The days are getting longer – but very, very slowly

Jeśli dzień nigdy nie wydaje się wystarczająco długi, aby wszystko zrobić, być wdzięczny przynajmniej, że czasy się zmieniły. Według świeżych obliczeń, dzień na Ziemi był o pięć godzin i piętnaście minut krótszy miliard lat temu, zanim złożone życie rozprzestrzeniło się na planecie.

Naukowcy wykorzystali połączenie teorii astronomicznej i sygnatur geochemicznych zakopanych w starożytnych skałach, aby pokazać, że 1,4 mld lat temu Ziemia obracała się wokół własnej osi co 18 godzin i 41 minut.

Liczba ta oznacza, że średnio długość dnia na Ziemi wzrastała o około jedną 74 tysięczną sekundy rocznie od czasów prekambryjskich, a tendencja ta ma się utrzymywać przez miliony, jeśli nie miliardy lat więcej.

Jak obrót Ziemi stopniowo się zmniejsza, Księżyc oddala się. Pisząc w Proceedings of the National Academy of Sciences, Stephen Meyers z University of Wisconsin-Madison i Alberto Malinverno z Columbia University w Nowym Jorku obliczają, że w ciągu ostatnich 1,4 mld lat Księżyc oddalił się od Ziemi o 44 000 km, osiągając odległość 384 400 km.

Meyers i Malinvern postawili sobie za zadanie zrekonstruowanie zmian w odległości między Ziemią a Księżycem oraz zmian w orbicie Ziemi, wraz z chybotami i przechyłami znanymi jako cykle Milankovitcha, dalej wstecz w czasie niż kiedykolwiek wcześniej. Do tej pory trudno było wypracować wiarygodne dane dla więcej niż 50m lat temu.

Ponieważ cykle Milankovitcha wpływają na to, ile słońca dociera do biegunów planety, są one głównymi czynnikami napędzającymi zmiany klimatu w skali czasowej od dziesiątek tysięcy lat do milionów lat. Aby ustalić częstotliwość cykli w głębokiej historii Ziemi, naukowcy przyjrzeli się proporcjom miedzi i aluminium związanym ze zmianami klimatu w 1,4 miliardowym osadzie morskim Xiamaling w północnych Chinach oraz 55-metrowym grzbiecie Walvis na południowym Atlantyku, i wprowadzili je do modelu.

„Byliśmy zainteresowani rekonstrukcją cykli Milankovitcha, ponieważ stanowią one potężne narzędzie do oceny historii naszej planety i Układu Słonecznego. Są one jak drogowskazy na szlaku, pozwalając nam nawigować po historii geologicznej” – powiedział Meyers. „Na przykład, identyfikacja cykli Milankovitcha w osadach obejmujących ostatnie miliony lat zrewolucjonizowała nasze rozumienie natury epok lodowcowych, niestabilności pokryw lodowych i tego, jak działa ziemski system klimatyczny.”

Jeśli chodzi o Księżyc, to nie będzie on wycofywał się z Ziemi na zawsze. W pewnym momencie w dalekiej przyszłości osiągnie stabilną odległość, kiedy będzie widoczny tylko z jednej połowy Ziemi i nigdy nie będzie widziany z drugiej.

{{/ticker}}

{{heading}}

{{#paragraphs}}

{{.}}

{{/paragraphs}}{{highlightedText}}

• Share on Facebook
• Share on Twitter
• Share via Email
• Share on LinkedIn
• Share on Pinterest
• Share on WhatsApp
• Share on Messenger

.