Bieganie po wymianie stawu kolanowego

Biegacze są sportowcami uzależnionymi. Nawet przypadkowi biegacze uwielbiają to uczucie i korzyści płynące z uprawiania tego sportu. Kiedy choroba zwyrodnieniowa staje się na tyle poważna, że rozważana jest wymiana stawu, perspektywa rezygnacji z niej jest jednym z powodów, dla których tak wielu biegaczy zwleka z zabiegiem. Ale jest coś, czego nie wiedzą: Nie musisz z niego rezygnować.

Zapalenie stawu kolanowego często objawia się bólem, utratą ruchu i obrzękiem. Przyczyn jest wiele, jednak najczęstsza z nich – pourazowe zapalenie stawów – wiąże się z przebytym urazem. Przed laty doszło do uszkodzenia łąkotki (pełniącej funkcję amortyzatora) oraz kolana, co spowodowało stopniowe ścieranie chrząstki stawowej (powierzchni przenoszącej ciężar ciała) i doprowadziło do zapadnięcia się normalnie chronionego stawu do stanu „kość na kości”. Inne przyczyny, takie jak choroba zwyrodnieniowa stawów (która czasami jest dziedziczna) lub choroba zapalna, mogą wywoływać podobne objawy.

Bieganie na zdrowych kolanach nie powoduje zapalenia stawów. Normalny staw kolanowy jest zaprojektowany tak, aby przetrwać całe życie lub dwa lata. Kiedy jednak dojdzie do uszkodzenia, zmieniona mechanika niestabilności i zwiększonej absorpcji wstrząsów może prowadzić do postępującego zużycia. W przypadku wczesnego podjęcia leczenia, uszkodzone tkanki – takie jak łąkotka, ACL oraz chrząstka stawowa – mogą zostać naprawione, zregenerowane i zastąpione, chroniąc staw.

Nawet po wystąpieniu choroby zwyrodnieniowej stawu (o ile pomiędzy kośćmi zachowana jest jeszcze pewna przestrzeń), biologiczna proteza stawu często umożliwia sportowcom powrót do uprawiania sportów wyczynowych – w tym biegania. W tej technice BioKnee, łąkotka i więzadła są zastępowane tkanką pochodzącą od dawcy, a chrząstka stawowa jest naprawiana. Prawie zawsze przedkładamy biologiczną protezę stawu kolanowego nad protezę sztuczną, ponieważ kolano biologiczne sprawia bardziej normalne wrażenie i zawsze może zostać w późniejszym czasie zamienione na sztuczne.

Gdy staw kolanowy ulega zużyciu aż do stanu „kość na kości”, zazwyczaj konieczna jest częściowa lub całkowita proteza stawu kolanowego. Dzięki postępom w dziedzinie robotyki i modelowania 3D, są to obecnie zabiegi wykonywane w warunkach ambulatoryjnych, charakteryzujące się wysoką dokładnością i trwałością materiałów. W przypadku całkowitej wymiany stawu, dokładność jest tak wysoka, że często nie ma potrzeby stosowania cementu kostnego: Organizm wrasta własną kością w porowatą powierzchnię spodnią implantów, trwale je ze sobą mocując. Pojawia się zatem pytanie: dlaczego nie biegać?

W dawnych czasach pacjentom po operacji wszczepienia sztucznego stawu kolanowego mówiono, aby poszli do domu i odpoczęli. Mogli oni chodzić, grać w golfa i ewentualnie w debla tenisowego. Obawiano się, że implanty zużyją się lub rozpadnie się cement mocujący je do kości. Niestety, rady te wywołały u biegaczy depresję, a także doprowadziły do zwiększenia częstości występowania osteoporozy kości i osłabienia mięśni. Ta „konserwatywna” rada mogła zwiększyć ryzyko obluzowania i uszkodzenia stawów. Zalecając pacjentom stopniowy powrót do biegania, budujemy gęstość kości i siłę mięśni, a tym samym zmniejszamy ryzyko obluzowania stawów. Stosowane obecnie plastikowe wkładki są tak trwałe, że prawdopodobieństwo ich zużycia jest bardzo małe. A jeśli tak się stanie, można je stosunkowo łatwo wymienić.

Jednakże większość ludzi – zanim poddali się zabiegowi wymiany stawu – kuleje już od wielu lat. Stracili oni swoje normalne wzorce chodu i mają słabe punkty w biodrach i mięśniach pośladkowych. Ich ciała zrekompensowały to sobie zmienioną mechaniką biegu i chodu. Potrzeba miesięcy intensywnego treningu fitness, najlepiej pod okiem wykwalifikowanych trenerów i fizykoterapeutów, aby przywrócić optymalną mechanikę ciała. Podczas gdy gojenie się kości na spodniej powierzchni implantów jest w większości przypadków zakończone po sześciu tygodniach, reszta ciała wymaga zazwyczaj od czterech do sześciu miesięcy treningu, zanim bieganie stanie się bezpieczne. Nasi pacjenci zaczynają od treningu chodu, core fitness, podnoszenia ciężarów, programów pilates, biegania w basenie, treningu równowagi i wielu innych mądrych ćwiczeń, zanim powrócą do biegania na świeżym powietrzu.

I jest to bezpieczne. Mamy ludzi biegających dla zabawy i biegających na ekstremalne zawody, takie jak Ironman, Escape from Alcatraz i podobne wydarzenia. W ciągu 30 lat prowadzenia poradnictwa fitness, nie widzieliśmy jeszcze sztucznego implantu zużytego od biegania – a dzięki nowszym technikom i materiałom, wierzymy, że prawdopodobieństwo tego pozostaje niskie. Szansa na wywołanie depresji poprzez przywiązanie biegacza do roweru jest jednak wysoka. Jak mówi powiedzenie: „Jeśli kogoś kochasz, uwolnij go”. Jest to szczególnie prawdziwe, jeśli jest to biegacz.

.