Je hebt de test gedaan.
Je hebt de test nog een keer gedaan.
Je hebt de test voor de derde keer gedaan en je hebt overgegeven.
Jep, je bent 16 en zwanger. Je hebt het niet gepland. Je dacht dat je voorzorgsmaatregelen had genomen, maar je bent zwanger. Oh jee, wat nu?
Voor sommige tieners is dit een gelukkig moment, maar voor anderen lijkt het alsof de wereld vergaat. De toekomst waarvan je dacht dat die zich voor je ontvouwde, komt gierend tot stilstand.
Een veelheid aan emoties wedijvert om aandacht en dan besef je dat er één ding is dat je moet doen. Een koude deken van angst omhult je. De woorden blijven in je keel steken en je wilt weer overgeven.
“Hoe ga ik het mijn ouders vertellen?”
Voor veel tienermeisjes lijkt dit een onoverkomelijk obstakel, maar zo zeker als de nacht op de dag volgt, is dit iets waar de meesten mee te maken zullen krijgen. (Dit geldt ook voor tienervaders.)
Geschuld en schaamte kunnen de belangrijkste ongezonde emoties zijn die op dit moment worden gevoeld, gedreven door irrationele overtuigingen zoals, “Ik zou niet zwanger moeten zijn, en omdat ik zwanger ben, heb ik iets heel verkeerds gedaan en ben ik niet goed” (schuldgevoel) of “Ik kan niet hebben dat mijn ouders slecht over me denken. Ik moet hun goedkeuring hebben, want als ze slecht over me denken, betekent dat dat ik waardeloos ben” (schaamte).
Deze emoties kunnen dan een secundaire emotie van angst oproepen, gebaseerd op gedachten als: “Als ze inderdaad slecht over me denken, zou ik daar niet tegen kunnen;” “Wat als ze me inderdaad afwijzen, en ik zal het niet aankunnen;” Dit is het einde van de wereld.”
De combinatie van deze gedachten en gevoelens zijn potentieel verlammend voor een jongere en het kan het proces om met ouders te praten zo moeilijk maken dat ouders het vaak pas te horen krijgen als het te duidelijk wordt om de zwangerschap nog te verbergen. Dit uitstel kan complicaties veroorzaken in de manier waarop beide partijen communiceren en de mogelijke keuzes die voor jullie liggen.
Ik ga uit van veel dingen over de relatie die je met je ouders hebt. Misschien sta je dichter bij de een dan bij de ander, maar als je hen toch wilt vertellen dat je zwanger bent, zijn hier een paar dingen om te overwegen.
- Hoe langer je het uitstelt om het hen te vertellen, hoe moeilijker het voor jullie allemaal zal worden. Vergeet niet dat de klok doortikt en dat een zwangerschap niet stopt omdat je bang bent.
- Als je geen goede communicatieve relatie met je ouders hebt, kan het soms helpen om eerst anderen in vertrouwen te nemen met wie je dichter bij staat, zoals een vriend, zus, tante of grootouder. Dit geeft je niet alleen wat oefening in het vertellen aan mensen, maar het is ook belangrijk om dit niet alleen te doen.
- De eenvoudigste weg is altijd de beste, maar kies een moment waarop je weet dat je tijd hebt om erover te praten. Zeg het niet in het voorbijgaan en haast je weg, en zeg het niet boos tijdens een ruzie.
- Draai er niet omheen. Wees duidelijk, kalm en recht door zee: “Mam, pap, ik ben zwanger.”
- Het is gebruikelijk dat ouders boos en teleurgesteld zijn als ze jullie nieuws horen. Dat is niet erg. Gun ze hun gevoelens.
- In de schok van het moment kunnen er dingen gezegd worden die jij misschien kwetsend vindt. Vat het niet persoonlijk op. Zelfs ouders kunnen slecht reageren.
- Woorden als “abortus” en “adoptie” kunnen ter sprake komen. Dit is misschien wat jij ook denkt, maar het is beter om te wachten tot iedereen wat rustiger is voordat je praat over alle keuzes die voor je liggen.
- Sommige ouders proberen je misschien onder druk te zetten om iets te doen wat je niet wilt doen. Maar vergeet niet dat je niets hoeft te doen waar je je niet prettig bij voelt. Als je twijfelt, praat dan met een objectieve derde partij, zoals je schooldecaan.
- Als het mogelijk is, praat dan met je ouders samen met je partner. Dit geeft je niet alleen een bondgenoot, maar het toont een niveau van volwassenheid van jullie beiden.
- Ten slotte, het is jouw lichaam en je zult de rest van je leven moeten leven met al je keuzes en consequenties, dus denk goed na over wat goed voor je is.
In een tijd als deze zou je verbaasd kunnen zijn over hoe goed je ouders je nieuws opnemen, en hoeveel ze om je geven. Aan de andere kant zullen niet alle ouders je steunen. Als je jezelf in een slechte positie bevindt nadat je het je ouders hebt verteld, denk dan niet dat je dit in je eentje moet doen. Er is veel steun van professionals, dus denk niet dat je overhaast een beslissing moet nemen.
Een goede metafoor voor deze ervaring is als het losrukken van een verband. Je voelt misschien een korte intense steek, maar daarna is het eraf en kun je verder met je leven.
Wees moedig. Ga praten.