Robert Lee Frost (26 marca 1874 – 29 stycznia 1963) był amerykańskim poetą. Jest ceniony za realistyczne przedstawienie życia na wsi i znajomość amerykańskiej mowy potocznej. W swojej twórczości często posługiwał się scenerią wiejskiego życia w Nowej Anglii na początku XX wieku, wykorzystując ją do badania złożonych tematów społecznych i filozoficznych. Jeden z najpopularniejszych i najbardziej szanowanych przez krytykę amerykańskich poetów swojego pokolenia, Frost był często nagradzany za życia, otrzymał cztery Nagrody Pulitzera w dziedzinie poezji.
Krótkie wiersze Roberta Frosta
Teraz zamknij okna
Teraz zamknij okna i ucisz wszystkie pola:
Jeśli drzewa muszą, niech cicho podrzucają;
Żaden ptak teraz nie śpiewa, a jeśli jest,
Bądź to moja strata.
To będzie długo ere bagna wznowić,
Będę długo ere najwcześniejszy ptak:
Więc zamknąć okna i nie słyszeć wiatr,
Ale zobaczyć wszystkie wiatr-stirred.
– Robert Frost
A Patch of Old Snow
W kącie jest łata starego śniegu
That I should have been guessed
Was a blow-away paper the rain
Had brought to rest.
Jest upstrzona brudem, jakby
Mały druk ją pokrył,
Wiadomości z dnia, który zapomniałem –
Jeśli kiedykolwiek go czytałem.
– Robert Frost
Czas na rozmowę
Gdy przyjaciel woła mnie z drogi
I zwalnia konia do znaczącego chodu,
Nie stoję w miejscu i nie rozglądam się
Na wszystkie wzgórza, których nie wzniosłem,
I krzyczę z miejsca, w którym jestem, 'Co to jest?
Nie, nie tak, jak jest czas rozmawiać.
Wrzucam moją motykę w miękką ziemię,
Końcem ostrza w górę i na pięć stóp wysoka,
I idę: I go up to the stone wall
For a friendly visit.
– Robert Frost
Fire and Ice
Some say the world will end in fire,
Some say in ice.
Z tego, co posmakowałem z pożądania
Przytakuję tym, którzy faworyzują ogień.
Ale jeśli miałby zginąć dwa razy,
Sądzę, że znam wystarczająco dużo nienawiści
Aby powiedzieć, że dla zniszczenia lód
Jest również wspaniały
I wystarczyłby.
– Robert Frost
Dust of Snow
The way a crow
Shook down on me
The dust of snow
From a hemlock tree
Has gave my heart
A change of mood
And saved some part
Of a day I had rued.
– Robert Frost
Stopping by Woods on a Snowy Evening
Czyje to są lasy, chyba wiem.
Jego dom jest jednak we wsi;
Nie zobaczy, że się tu zatrzymuję
Aby patrzeć, jak jego lasy wypełniają się śniegiem.
Mój mały koń musi myśleć, że to dziwne
Zatrzymać się bez domu w pobliżu
Pomiędzy lasami a zamarzniętym jeziorem
Najciemniejszego wieczoru w roku.
Potrząsa dzwonkami uprzęży
Zapytać, czy nie ma jakiejś pomyłki.
The only other sound’s the sweep
Of easy wind and downy flake.
The woods are lovely, dark, and deep,
But I have promises to keep,
And miles to go before I sleep,
And miles to go before I sleep.
– Robert Frost
A Prayer in Spring
Oh, give us pleasure in the flowers to-day;
And give us not to think so far away
As the uncertain harvest; keep us here
All simply in the springing of the year.
Oh, give us pleasure in the orchard white,
Like nothing else by day, like ghosts by night;
A make us happy in the happy bees,
The swarm dilating around the perfect trees.
I uczyń nas szczęśliwymi w ptaku, który nagle ponad pszczołami się odzywa,
W meteorze, który wbija się z igłą w dziób,
A kwiat w powietrzu stoi nieruchomo.
Bo to jest miłość i nic innego nie jest miłością,
Którą Bóg zarezerwował dla siebie
Aby ją uświęcić, do jakich celów zechce,
Ale którą my musimy tylko wypełnić.
– Robert Frost
Bezgraniczna chwila
Zatrzymał się na wietrze, i – co to było
Daleko w klonach, blade, lecz nie widmo?
Stał tam przynosząc Marsz przeciw swej myśli,
A jednak zbyt gotów uwierzyć najbardziej.
„Och, to jest raj w rozkwicie”, powiedziałem;
i rzeczywiście to było wystarczająco sprawiedliwe dla kwiatów
gdybyśmy tylko w nas, aby przyjąć w marszu
taką białą bujność maja za naszą.
