Pani napisała: „Szczerze mówiąc, nie sądzę, żebym była w nim zakochana od lat, czuję, że zniszczył to już dawno temu.”
Postaw sobie to pytanie: Czy byłabyś w stanie go kochać, gdyby przeszłość została nagle wymazana do czysta? Ponieważ to właśnie robi przebaczenie – wymazuje przeszłość do czysta. Więc teraz, kiedy to czytasz, zadaj sobie pytanie: Kim byłbyś w swoim małżeństwie, gdyby przeszłość została wymazana do czysta?
W końcu zapytałeś: „Czy myślisz, że jest szansa, że on przestanie oszukiwać?”
Znasz odpowiedź na to pytanie lepiej niż ja. Więc pozwól, że przeformułuję nieco pytanie:
To, co naprawdę chcesz wiedzieć, to… Czy jest to nałóg kompulsywny? Czy on zawsze będzie oszukiwał, bez względu na wszystko?
Pod tym pytaniem kryje się inne pytanie:
Czy jest jakiś sposób, w jaki mogę sprawić, by zmienił swoje zachowanie i zagwarantować, że przestanie oszukiwać?
A pod tym pytaniem kryje się rzeczywistość: FEAR.
Nie mogę go kontrolować. Nie mogę go zmienić. I to sprawia, że się boję.
Marie, witamy w rzeczywistości związków.
Właśnie odkryłaś niektóre z najgłębszych, najmroczniejszych lęków, które my, istoty ludzkie, nosimy przy sobie. Jeśli chodzi o tych, których kochamy, nasze kochanie ich NIE jest wystarczające, aby ich zmienić, kontrolować ich lub sprawić, aby kochali nas z powrotem.
Teraz, wracając do twojego pytania: Czy istnieje szansa, że przestanie oszukiwać? Oczywiście, zawsze jest taka szansa. Ludzie zmieniają się codziennie – niemowlęta stają się maluchami, nastolatki stają się dorosłymi, alkoholicy trzeźwieją, a narkomani wychodzą na prostą. To nie do ciebie czy do mnie należy stawianie jakichkolwiek granic temu, co istota ludzka może zrobić, gdy naprawdę tego chce.
I tu leży dylemat.
To nigdy nie jest kwestia „czy” on może się zmienić. To jest po prostu kwestia tego CZY jest zmotywowany do nauki?
Co mam na myśli mówiąc „zmotywowany do nauki”?
Cóż, moim zdaniem, uważam, że seryjne oszukiwanie wynika głównie z niedojrzałości. Więc, nie tyle chodzi o „zmianę”, co o „rozwój” – a żeby ludzie mogli się rozwijać, muszą być skłonni do nauki.
On musi być skłonny przyjrzeć się swojemu zachowaniu i dowiedzieć się, co nim kieruje. On musi stać się chętny patrzeć inside i stawiać czoło sobie. To jest oczywiście najstraszniejsza rzecz dla ludzi do zrobienia. Spojrzeć w głąb siebie. Dowiedzieć się czegoś o sobie. A jednak, jest to jedyny sposób, w jaki się rozwijamy.
Więc, lepsze pytanie jest takie:
Czy byłby skłonny nauczyć się, jak żyć w ramach własnej integralności i znaleźć sposoby, aby uzyskać wszystkie miłości, których chce szczerze? Czy byłby skłonny nauczyć się, co to znaczy mieć to, czego się chce, i chcieć tego, co się ma? Czy chciałby się nauczyć, jak kochać siebie (i innych) w sposób, który doskonale odpowiada jego pragnieniom i nikogo nie krzywdzi? To są pytania, na które tylko on może odpowiedzieć. To nie zależy od ciebie. Nie możesz go uratować. Nie możesz zmusić go do rozwoju. Nie możecie go zmienić.
Co możecie zrobić?
Możecie go kochać (z wadami i wszystkimi). Kochać go (cienie i wszystko). Kochać go (porażki, rozczarowania i wszystko). Kochać go pomimo wszystkich powodów, aby go nie kochać.
1. Najpierw mu przebacz.
2. potem go kochaj.
3. potem zdecyduj.
Wtedy zdecyduj…
.