Jestem bardzo niska. Krótszy niż większość. Moje prawo jazdy powie ci, że mam 5 stóp wzrostu, ale tak naprawdę jestem nieco poniżej przy 4 stóp 11 … i trzy czwarte. Myślę, że pani w DMV źle się ze mną czuła, szczerze mówiąc, i dała mi te dodatkowe ćwierć cala.
Pomyśl o tym: Nigdy nie powiedziałbyś tego o wysokiej osobie, albo nawet o osobie o przeciętnym wzroście, prawda? Dla mnie, kiedy ludzie mówią mi, że jestem słodka, to tak naprawdę mówią, że jestem dzieckiem. Jestem nie wpływowa, należę do marginesu i jestem słaba. Mówią mi, że są ode mnie lepsi. Ale mój wzrost nie powinien automatycznie określać poglądów ludzi na mój temat.
Jeśli kiedykolwiek miałeś 21 lat i rok od ukończenia college’u, wiesz, że jest to super-straszny, a jednocześnie super-ekscytujący czas. Moja uwaga skupia się na tym, na czym skupia się każdy przyszły absolwent: na zatrudnieniu. Pracowałem nad znalezieniem solidnej pracy po studiach od dnia, w którym po raz pierwszy postawiłem stopę na kampusie mojego uniwersytetu. Przez trzy lata pracowałem na pół etatu, miałem wiele staży i mnóstwo zajęć pozalekcyjnych, i udało mi się całkiem dobrze radzić sobie z ocenami. Szanuję siebie i oczekuję, że inni będą mnie odpowiednio traktować. Myślę, że na to zasłużyłam. Ale kiedy nazywasz mnie słodką z powodu mojego wzrostu? To nie w porządku. W czasie, kiedy muszę być traktowana poważnie, słodkie sprawia, że czuję się, cóż, mała. To ty dosłownie mówisz do mnie w dół. To ty sprawiasz, że czuję się jak żart.
Już i tak jest wystarczająco źle dla nas, ludzi świata z zaburzeniami wzrostu. Według statystyk zgłoszonych przez Slate, dodatkowy cal wysokości może być warte dodatkowe 1000 dolarów rocznie lub tak w wynagrodzeniach. To nie z powodu wzrostu, koniecznie, ale z powodu poczucia własnej wartości. W rzeczywistości, trzech ekonomistów odkrył, że ludzie, którzy byli krótsze w szkole średniej, ale dostał wyższy później w życiu faktycznie zrobić mniej niż ludzie, którzy byli wysocy w szkole średniej, ale krótszy później na. Dlaczego? Ponieważ bycie wysokim nastolatkiem daje ci więcej pewności siebie, którą nosisz przy sobie przez całe życie. Większa pewność siebie daje Ci odwagę, by prosić o więcej i starać się o lepiej płatną pracę. Ludzie, którzy nazywają mnie słodką, sprawiają, że czuję się, jakbym przegrała, nie mając nawet szansy. Jakbym nie była już brana pod uwagę lub uważana za ważną, ponieważ widzą mnie ponad moją głową.
People calling me cute makes me feel like I’ve lost without even being given a chance.
Nie czuję niechęci do mojego wzrostu. Dorastając, moje zmartwienia były normalne, jak to, z kim pójdę na bal i czy zdam algebrę. Komentarze typu „ładna” były, ale nie sprawiały, że czułam się niepewnie, dopóki nie zaczęłam próbować być prawdziwą dorosłą osobą. Urocze się zestarzały. Wysocy faceci używający mnie jako podłokietnika nie byli już zabawni – to było irytujące. Ludzie klepali mnie po głowie na powitanie lub w dowód uznania za dobrze wykonaną pracę – żartujesz sobie ze mnie? Odnoszenie sukcesów w pracy, a potem nazywanie mnie za to „słodką” zamiast „mądrą”, „zdolną” lub „utalentowaną” naprawdę zaczęło mnie obrażać.
Więc robiłam wszystko, żeby wyglądać na wyższą przy każdej okazji, jaką miałam. Kiedy nie byłam w szkole, chodziłam w klinach lub szpilkach. Każdego dnia na moim stażu, na każdym wywiadzie, za każdym razem, gdy wychodziłam, w zasadzie za każdym razem, gdy nie byłam po prostu zrelaksowana lub nie robiłam dużo spacerów, chodziłam na obcasach i to bolało. Przestałam być tak miła dla ludzi (co jest okropne), ponieważ moja osobowość była jednym z czynników, które moim zdaniem sprawiały, że ludzie nazywali mnie słodką. Zmieniałam to, kim byłam, żeby inni ludzie nie sprawiali, że czuję się źle ze sobą, zamiast mówić w górę i mówić, że to mi przeszkadzało.
Byłam skończona. Nie zamierzałam pozwolić, by świeżo upieczona studentka sprawiła, że poczułam się jak dziecko, zwłaszcza gdy ledwo ją znałam. Tak grzecznie, jak to tylko możliwe, zapytałam ją, czy mogłaby po prostu… nie. Wymyśliła lepszy sposób na opisanie mnie. Słodkie, dla mnie, było brakiem szacunku, a ja nie mogłam się z nikim zaprzyjaźnić, jeśli od początku czułam się lekceważona. Powiedziała, że bardzo jej przykro, że nie miała pojęcia i że nie zrobi tego ponownie. To było wspaniałe uczucie i w rezultacie jesteśmy naprawdę dobrymi przyjaciółkami. Nauczyłem się, że jeśli oczekuję, że ludzie będą mnie szanować, muszę im pokazać, że szanuję samego siebie. Od tamtej pory nigdy nie wyzywam ludzi za ich komentarze na temat mojego wzrostu, szczególnie te typu „jesteś taka słodka”.
Zawsze wiedziałam, że bycie niską nie było niczym, czego mogłabym się wstydzić. To, czego się wstydziłem, to nie bycie traktowanym poważnie z powodu mojego wzrostu. Ale wiedząc, że mogę sprawić, by ludzie traktowali mnie poważnie, wołając, że ich komentarze są dla mnie obraźliwe, dało mi siłę, by czuć się o wiele większym.
Więc, krótkie dziewczyny świata, stańcie w obronie siebie! Nie muszę zmieniać tego kim jestem, tak samo jak wy nie musicie zmieniać tego kim jesteście. Nadal mogę uśmiechać się do nieznajomych, nadal mogę być miła i przyjazna, i nadal mogę kopać tyłek w płaskich sandałach, ponieważ (1) nie radzę sobie już z obcasami i (2) mam o wiele więcej do zaoferowania światu niż mój wzrost, lub jego brak.
Śledź Weronikę na Twitterze.