisatie aan elkaar te binden door middel van een wederzijds taboe. Op dezelfde manier als Joden verbonden zijn door een gedeelde afwijzing van schaaldieren en varkensvlees, en Mormonen door een collectieve weigering om geestverruimende middelen te gebruiken, zijn de Proud Boys verbonden door hun massale afwijzing van masturbatie en porno. (Hoewel niet al te verbonden – toen een commentator op het Proud Boys Reddit forum postte over de natte dromen die hij had ervaren een paar weken na zijn #NoWanks ervaring, kreeg hij eerder afkeer dan kameraadschap, met een top reactie die verklaarde: “Ik wil er niets meer over horen, nooit. Als iemand met een PB tatoeage begint te praten over zijn natte dromen, geef ik hem een schop onder zijn kont.”)
En de Proud Boys zijn niet de enige organisatie die haar leden verenigt door een afwijzing van een of andere seksuele praktijk. Hoewel de organisatie haar afwijzing van masturbatie opwerpt als een manier om zich te verzetten tegen de decadentie van een moderne, liberale cultuur die wordt gevoed door hookup-apps en internetporno, is een wantrouwen jegens zelfbevrediging nauwelijks een modern verschijnsel. De katholieke kerk – zelf een fundament van de westerse beschaving die de Proud Boys zo aanbidden – heeft zelfliefde lang als een zonde gepositioneerd, en verschillende religieuze figuren en morele leiders door de geschiedenis heen hebben de praktijk belasterd.
Het is gemakkelijk te begrijpen waarom masturbatieverboden populair zijn onder organisaties die proberen de groepsbinding te vergroten. Masturbatie is, op een fundamenteel niveau, een radicale daad van individualiteit. Zich bezighouden met masturbatie dient geen ander doel dan het geven van plezier aan jezelf; het moedigt ons aan om na te denken over wat we willen in plaats van wat ons wordt verteld om te doen. Deze zelfverwennerij wordt vaak gezien als een egoïsme dat ons verhindert om contact te maken met onze partners, maar het is ook een manier om onze individuele identiteit te bepalen, geheel los van de grotere groep – een mentaliteit die nauwelijks bevorderlijk is voor het gehoorzamen van een autoritaire leider, of, in het geval van de Proud Boys, het enthousiast en soms gewelddadig steunen van een pro-Trump-platform.
“Een man kan alleen klaarkomen als hij zich binnen een meter van een vrouw bevindt met haar toestemming.”
En omdat masturbatie voor velen van ons zo’n frequente en krachtige drang is, kan iemand verplichten dit te vermijden als voorwaarde om lid te zijn van een groep, het belang van die groep in iemands leven op een perverse manier helpen versterken. Als je elke keer dat je zin krijgt in zelfbevrediging gedwongen wordt om in plaats daarvan te denken aan de organisatie die je heeft verboden om te masturberen, kan die groep steeds essentiëler in je leven gaan voelen – puur door het feit dat je niet kunt stoppen eraan te denken.
Maar misschien nog veelzeggender dan het masturbatieverbod zelf zijn de omstandigheden waaronder pornoconsumptie en masturbatie af en toe worden toegestaan. Onder de doctrine van #NoWanks mogen Proud Boys eens in de 30 dagen porno kijken en masturberen, zolang aan één zeer specifieke voorwaarde wordt voldaan: “Een man mag alleen klaarkomen als hij binnen een meter van een vrouw is met haar toestemming.”
Als je porno en masturbatie ziet als een onbewuste jeuk die af en toe gekrabd moet worden, dan biedt dit compromis Proud Boys een manier om hun onanistische driften te bevredigen en toch een band met een partner en een relatie te behouden. Maar als je masturbatie daarentegen ziet als een manier om van je lichaam te genieten en de tijd te nemen om je te concentreren op je eigen seksuele welzijn en plezier, dan krijgt deze rituele opzet een meer sinister tintje. In plaats van een moment voor zichzelf en hun seksualiteit te mogen nemen, worden Proud Boys verplicht om zelfs een ervaring zo privé en persoonlijk als masturbatie om te vormen tot iets dat wordt overzien en gereguleerd door een ander, iets dat onderworpen is aan een beperkende set regels.
En dit zou de grootste reden kunnen zijn waarom #NoWanks een essentieel onderdeel is geworden van de manier van leven van de Proud Boys. Individuele Proud Boys vinden misschien dat het opgeven van masturbatie hun seksleven verbetert, hun relaties versterkt, en hen helpt zich meer te richten op het creëren van de gelukkige, traditionele gezinnen die hun organisatie zo dierbaar zijn. Maar en masse worden leden van Proud Boys die zich houden aan #NoWanks gevraagd om een kernaspect van hun individualiteit en relatie met zichzelf op te geven, waarbij ze een potentieel moment van zelfexploratie en verbinding opgeven in het streven naar een groepscohesie.