Insulinooporność a 'hallmark’ of schizophrenia

Ryzyko poligenowe schizofrenii było istotnie związane z opornością na insulinę u pacjentów z rozpoznaniem schizofrenii z pierwszym epizodem choroby, nie przyjmujących leków przeciwpsychotycznych, niezależnie od czynników demograficznych, stylu życia i czynników klinicznych, zgodnie z listem badawczym opublikowanym w JAMA Psychiatry.

Wyniki te sugerują, że oporność na insulinę „jest cechą charakterystyczną schizofrenii”, a nie wtórnym efektem pojawiających się objawów, napisali badacze.

„Podczas gdy badania rodzinne i badania asocjacyjne obejmujące cały genom sugerowały wspólną podatność genetyczną między schizofrenią a nieprawidłowym metabolizmem glukozy, według naszej wiedzy, bezpośredni związek między ryzykiem genetycznym schizofrenii a opornością na insulinę nie został zbadany”, napisał dr Jakub Tomasik z Uniwersytetu Cambridge w Anglii i współpracownicy.

Badacze porównali związek między insulinoopornością, poligenicznym ryzykiem schizofrenii i wynikami leczenia u 58 pacjentów ze schizofrenią z pierwszym epizodem choroby, nie poddających się leczeniu vs. 58 dopasowanych, niedotkniętych chorobą osób z grupy kontrolnej, po skontrolowaniu zmiennych.

Obliczyli oni oceny ryzyka poligenowego schizofrenii na podstawie 108 genomowych loci schizofrenii z danych genotypowych i wykorzystali model oceny homeostazy (HOMA2) do określenia insulinooporności, funkcji komórek beta i wrażliwości na insulinę na podstawie klinicznych pomiarów stężenia glukozy i insuliny w surowicy na czczo.

Jak widać w poprzednich badaniach, Tomasik i współpracownicy stwierdzili, że pacjenci ze schizofrenią mieli podwyższoną HOMA2-insulinooporność (średnia różnica = 0,68; P = .004), funkcję komórek beta (32,2; P = .02) i poziom insuliny na czczo (5,5 IU / ml; P = .004) na linii podstawowej; jednak wrażliwość na insulinę i poziom glukozy na czczo nie różniły się istotnie od wartości kontrolnych. Po dostosowaniu, HOMA2-insulinooporność pozostała istotnie zwiększona u pacjentów ze schizofrenią (średnia różnica = 0,82; P < .001), zgodnie z badaniem.

Analiza wykazała, że HOMA2-insulinooporność była pozytywnie związana z wynikiem poligenicznego ryzyka schizofrenii u pacjentów ze schizofrenią (beta = 3,74; P = .02). Ponadto, insulinooporność na poziomie wyjściowym była związana ze zmianą leku przeciwpsychotycznego w ciągu pierwszego roku leczenia (skorygowany OR = 1,77; 95% CI, 1,1-3,52), chociaż wynik ryzyka poligenowego schizofrenii nie był związany ze statusem zmiany leku (aOR = 183; 95% CI, 0,48-504,931).

„Pacjenci ze schizofrenią prezentujący się z może stanowić odrębną podgrupę pacjentów i wymagają spersonalizowanego leczenia dostosowanego do tego endofenotypu”, napisali badacze. „Przyszłe badania farmakogenomiczne i bardziej specyficzne testy, takie jak doustna tolerancja glukozy i testy kortyzolu, są wymagane do dalszego badania związku między , schizofrenią, a odpowiedzią na leczenie przeciwpsychotyczne, oprócz określenia wpływu innych czynników stylu życia, takich jak dieta i ćwiczenia”. – autorstwa Savannah Demko

Ujawnienia: Tomasik zgłasza konsultacje dla Psynova Neurotech, Ltd. Proszę zobacz badanie dla wszystkich innych autorów istotne finansowe ujawnienia.