Wolfgang Amadeus Mozart był nie tylko jednym z największych kompozytorów epoki klasycznej, ale jednym z największych kompozytorów wszechczasów. Co zaskakujące, nie jest on utożsamiany z radykalnymi innowacjami formalnymi czy harmonicznymi, ani z głębokim symbolizmem, jaki można usłyszeć w niektórych dziełach Bacha. Najlepsza muzyka Mozarta ma naturalną płynność i nieodparty urok, potrafi wyrazić humor, radość lub smutek z przekonaniem i mistrzostwem. Jego opery, zwłaszcza późniejsze, są genialnymi przykładami sztuki wysokiej, podobnie jak wiele jego koncertów fortepianowych i późniejszych symfonii. Nawet w jego mniej znanych kompozycjach i utworach młodzieńczych jest wiele atrakcyjnej i często mistrzowskiej muzyki.
Mozart był ostatnim z siedmiorga dzieci, z których pięcioro nie przeżyło wczesnego dzieciństwa. Już w wieku trzech lat grał na klawikordzie, a w wieku czterech zaczął pisać krótkie kompozycje. Pierwszy publiczny występ młody Wolfgang dał w wieku pięciu lat na Uniwersytecie w Salzburgu, a w styczniu 1762 roku wystąpił na klawesynie dla elektora Bawarii. Istnieje wiele zdumiewających relacji na temat prekursorstwa i geniuszu młodego Mozarta. W wieku siedmiu lat, na przykład, wziął do ręki skrzypce na spotkaniu muzycznym i przeczytał z całkowitą dokładnością drugą część utworu, mimo że nigdy nie miał lekcji gry na skrzypcach.
W latach 1763-1766 Mozart, wraz z ojcem Leopoldem, kompozytorem i muzykiem, oraz siostrą Nannerl, również utalentowanym muzycznie dzieckiem, podróżował po Londynie, Paryżu i innych częściach Europy, dając wiele udanych koncertów i występując przed rodzinami królewskimi. Rodzina Mozartów powróciła do Salzburga w listopadzie 1766 roku. W następnym roku młody Wolfgang skomponował swoją pierwszą operę, Apollo et Hyacinthus. Spod jego pióra wychodziły teraz także koncerty klawiszowe i inne ważne dzieła.
W 1769 roku Mozart został mianowany przez arcybiskupa Konzertmeistrem na dworze w Salzburgu. W tym samym roku Mozartowie odbyli trzy podróże do Włoch, gdzie młody kompozytor studiował włoską operę i stworzył dwa udane dzieła, Mitridate i Lucio Silla. W 1773 roku Mozart powrócił do Austrii, gdzie spędził większość kolejnych lat na komponowaniu. W latach 1774-1777 napisał wszystkie swoje koncerty skrzypcowe, a także msze, symfonie i utwory kameralne.
W 1780 roku Mozart napisał swoją operę Idomeneo, która stała się sensacją w Monachium. Po konflikcie z arcybiskupem, Mozart opuścił stanowisko Konzertmeistra i osiadł w Wiedniu. Otrzymał tam szereg zleceń i objął dobrze płatną, ale mało ważną posadę dworską. W 1782 roku Mozart poślubił Constanze Weber i zabrał ją do Salzburga w następnym roku, aby przedstawić ją swojej rodzinie. Rok 1782 był również rokiem, w którym jego opera Entführung aus dem Serail została wystawiona z wielkim sukcesem.
W 1784 roku Mozart wstąpił do masonów, najwyraźniej przyjmując nauki tej grupy. Później pisał muzykę dla niektórych lóż masońskich. Na początku i w połowie lat 80. Mozart skomponował wiele sonat i kwartetów, często występował też jako solista w 15 koncertach fortepianowych, które napisał w tym okresie. Wiele z jego zamówień dotyczyło teraz oper, a Mozart spełnił je serią arcydzieł. W 1786 roku powstały Wesele Figara, w 1787 roku Don Giovanni, w 1790 roku Così fan tutte, a w 1791 roku Czarodziejski flet. W ostatnich latach życia Mozart odbył wiele podróży i choć wcześniej jego zdrowie było słabe, nie wykazywał żadnych poważnych dolegliwości ani chorób, aż do momentu, gdy pod koniec 1791 roku nabawił się gorączki nieznanego pochodzenia.