Staliśmy tak przez chwilę w obcym świecie,
Moja jako ten, którego zwodzi jego własne udawanie;
A potem powiedziałem prawdę (i poszliśmy dalej).
Młody buk trzymający się swych zeszłorocznych liści.
– Robert Frost
A Dream Pang
Wycofałam się w lesie, a moja pieśń
Została pochłonięta przez liście, które wieją zawsze;
I pewnego dnia przyszedłeś na skraj lasu
(To był mój sen) i patrzyłeś i zastanawiałeś się długo,
Ale nie wszedłeś, choć pragnienie było silne:
Potrząsnąłeś głową, jak kto powinien powiedzieć,
„Nie odważę się zbyt daleko w jego ślady zabłądzić-
On musi mnie szukać, by naprawić krzywdę.
Nie daleko, lecz blisko, stałem i widziałem to wszystko
Za niskimi konarami, które drzewa spuściły na zewnątrz;
I słodki ból, który mnie kosztował, by nie zadzwonić
I powiedzieć ci, że widziałem, wciąż trwa.
Ale 'nie jest prawdą, że w ten sposób przebywałem na uboczu,
Bo las się budzi, a ty jesteś tu dla dowodu.
– Robert Frost
Nothing Gold Can Stay
Natura’s first green is gold,
Her hardest hue to hold.
Her early leaf’s a flower;
But only so an hour.
Then leaf subsides to leaf.
So Eden sank to grief,
So dawn goes down to day.
Nothing gold can stay.
– Robert Frost
Plowmen
A plow, they say, to plow the snow.
Nie mogą mieć na myśli sadzenia go, nie-
Bez goryczy szydzić
Z uprawiania skały.
– Robert Frost
Rodzina róż
Róża jest różą,
I zawsze była różą.
Ale teraz teoria głosi
Że jabłko jest różą,
I gruszka jest, i tak samo
Śliwka, jak sądzę.
Droga tylko wie
Co dalej okaże się różą.
Ty, oczywiście, jesteś różą-
Ale zawsze byłaś różą.
– Robert Frost
Fireflies in the Garden
Here come real stars to fill the upper skies,
And here on earth come emulating flies,
That though they never equal stars in size,
(And they were never really stars at heart)
Achieve at times a very star-like start.
Only, of course, they can’t sustain the part.
– Robert Frost
Poświęcenie
Serce nie przychodzi na myśl żadne poświęcenie
Większe niż bycie brzegiem oceanu-
Utrzymywanie krzywej jednej pozycji,
Obliczanie niekończącego się powtarzania.
– Robert Frost
Uwięziony
Deszcz do wiatru powiedział,
’Ty pchasz, a ja będę topił.’
Tak sponiewierały ogrodową rabatę
Że kwiaty rzeczywiście uklękły,
I leżały unieruchomione – choć nie martwe.
Wiem, jak czuły się te kwiaty.
– Robert Frost
A Minor Bird
Chciałem, żeby ptak odleciał,
A nie śpiewał przy moim domu przez cały dzień;
Klaskałem w dłonie na niego od drzwi
Gdy wydawało mi się, że nie zniosę więcej.
Wina musi być częściowo we mnie.
Ptak nie był winien za swój klucz.
I oczywiście musi być coś złego
W chęci uciszenia jakiejkolwiek pieśni.
– Robert Frost
Imigranci
Żaden statek z tych wszystkich, które pod żaglami lub parą
Gromadziły ludzi do nas coraz więcej
Ale Pielgrzym-obsługa Mayflower we śnie
Był jej niespokojnym konwojem do brzegu.
– Robert Frost
Hannibal
Czy była choć jedna sprawa zbyt stracona,
Każda sprawa, która była stracona zbyt długo,
Albo która z upływem czasu okazała się próżna
Dla hojnych łez młodości i pieśni?
– Robert Frost
Powieść górna Fragment 'The Road Not Taken’
Dwie drogi rozeszły się w żółtym lesie,
I żałując, że nie mogę podróżować obiema
I być jednym podróżnikiem, długo stałem
I patrzyłem w dół jednej tak daleko, jak tylko mogłem
Do miejsca, gdzie zginała w podszyciu;
Potem wziąłem drugą, jako równie uczciwą,
I mającą być może lepsze roszczenie
Ponieważ była trawiasta i chciała się zużywać,
Chociaż co do tego przechodzący tam
Zużył je naprawdę o to samo,
I obie tego ranka jednakowo leżały
W liściach, których żaden krok nie zdeptał czarnych.
Oh, I marked the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way
I doubted if I should ever come back.
Będę to opowiadał z westchnieniem
Gdzieś, wieki wieków, wieki temu:
Dwie drogi rozeszły się w lesie, a ja,
Wybrałem tę mniej uczęszczaną,
I to wszystko zmieniło.
– Robert Frost